เสียงทุ้มคุ้นหูดังออกมาจากทางด้านหลังของเนตรดาว จนทำให้สองแม่ลูกหันไปทางด้านหน้าประตูก็พบกับโรมันที่เดินเข้ามาพร้อมกับหมอรันผู้เป็นเจ้าของไข้ของปัทมา
" สวัสดีค่ะคุณโรมัน แล้วนั่นหายดีแล้วหรอคะ "
ปัทมาเอ่ยถามอาการของผู้เป็นเจ้านายของลูกสาว
" ครับ วันนี้ผมมาถอดเฝือก จากนี้ไปจะได้เดินได้สะดวกสบายหน่อย ถึงแม้ว่าจะยังมองไม่เห็นก็เถอะ "
โรมันพูดพร้อมกับที่หมอรันจูงมือของเขาให้มานั่งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่
" แล้วนี่จะกลับกันหรือยังลูก "
ปัทมาหันมาถามผู้เป็นลูกสาว
" ถ้าพี่โรมเสร็จธุระแล้วก็คงกลับเลยค่ะแม่ แม่ดูแลตัวเองดีๆนะคะ เดี๋ยวเนตรจะมาเยี่ยมใหม่ "
" ไปเถอะลูกตั้งใจทำงานนะ ทางนี้แม่ไม่เหงาหรอกบางทีจันทร์เจ้า พาย แล้วก็แบงค์ก็แวะมาเยี่ยมแม่อยู่บ่อยๆ "
โรมันที่ได้ฟังชื่อของผู้ชายที่ชื่อแบงค์ที่เป็นเพื่อนของเธอก็รู้สึกไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เนื่องจากอยู่ต่อหน้าปัทมา
" งั้นหนูไปแล้วนะค
