บิ๊กบอส

ตอนที่6

ซูดดดด เฮือก!!!!

นิมสูดยาดมเข้าปอดอึกใหญ่ ขณะที่ยืนพิงร่างกับผนังโลหะสะท้อนเงาวับ ของลิฟต์ตัวที่นำมาสู่ชั้นของประธานบริหารโดยตรง การมาของเขาคงไปถึงหูเฮเว่นแล้วแน่ ไม่อย่างนั้นพวกการ์ดกะเช้าไม่อัญเชิญเขาให้ขึ้นลิฟต์ตัวนี้อย่างรู้งานหรอก นั่นยิ่งทำให้นิมอดใจเสียขาสั่นไม่ได้

แน่นอนว่าภาพของคืนวันที่ถูกเฮเว่นพรากความบริสุทธิ์ไป มันยังชัดเจนและดูจะฉายชัดขึ้นทุกที

ลิฟต์ตัวนี้นิ่มมาก เหมือนไม่ได้กำลังพุ่งทะยานด้วยความเร็วขึ้นสู่ชั้นสูงสุดของอาคารเลย ให้ตายเถอะ เหมือนนิมจะลืมหัวใจปอดแหกของเขาไว้ที่ชั้น1 ยิ่งตัวเลขบอกจำนวนชั้นที่ลิฟต์เคลื่อนผ่าน นิมยิ่งรู้สึกมวนท้องเวียนศีรษะจนแทบอวก

ไม่ได้สิไอ้นิม โกรธเข้าไว้โมโหเข้าไว้ เราเป็นฝ่ายถูกกระทำน่ะโว้ย เรามาทวงความยุติธรรม

ชายหนุ่มเพศเบต้ารูปร่างสันทัดดังชายไทยสูดเอาอากาศเข้าเฮือกๆ ก่อนจะพยายามรวบรวมพลังใจที่ระเหยกลายเป็นไอขึ้นมาใหม่ พร้อมซักซ้อมให้เข้าประเด็นเพื่อจะได้จบบทสนทนาในเร็วไว

ที่ห้องทำงานใหญ่ อัลฟ่าหนุ่มทิ้งตัวนอนเอนพิงพนักเก้าอี้หนังเนื้อนิ่ม สายตาเหม่อเพราะมีเรื่องกวนใจให้ครุ่นคิดหนัก

นับจากวันที่เกิดอาการรัทวันนั้น เฮเว่นก็มีความรู้สึกแปลกๆอยู่ตลอด เขามีความต้องการดังสัญชาตญาณของอัลฟ่าตนอื่น มันหน่วงๆ ปวดหนึบในบางครา แต่ที่ทำให้เขากังวลใจ คือภาพนิมจะปรากฏทุกครั้งที่มีอาการคล้ายจะรัทนั้น 

ไม่ใช่ว่าผมเผลอผูกพันธะกับเด็กนั่นเข้าให้หรอกนะ

Rrrrrr

เสียงโทรศัพท์สำนักงานดังขึ้น

"เอ่อ…ท่านคะ ไม่ทราบว่าควรแจ้งไหม?"เลขาสาวหน้าห้องถามอ้ำอึ้งอย่างไม่แน่ใจ ก็เพราะคนที่มาขอพบบอสเป็นแค่อดีตพนักงานเก่า เธอจะไม่ให้พบ ก็ดูอาการนิมจะมีเรื่องสำคัญจริงๆจนอาจทำเธอตกงานได้ หญิงสาวจึงเสี่ยงดวงต่อสายมาแจ้งบอสหนุ่ม อย่างน้อยบอสก็ไม่เคยมีประวัติไล่ใครออกมาก่อน

"จะพูดก็รีบหน่อย คุณกำลังทำผมเสียเวลา"เสียงที่ทำให้สาวๆใจเต้นแรงบอกมาตามสาย

"อ เอ่อ คือ นายนิมนต์ มาขอเข้าพบค่ะท่าน บอกว่าเรื่องสำคัญมาก"

