"หนีได้หนีไป...แต่ถ้าเธอกลับเข้าไปที่บ้านเมื่อไหร่ ตายคาเตียง!"
ขวับ!!
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นเสียงของใคร ฉันรีบหันกลับไปเผชิญหน้ากับไอ้หมาบ้าไปป์ทันที คิดว่าฉันจะกลัวคนอย่างนายรึไง ไหนๆก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วฉันก็เลยแสยะยิ้มแล้วพูดใส่หน้าเขาออกไปว่า.....
"ตายไม่กลัว.....กลัวไม่ตายมากกว่า!!"
"ไอ้ หน้า ตัว เมีย!!"
ปึก!!
ไอ้ประโยคสุดท้ายนั้นฉันเน้นย้ำใส่หน้าเขาไป แล้วพอพูดจบฉันก็เดินกระแทกไหล่เขาออกมาทันที เห็นหน้าไอ้บ้านี่ก็อดที่จะคิดถึงความอับปรีย์ที่มันทำกับฉันเอาไว้ไม่ได้เลยจริงๆ นี่ขนาดผ่านมาสองวันแล้วนะไอ้อาการเจ็บตรงช่วงล่างของฉันมันยังไม่หายไปเลย คิดแล้วก็แค้น หื้ย!!!!
.
.
.
.
Pipe Part.
กรอดดดด!!
ยัยมีนา..เธอกล้าท้าทายฉันงั้นเหรอเดี๋ยวเราจะได้เห็นดีกัน!!
"ไอ้ไปป์....คนเมื่อกี้ยัยมีนา ดาวการจัดการนี่หว่าเด็กมึงเหรอวะ?"
เสียงไอ้สีน้ำมันถามผมขึ้นมา คือจะบอกว่าตอนนี้ผมอ
