ตอนที่ 2 จูบคนปากร้าย
1230 คำ
สิบเจ็ดนาฬิกา สุริยากำลังเลือนลาโค้งขอบฟ้า
ฤดูหนาวพระอาทิตย์จะตกดินเร็วกว่าฤดูอื่นๆ มิรากลับมอยู่เมืองไทยก็เกือบสองปีเต็มแล้วสินะ
"ไง สุริยา นายอยู่ที่นี่ทุกวันไม่เบื่อหรือยังไง" มิราลูบหัวม้าคู่ใจเบาๆขณะกำลังมองพระอาทิตย์ตก
"คนบ้าอะไรพูดกับม้า" คริสโตเฟอร์พูดเบาๆเพราะกลัวเธอได้ยิน เขาบังเอิญมาถึงบ้านของน่านนทีก่อนเวลาอาหารค่ำเลยออกมาเดินเล่น แต่บังเอิญพบกับมิราเข้า
"แล้วแกกินหญ้าทุกวัน แกไม่เบื่อหรือยังไง ทำไมฉันทำโน่นนี่นั่นตั้งหลายอย่างถึงยังเบื่อๆๆอยู่ได้ล่ะ" เธอบ่นกับม้าเป็นภาษาไทย ทำให้คริสโตเฟอร์ฟังไม่ออก เขาพยายามเดินมาใกล้ เจ้าสุริยาของมิราได้ยินเสียงฝีเท้าย่องก็เกิดพยศประหลาด
แกก!!! เสียงกิ่งไม้หัก
"ใครน่ะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ" เธอพูดเสียงดุ คนอย่างมิราไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว
"เฮ้ ผมเอง" คริสโตเฟอร์ค่อยๆขยับร่างสูงของตนออกจากพุ่มไม้
"นายเป็นใคร เป็นชาวต่างชาตินี่ เป็นนักท่องเที่ยวเหรอ คุณหลงทางเหรอคะ พักโรงแรมอะไรคะเดี๋ยวฉันจะให้คนไปส่ง" เธอถามยาวเหยียดจนเขาไม่รู้จะตอบคำไหนก่อน แต่ที่แน่ๆเธอทำให้เขารู้ว่าเธอจิตใจดีอย่างที่น่านนทีบอกจริงๆ
"เอ่อ คือ...ผม คริส อดัม ยินดีที่ได้รู้จัก คุณสวยมากครับ" เขาพูดจาอ้ำอึ้ง
"นี่ไม่ใช่คำตอบ งั้นฉันไปล่ะ" เธอเดินหนีไม่ยอมต่อบทสนทนากับเขาพลางมองหาเจ้าสุริยา
"นี่คุณ ผมกำลังจะไปบ้านของคุณแดเนียล ถ้าไปทางเดียวกันขอเดินไปด้วยคนนะครับ" เธอหันขวับมาหาเขาทันทีที่เขาเอ่ยชื่อบิดา
"ฉันจำคุณได้แล้ว กลับไปซะ ไม่ต้องไปทานข้าวเย็นที่บ้านฉัน เพราะถึงยังไงฉันก็ไม่มีวันชอบนาย อย่าเสียเวลาเลย" เธอบอกเขาไปตรงๆ
"ชอบหรือไม่ชอบเนี่ย คุณวัดที่ตรงไหนครับ" เขาชักอยากรู้จักวิธีการคิดของเธอแล้วสิ
"ความเหมาะสมและอื่นๆ คุณจะคิดว่าฉันคาดหวังสถานะทางสังคมที่เท่าเทียมกันอย่างที่คนอื่นๆคิดกับฉันก็ได้นะ ฉันไม่ได้ว่าอะไร เพราะนั่นมันหมายถึงว่าคุณไม่คู่ควรกับฉัน" เธอพูดเสียงแข็งและชัดเจน
"งั้นถ้าเราไม่ต้องพูดถึงสถานะทางสังคม แล้วอะไรที่เป็นตัวคุณ" เขาถามในขณะที่เดินตามเธอมาเรื่อยๆ
"ฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณ และคุณก็ควรกลับไป" เธอไล่
"ไม่ ผมมองเห็นบางอย่างในตัวคุณ แต่มันไม่เห็นเหมือนกับคำร่ำลือเลยสักนิด" เขาพยายามอธิบาย
"ฉันก็คือคุณหนูมิราผู้เหย่อหยิ่ง ปากร้าย ไม่เคยแคร์ใคร นั่นแหละคือตัวฉันไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้" เธอพูดคล้ายๆตัดพ้อ
"งั้น ผมต้องการพิสูจน์" คริสโตเฟอร์ขยับเข้ามาใกล้เธอ แสงสุดท้ายแห่งพระอาทิตย์กำลังจะพ้นโค้งฟ้า มือหนานุ่มเชยปลายคางได้รูปของเธอให้แหงนขึ้น ริมฝีปากหยักได้รูปประทับจูบริมฝีปากอวบอิ่มชวนหลงไหลของมิรา เธอเบิกตากว้างยืนตัวแข็งทื่อ นี่คือจูบแรกในชีวิตของเธอ เขาบดจูบรุนแรงขึ้นเมื่อเธอเริ่มขัดขืน จนเขายอนถอนจูบรสหวานที่ทำให้หัวใจเขาเต้นระรัวทั้งๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มือเรียวเล็กฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลา คริสโตเฟอร์เรียกสติของตนกลับมา