แค่ได้ยินเท่านั้น บอสน้อยก็ผงาดดีดเด้งคับเต็มขึ้นมาในทันที

'มันแปลกมาก แบบนี้ไม่เข้าท่า'เฮเว่นแน่ใจได้แล้วอย่างหนึ่ง ว่าอาการที่เขาเป็นต้องเกิดจากการมีสัมพันธ์กับเบต้าคนนี้แน่นอน

ติง~

เสียงลิฟต์หยุดที่ชั้นเกือบบนสุด ประตูเหล็กผิวเรียบขนาดใหญ่เท่าห้องโดยสารถูกเปิดออก

นิมยิ่งหายใจแรงดังคนหอบ เหงื่อแตกพลั่กตาลายคล้ายจะเป็นลม หูเขาอื้ออึง ได้ยินแต่เสียงหลอนในหัว เสียงทุบของบางอย่างกับพื้นหินอ่อนราคาแพง กลิ่นคาวเลือด ประกอบกับอาการปวดศีรษะจี๊ดขึ้นมา บริเวณที่มีไหมเย็บปิดแผลแตก

ชายหนุ่มเดินโซเซเหมือนจะล้มลง แต่มือที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อก็คว้าขอบโต๊ะทำงานของเลขาสาวหน้าห้องประคองตัวเอาไว้ได้

แม้หัวใจจะแข็งแรงแกร่งพอจะต่อกรกับความกลัวในใจ แต่ร่างกายเขาจดจำความสยดสยองของคืนวันนั้นได้แม่น รอยช้ำรอยแผลต่างพร้อมใจกันปวดตุบๆ ประท้วงไม่ให้นิมก้าวต่อ

อา…ให้ตายสิ ร่างกายฉัน มันสั่นไปหมด

“ท่านรออยู่แล้วค่ะ” เลขาสาวสวยหน้าห้องบอกเสียงใส พลันแข้งขาผู้มาเยือนก็สั่นพั่บๆ ดังสัญชาตญาณของสัตว์ตัวเล็กที่กลัวนักล่าตัวใหญ่

นิมก้าวเดินช้าๆ ตรงไปยังประตูไม้สักที่ทำจากต้นสักทองสูงใหญ่ทั้งต้นที่มีอายุอานานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ มาถึงตรงนี้เขาอยากหันหลังกลับเป็นอย่างมาก แต่ไอ้ตัวศักดิ์ศรีบอกให้เขาก้าวเดินไปต่อ

หนีไปตอนนี้ ก็ถูกมันหัวเราะเยาะสิวะ

ชายหนุ่มผลักประตูเปิดเข้าไปโดยพยายามไม่มองวัตถุเครื่องเรือนมีค่า บ่งบอกอำนาจที่ข่มขวัญเขาอยู่กลายๆ ร่างเพรียวเดินฉับๆ ตรงไปที่ชายร่างกำยำสง่าที่นั่งตัวตรงอยู่บนเก้าอี้หนังตัวใหญ่ข้างหลังโต๊ะทำงานกระจกใส ใบหน้าเข้มคมเข้ากับผมหยักศกจัดทรงสวย งดงามราวไม่ใช่คนในโลกมนุษย์

เฮเว่นมองทุกก้าวย่างของเบต้าที่เขากระทำย่ำยีในคืนนั้นด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยราวกับมองดูกระต่ายขนปุกปุยกำลังกระโดดหย่อยๆ เข้ามาอย่างนั้น

ปึง!! ฝ่ามือผู้มาเยือนฟาดตบลงที่โต๊ะจนเกิดเสียงดัง นิมวางการ์ดสีดำที่เลขาภูให้เขาไว้ในวันนั้นด้วยใบหน้าแค้นเคืองจัดๆ เฮเว่นเอนกายลงกับพนักพิงเก้าอี้นุ่ม พลางมองเลิกคิ้วเป็นคำถาม

