ตอนที่ 5 ต้องโดนสักที
1624 คำ
โรงพยาบาลเชียงใหม่ แปดนาฬิกา
สายฝนโปรยปรายลงมาไม่ขาดสายตั้งแต่เมื่อคืน คริสโตเฟอร์กระพริบตาถี่ปัดไล่ความมึนและปรับสภาพตาให้เข้ากับแสงแห่งรุ่งอรุณที่มืดครึ้ม
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้างวะ เจ็บตรงไหนอยู่หรือเปล่า" น่านททีโผเข้ากอดเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
"เฮ้ยๆ แกจะมากอดฉันทำไมวะ ยังไม่ตายโว้ย ไม่เจ็บไม่เป็นอะไรแล้วด้วย ฮ่าๆๆ" คริสโตเฟอร์หัวเราะ
"ก็เออดิวะ แกไม่เป็น แต่น้องฉันสิเป็น นอนให้น้ำเกลืออยู่นู่น" น่านนทีบอก
"อะไรนะ!!!" คริสโตเฟอร์ลุกพรวดพราดขึ้นมาอย่างตกอกตกใจ
"ก็ยัยมิราดูดพิษงูออกจากขาให้แก แต่คุณหมอเขาบอกว่าเยื่อบุโพรงปากบางทำให้โดนพิษงูไปด้วย ป่านนี้ยังไม่ฟื้นเลย ยัยนี่ก็ห่าม หมอเขาบอกว่าจริงๆแล้วมันผิดวิธีการด้วยซ้ำ" คริสโตเฟอร์นึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน มิราเอาเชือกมามัดขาให้เขาและก็ดูดพิษงูออกจากขาให้เขา แล้วเขาก็หมดสติไป
แต่... ทำไมกันนะ ดูเธอตั้งแง่กับเขาเหลือเกิน แต่กลับช่วยชีวิตเขาจนไม่คิดถึงชีวิตตัวเองแบบนี้ คริสโตเฟอร์สับสน
"น่าน พาฉันไปหาคุณมิราหน่อยสิ"
"ได้สิ เอารถเข็นมั้ย" น่านนทีเห็นเพื่อนเดินขากะเผลก
"ไหวสิวะ เร็วเข้าสิ" น่านนทียิ้มทั้งส่ายหัวให้เพื่อน เขามองเห็นบางอบ่างในสายตาคริสโตเฟอร์
น่านนทีเดินนำหน้าหนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าวที่ใครๆก็อดมองตามไม่ได้ จนมาถึงห้องพักฟื้น
"สวัสดีครับทุกคน ดูซิใครมา" น่านทีเปิดประตูห้องพักฟื้อของมิรา สายตาห่วงใยของคริสโตเฟอร์ที่มีต่อเธอแสดงออกชัดเจน มิรายังคงนั่งอยู่บนเตียงคนไข้และมีสายน้ำเกลืออยู่บนมือข้างซ้าย
"คุณเป็นยังไงบ้าง" มิราหลบสายตาที่สุดแสนจะทำให้เธอหวั่นไหวแทบไม่ทัน
"ไม่เป็นอะไรมากค่ะ คุณล่ะ" เธอถามกลับตามมารยาทเพราะมารดานั่งอยู่ในนี้ด้วย
"หายแล้วครับ เพราะความช่วยเหลือของคุณ ขอบคุณมากนะครับ และก็ต้องขอโทษคุณแม่ด้วยนะครับที่ทำให้มิราต้องเดือดร้อนเพราะผม" คุณขวัญดาวยิ้มให้คริสโตเฟอร์อย่างเอ็นดู
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณคริส แม่ภูมิใจในตัวมิรา อีกอย่างมิราเค้าก็เต็มใจช่วย" คุณขวัญดาวพูดแทนลูกสาว เพราะรู้ดีว่ามิราไม่ยอมพูดอะไรแบบนี้แน่นอน
"ใครบอกเต็มใจคะแม่ แค่ไม่อยากถูกกล่าวหาว่าใจดำ คนทั้งคนต่อให้ไม่รู้จักกันใครจะปล่อยให้ตายต่อหน้าต่อตาคะ" เธอค้านหัวชนฝาว่าไม่ได้เต็มใจช่วย
"มิรา ทำไมพูดแบบนั้นล่ะลูก" ผู้เป็นมารดาเอ็ด
"ไม่เป็นไรครับคุณแม่" คริสโตเฟอร์ออกตัวแทนเธอ
"แล้วก็อย่ามาเรียกแม่ฉันว่าแม่นะ" เธอหน้ามุ่ย
"ยัยมิรา แม่ให้คุณคริสเขาเรียกเอง หยุดเสียมารยาทได้แล้ว" มารดาทำหน้าดุใส่เธอเหมือนตอนเด็กๆ
