หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็วมากแต่ก็ดีเพราะเวลาแห่งการรอคอยได้สิ้นสุดลงสักที และในตอนนี้เขากำลังนั่งมองกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สามใบ กระเป๋าใบเล็กอีกหนึ่งใบ กล่องใส่ของขนาดกลางอีกสามกล่อง เขาต้องขนลงบันไดจากห้าชั้น เขาเป็นคนบอกไอช่าว่าจะขนของทุกอย่างเอง เธอไม่จำเป็นต้องมาช่วย ลำพังแค่ยอมตกลงย้ายมาอยู่ด้วยกันก็มากเกินพอแล้ว
แต่กว่าจะขนของหมดขาคงจะไม่หักก่อนนะ!
เฮ้อ…อยากมีเมียต้องอดทน!
"นี่เหรอที่มึงจะให้พวกกูช่วย?"
"เออ"
"พึ่งมาอยู่เหรอของถึงน้อยขนาดนี้?"
"น้อย!!"
"ก็เมื่อวานกูเห็นนักศึกษาขนของกลับบ้านเยอะกว่านี้หลายเท่าเลย เห็นว่าอยู่ที่ชั้นหนึ่งน่ะ"
"ก็นั่นมันชั้นหนึ่งไหมละภีม นี่เราอยู่ตั้งชั้นห้าแล้วหอแม่งไม่มีลิฟท์อีก!"
"บ่นนะมึง!"
"อยู่ต่อหน้าแฟนบ่นแบบนี้ไหมว่ะ?"
"หึ! กูไม่เคยบ่น ไม่เคยดุ ไม่เคยว่า"
"โถว่ๆๆๆ…ไอ้ลูกหมา! พออยู่กับพวกกูเนี่ยกวนส้นตีนดีจริงๆ พออยู่กับแฟนเข้