“นายจะจ่ายไม่จ่าย!!” นิมตะคอกถามเพื่อกลบเกลื่อนใจที่เหลวเป๋ว

คราวนี้เฮเว่นขยับตัวเล็กน้อย สายตาคมสีนินสะท้อนแสงอมม่วงในบางครั้งที่ต้องแสง ดูประหลาดลึกลับ เข้ากับกรอบหน้าบรรจงปั้นนั้นเสียจริง งดงามจนนิมเผลอสายตากวาดมองจนทั่ว

หล่อ หล่อกว่าในรูปอีก

แต่เอ๊ะ!! เราจะมาชื่นชมมันทำไมเนี่ย ไอ้นี่มันมารสังคมนะ มัน มันข่มขืนเรา

กว่านิมจะเรียกสติได้ เขาก็ถูกเชิญให้นั่งลงอย่างสงบด้วยบุคลิกผู้นำของอีกฝ่ายแล้ว

“จะเอาไงวะ!” ไม่วายชายหนุ่มแหกปากถามท่าทีไม่ยอม

เฮเว่นเพียงแต่มองนิมนิ่งๆ

ไอ้เจ้านี่มันเหลือเกินจริงๆ ขนาดบัตรแบล็กการ์ดไม่จำกัดจำนวน ยังกล้าไม่พอใจอีก หรืออยากได้มากกว่านั้น บริษัทของฉันงั้นหรือ ไม่หวังสูงไปหน่อยหรือ ใจดีกับคนพวกนี้เกินไปจริงๆ สินะเรา

“สำนวนไทยเขาเรียกอะไรนะ อึ่งอ่างขึ้นวอหรือเปล่า” เฮเว่นพึมพำกับตัวเองเหมือนไม่ได้สนใจคนตรงหน้าเลย คำพูด และท่าทางแบบนั้น นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะกระตุ้นความโกรธของคนที่เกลียดอยู่ก่อนแล้วได้ มันทำให้นิมเหมือนถูกตบหน้า

ไอ้เหี้ยนี่ คิดจะดูถูกกันหรอ

ชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนใบหน้าโกรธจัด กระโดดข้ามโต๊ะด้วยความคล่องตัวแล้วกำรวบคอเสื้อบริเวณปมเนกไทของเฮเว่นในท่าข่มขู่ เฮเว่นไม่ได้โต้ตอบในทันทีแต่อย่างใด เขาเพียงมองจ้องเข้าไปในดวงตาสีดำของนิม

แต่แค่ครู่เดียว เร็วกว่าสายตา มือหนาของอีกฝ่ายบีบเข้าที่สันกรามนิมจนชายหนุ่มรู้สึกเจ็บ แต่ก็นั่นล่ะ เขาไม่ใช่โอเมก้า เขาเป็นเบต้าที่เป็นผู้ชายทั้งแท่ง การถูกลูบคม ต่อให้เป็นกับคนที่ตัวใหญ่กว่า สัญชาตญาณก็บอกเขาว่า บวกแม่งเลย

ตุบๆๆ

“อ ไอ้สัส มึง หยุ…อา” นิมถูกจับให้นอนคว่ำร่างลงกับโต๊ะ โดยมีเฮเว่นที่มีรอยช้ำที่โหนกแก้มซ้าย ใช้มือหนาแข็งแรงจับเขากดล็อกไว้ให้นิ่ง

“ก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอกนะ แต่คนอย่างเธอมันต้องกำราบแบบนี้ล่ะ” เฮเว่นบอกอย่างใจเย็นพร้อมกับขยับเอวพาตัวตนอันใหญ่เข้าออกภายในช่องทางที่เพิ่งจะฟื้นตัวของนิม ด้วยความที่ร่างกายมีความต้องการอยู่ก่อนแล้ว และอีกอย่างก็เพราะไอ้หมัดเมื่อครู่ที่ลอยเข้าหน้าเขานั่น เฮเว่นเพื่อหวังจะทำลายศักดิ์ศรีของนิมอย่างจงใจ สิ่งที่ผู้ชายแท้ต้องอับอายไปทั้งชาติ เป็นเมีย…

“ไอ้เหี้ย…” นิมร้องด่าเฮเว่นเสียงโหยหวน