"เอ่อ ผมขอคุยกับคุณมิราเป็นการส่วนตัวได้มั้ยครับ" คริสโตเฟอร์เริ่มรู้สึกหวั่นใจอะไรบางอย่าง จำเป็นต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่องวันนี้และตอนนี้
ทุกคนออกจากห้องไปตามคำขอของคริสโตเฟอร์ เขาเดินเข้ามาใกล้เธอ และหยุดมองดวงหน้าสวยคมไม่วางตา มิราไม่กล้าสบตาสีเขียวอมน้ำตาลคู่นี้อีกต่อไป หัวใจเธอเต้นแรงจนคริสโตเฟอร์จับได้
"ขอบคุณมากนะครับ" เขาเอื้อมมือไปจับมือขาวซีดข้างที่ใส่น้ำเกลือของเธอมากุมไว้ และนั่งลงบนเตียงข้างๆเธอ
"จะทำอะไรคะ" เธอแสร้งมองไปทางอื่น
"คุณ...เอ่อ ไม่มีอะไรครับ ผมแค่อยากขอบคุณคุณจริงๆ คราวนี้ผมติดหนี้คุณ" เขาอยู่ใกล้เธอแล้วนึกอะไรไม่ออกจริงๆ เอาแต่เก็บทุกคำถามไว้ในใจ
โรงแรมสเปนเซอร์ เชียงใหม่
น่านนทีอาสาขับรถมาส่งมิราที่โรงแรมสเปนเซอร์เชียงใหม่ เธอเริ่มเข้ามาทำงานจริงจังมากขึ้นเนื่องจากอยากให้บิดาได้พักผ่อนบ้าง พักหลังมานี้ท่านสุขภาพไม่ค่อยดีเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น
"สวัสดีค่ะ คุณมิรา" หัวหน้าพนักงงานต้อนรับยืนกล่าวสวัสดีอยู่บริเวณล็อบบี้โรงแรม
"เตรียมห้องพักให้ด้วยนะคะ ฉันจะพักที่นี่เพื่อที่จะได้ใช้เวลากับงานให้เต็มที่" เธอสั่งเสียงเรียบตามแบบฉบับของคุณหนูมิราผู้น่าเกรงขาม
"จริงๆพี่ก็รับส่งได้" น่านนทีพูดลอยๆ
"พี่น่านจะได้มีเวลาเคลียร์กับแฟนนนนนพี่น่านสักที" เธอลากเสียงยาวประชดประชันในความเจ้าชู้ของลูกพี่ลูกน้อง
"แฟนที่ไหน ไม่มี ไม่เคยมีเล้ยยย" เขาพูดเสียงสูง
"พอเลย กลับไปได้แล้วมิราจะทำงานค่ะ" เธอไล่ไม่จริงจังนัก
มิราดูตั้งอกตั้งใจกับการทำงานที่เพิ่งจะเริ่มเมื่อไม่นานมานี้ อาจเพราะเธอเป็นลูกสาวเจ้าของโรงแรมที่ใครๆก็รู้จัก แม้แต่แขกส่วนใหญ่ที่มาพักที่นี่ก็รู้จักเธอเกือบทั้งสิ้น จึงไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรมาก
มิราสวมชุดว่ายน้ำสีดำโชว์สัดส่วนชัดเจน เอวคอดของเธอดูดีกว่านางแบบมืออาชีพบางคนเสียอีก อกอวบอิ่มขาวผ่องไปทั้งเนื้อทั้งตัวมองแล้วเพลินตา เธอว่ายน้ำเก่งเสียยิ่งกว่าปลา
"โอ้ว บั้นท้ายงอนงามน่าตีชะมัด" คริสโตเฟอร์แทบไม่เป็นอันจิบไวน์ เพราะกำลังเพลินตากับโชว์สุดพิเศษเบื้องหน้าเขาตรงนี้
สระว่ายน้ำส่วนตัวของลูกสาวเจ้าของโรงแรมที่อยู่บนดาดฟ้า แต่กลับมีหนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าวมานั่งเชยชมเนื้อนางและเนินอกอวบอิ่มแบบนี้ หมายความว่าอย่างไรกัน
"ถ้าคุณรู้เข้าว่าผมเป็นใครเนี่ย คุณจะโกรธผมแค่ไหนกันนะ" คริสโตเฟอร์อมยิ้มอยู่คนเดียว เขาคงได้จับเธอปล้ำแน่ๆถ้าขืนยังนั่งมองแม่นางแมวยั่วสวาทอยู่แบบนี้ คริสโตเฟอร์ตัดสินใจเดินกลับเข้าห้องไป
มิราจัดการสวมชุดคลุมหลังจากว่ายน้ำเสร็จ เธอเดินตรงไปยังห้องพักของเธอ
"เอ๊ะ ทำไมไม่ล็อคห้องนะ ทำงานสะเพร่ากันจริง" เธอบ่นบึมพำให้แม่บ้านโรงแรม มือเรียวขาวหมุนลูกบิดและเดินเข้าไปในห้อง กระเป๋าและข้าวของของเธอทั้งหมดถูกวางไว้ที่ปลายเตียงนอนสีม่วงเข้ม