"นายถือดียังไงมามาแตะเนื้อต้องตัวฉัน คนเลว" พูดจบเธอก็วิ่งหนีไป คริสโตเฟอร์ที่ทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าเธอจะโกรธขนาดนี้ เขาวิ่งตามเธอไปจนถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ที่ร่มรื่น งดงามกว่าบ้านหลังไหนๆที่เขาเคยพบเห็นมา แสงเทียนที่มีกลิ่นหอมละมุนตลบอบอวลอ่อนๆ ได้กลิ่นแล้วรู้สึกผ่อนคลาย มิราวิ่งขึ้นบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะลงมาที่ห้องอาหารตามคำบอกเล่าของมารดาว่าจะมีแขก
"อ้าว คริส นายไปเดินเล่นที่ไหนมาวะกลับซะมืดเลย เดี๋ยวก็หลงหรอก น่านนทีเอ่ยทักเมื่อเห็นเพื่อนเดินขึ้นมาบนเรือนไม้สักหลังงาม
"ไม่หลงหรอก วิ่งตามน้องแกมาน่ะ"
"เออ ก็ว่าอยู่ว่ามาถูกได้ยังไง งั้นก็แปลว่าคุยกันแล้วดิ เป็นไงบ้าง"
"มือหนักชะมัดว่ะ นี่ไงได้รอยฝ่ามือมาเต็มๆ" คริสโตเฟอร์ยื่นหน้าอวดเพื่อน
"เฮ้ย ไปทำท่าไหนวะโดนตบมาแบบนี้" น่านนทีแสดงสีหน้าตกใจ
"ก็แค่ลองจูบดู กลับโดนตบซะงั้น"
"ไอ้บ้านี่ แกจูบน้องฉันได้ยังไง ไหนบอกไม่ชอบวะ" น่านนทีดึงคอเสื้อเพื่อนทำท่าเหมือนจะต่อย
"ก็ถ้าไม่จูบแล้วจะรู้เหรอว่าฉันรู้สึกยังไงกับน้องแก" คริสโตเฟอร์ผลักเพื่อนออก
"แล้วแกรู้สึกยังไง" สองหนุ่มมองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง
"สวย เซ็กซี่ หุ่นดีเป็นทุนเดิม แต่ที่สำคัญน่ารัก แต่ดื้อไปหน่อยต้องปราบพยศ" คริสโตเฟอร์ทำท่าเจ้าเลห์
"นี่ แกจะทำอะไรน้องฉัน"
"ก็แกอยากให้ฉันเป็นสามีน้องแกไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะจัดการน้องแกเอง"
"เฮ้ย ห้ามบังคับขืนใจเด็ดขาดนะ ไม่งั้นแกกับฉันเห็นดีกันแน่" สองหนุ่มทำสัญญาลูกผู้ชาย
อาหารค่ำพร้อมทั้งเมนูสุดพิเศษที่คุณขวัญดาวจัดเตรียมมากเป็นพิเศษเพื่อต้อนรับว่าที่ลูกเขยในอนาคต
"โอ้โห อาหารอย่างกับเลี้ยงคนทั้งไร่อย่างนั้นล่ะครับ" น่านนทีทำท่าทางเกินจริง มิราถือแจกันดอกไม้ที่เธอจัดเอง โดยมีดอกกล้วยไม้สีม่วงเป็นนางเองและดอกเบญจมาศอีกเล็กน้อย คริสโตเฟอร์มองมาที่เธอไม่วางตา
"มิรา หนูได้คุยกับคุณคริสเขาบ้างหรือยังล่ะลูก" บิดาเอ่ยถามขณะที่เดินมายังห้องอาหาร
"คุยบ้างแล้วค่ะคุณพ่อ" เธอกัดฟันตอบ
"คุณแม่คะ วันนี้มีของโปรดคุณพ่อ ของโปรดหนู ของโปรดพี่น่าน ของโปรดคุณลุงคุณป้าครบทุกคนเลยค่ะ" เธอไล่ดูอาหารทีละจานอย่างตื่นเต้น
"ขาดแต่ของคุณคริส แม่ไม่รู้ว่าเขาชอบทานอะไร" คุณขวัญดาวทั้งพูดทั้งยิ้มให้ว่าที่ลูกเขย
"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ เดี๋ยวหนูจะดูแลคุณคริสโตเฟอร์เองค่ะ" เธอฉีกยิ้มกว้าง
ทุกคนนั่งประจำที่เรียบร้อยเป็นมื้ออาหารค่ำที่ดีที่สุดในรอบปี มิราถูกจัดแจงให้นั่งติดกับคริสโตเฟอร์ เธอแกล้งตักโน่นนี่นั่นให้เขาทานจนมาถึงน้ำพริกหนุ่ม คริสโตเฟอร์ที่กำลังเอร็ดอร่อนจนลืมมองว่าเธอตักอะไรให้เขาบ้างก็เกิดอาการเผ็ดหน้าชา หายใจติดขัด เขาหน้าแดงตัวแดงไปหมด
"นี่ เมื่อกี้คริสกินอะไรเข้าไป" น่านนทีถามมิรา
"น้ำพริกหนุ่มค่ะ" เธอตอบท่าทางตกใจเมื่อเห็นอาการชายหนุ่ม
"คริส แพ้ พริก รีบออกรถด่วนเลยต้องไปโรงพยาบาล!!!"
ไม่นะ มิราไม่ได้ตั้งใจนะคะ มิราไม่รู้ว่ามีโรคแพ้พริกด้วยเหรอ???
ขอบพระคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านนะคะ จากใจจริง
- ผู้เขียน
