ทันใดนั้นเองนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วกลายเป็นสีม่วงเปร่งประกายเจิดจ้าสวยงามสะท้อนแสงจันทร์ ริมฝีปากสวยขยับร่ายมนต์คาถาบทที่ไม่อยากจะใช้เพื่อซ่อนทุกคนให้พ้นจากอันตรายและหลับไหลจนกว่าจะรุ่งเช้า
เธอคือแม่มดที่พยายามปกปิดตัวตนและสายเลือดบริสุทธ์ของตัวเองมานาน ในที่สุดก็จำเป็นต้องร่ายมนต์อีกครั้ง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกำลังจะสมบูรณ์แบบแต่กลับถูกขัดจังหวะซะก่อน
บรู้ววว…
เสียงเห่าหอนพร้อมกับฝีเท้าของหมาป่าตัวใหญ่สูงกว่าสองเมตรเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ด้านหลัง เธอหันกลับไปมองด้วยความตกใจเพราะนี่คือหนึ่งในสิ่งที่น่ากลัวและยากจะรับมือ ขนที่ดำเงาวับพลิ้วไหวตามสายลมที่พัดผ่าน คมเขี้ยวยาวที่น่ากลัว คมเล็บนี้คงจะสามารถฉีกทึ้งเธอตายได้ในทันทีและแววตาสีน้ำตาลทองชวนให้รู้สึกแปลกใจในความคุ้นเคย
เหมือนว่าเคยรู้จักกับหมาป่าตัวนี้มานาน
แล้วฝูงที่เหลือละ?
“กลับไปที่ของเธอซะ”
“เธอทำอะไรพว