เธอถอดชุดคลุมและจัดการถอดชุดว่ายน้ำที่ยังเปียกชุ่มออก มิราเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหาผ้าเช็ดตัว แต่หาอย่างไรก็หาไม่เจอ เธอจึงตัดสินใจเดินไปดูในห้องน้ำ ร่างสูงสง่าทว่าเปลือยเปล่ากำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตู แต่ก็ต้องหยุดชะงัก มิราเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
"อ๊ายยยยย กรี๊ดดดดดดด" คริสโตเฟอร์จ้องมองเรือนร่างเปลือยเปล่างดงามตรงหน้าแทบไม่เชื่อสายตา
"โอ้ มาย ก็อด สวยเหลือเกิน" คริสโตเฟอร์รีบถอดผ้าเช็ดตัวที่เขาใช้พันร่างกำยำท่อนล่างของตนออก และรีบคลุมให้เธอ
"ไอ้คนบ้า ลามก ไอ้โรคจิต อ๊ายยยย แกจะมาเปิดของแกโชว์ทำไมเล่า ไอ้ ไอ้บ้า!!!" มิราเห็นเจ้านั่นของคริสโตเฟอร์เต็มๆตาก่อนที่เธอจะเอามือปิดตาไว้ เขาไม่ได้รู้สึกอายเหมือนที่เธอกำลังเขินอายเขาหรอกนะ แต่ก็จำใจต้องรีบหาอะไรมาปิดไว้เพราะมันเริ่มจะขยายตัวเมื่อเห็นเธอมายืนแก้ผ้าต่อหน้าต่อเขานี่แหละ
"นี่คุณเลิกโวยวายได้แล้ว" มือหนาวิ่งเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวอีกหนึ่งผืนในห้องน้ำมาพันตัวไว้ดังเดิม
"กรี๊ดดดดด ไอ้ทุเรศ ไอ้โรคจิต ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ" เธอออกคำสั่ง
"ผมว่าคุณนั่นแหละเข้าผิดห้องนี่มันห้องของผม" คริสโตเฟอร์เถียงไม่ยอมแพ้เพราะน่านนทีเป็นคนจองห้องนี้ให้เขาเองกับมือ
"จะบ้าเหรอ นี่มันห้องของฉัน นี่ไม่ใช่ห้องเช่าโรงแรม ทุกอย่างในนี้ฉันตกแต่งเองทั้งหมด เพราะฉะนั้นนายนั่นแหละที่เข้าผิดห้อง ออกไป!!!" เธอไล่เขาไม่รู้เพราะอายหรือโกรธ ผู้หญิงอะไรยิ่งโกรธยิ่งน่ารัก
"ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ผมไม่ออกไปเพราะผมมีเรื่องจะคุยกับคุณพอดี"
"ได้ นายไม่ออกฉันออกเอง ไอ้บ้า" เธอตะคอกใส่หน้าเขา
"ทำไม อย่าลืมสิว่าผมเห็นคุณหมดทั้งเนื้อทั้งตัวขนาดนี้ ผมจะมีอารมณ์ขนาดไหน คิดว่าผมจะปล่อยคุณไปง่ายๆงั้นเหรอ" คริสโตเฟอร์แกล้งขู่
"คนเนรคุณ ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณคน คนต่ำๆยังไงก็ทำนิสัยต่ำๆสินะ" เธอด่าเขา
"ผมยังไม่ทำอะไรคุณเลยทำไมต้องด่าขนาดนี้ด้วย" คริสโตเฟอร์เริ่มจริงจัง เขาดึงข้อมือเธอและดึงร่างงามเข้ามาใกล้ ผู้หญิงอะไรปากร้ายชะมัด
"ปล่อยนะ ไอ้บ้า กล้าดียังไงมาแตะเนื้อต้องตัวฉัน!!!" เธอพยายามบิดข้อมือให้หลุดพ้นจากพรรณธนาการ
"แล้วอยากรู้มั้ยว่าคนต่ำๆจะเอามันส์กว่าพวกคนสูงส่งอย่างอย่างพวกคุณหรือเปล่า" คริสโตเฟอร์ดึงผ้าเช็ดตัวที่เธอพันกายไว้เพียงผืนเดียวเท่านั้นออก เขาผลักเรือนร่างงดงามที่เขาถวิลหาลงบนเตียงนอนนุ่ม
"กรรี๊ดดดดดดดดด ออกไปให้พ้น" ริมฝีปากบางหยักได้รูปบดขยี้เสียงกรีดร้องให้กลับลงไปในลำคอนั่นเสีย เขาสอดลิ้นเขาไปในโพรงปากนุ่ม สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแห่งความบริสุทธิ์และสดชื่น
- ผู้เขียน
