NEXTFRIEND11:เอาใจที่สุด
2409 คำ
NEXTFRIEND 11
************************************
วันต่อมา
“ต้องตาครับ” ฉันที่เพิ่งเดินเข้ามาคณะก็เจอเข้ากับพี่แวนพอดี เหมือนว่าเขามายืนรอเจอฉันอยู่ก่อนแล้ว พอเห็นหน้าพี่แวนเรื่องเมื่อวานก็ผุดขึ้นมาทันที เพราะเมื่อวานพี่แวนทักไลน์มาหาฉันแต่ฉันลืมตอบเขากลับไป เพราะมัวแต่เป็นห่วงพิราบจนไม่เป็นอันทำอะไรเลย ฉันรีบขอโทษพี่แวนทันทีที่ไม่ได้ตอบไลน์เขากลับไป แต่เขากลับยิ้มให้ฉันเหมือนเขาไม่ได้โกรธอะไรเลย
“พี่แวน?”
“พี่มารอเจอเราน่ะ”
“เมื่อวานต้องตาต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้ตอบกลับไปเลย พอดีต้องตามีธุระที่ต้องเคลียร์ค่ะ”
“…”
พี่แวนยืนมองหน้าฉันโดนไม่ได้พูดอะไรทำให้ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อถูกมองแบบนี้ แถมยังเป็นคนที่ฉันเคยชอบด้วย มือฉันนั้นกำกระโปรงนักศึกษาเอาไว้แน่นจนชื้นเหงื่อไปหมด ก่อนที่มือของฉันจะถูกคว้าไปกุมเอาไว้โดยคนตรงหน้า พี่แวนจับมือฉันแล้วพาเดินไปที่หลังคณะเหมือนเขาไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าเราอยู่ด้วยกันสองคน การกระทำของเขาทำให้ฉันตกใจเหมือนกันนะ เพราะเขาไม่เคยทำแบบนี้กับฉันมาก่อน พอเราอยู่ด้วยกันสองคนพี่แวนก็หันกลับมายิ้มให้ฉันเหมือนเดิม มือที่เขากุมมือฉันนั้นก็ไม่ยอมปล่อย หัวใจฉันมันเริ่มเต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะที่เขาทำแบบนี้ อย่างที่บอกนั่นแหละว่าเขาไม่เคยทำแบบนี้กับฉันมาก่อนไง
“พี่มีเรื่องอยากคุยกับต้องตาครับ”
“ได้ค่ะ”
“พี่อยากบอกเราตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่เราไม่ว่าง ถ้าพี่ไม่ได้บอกก็ไม่รู้ว่าจะบอกตอนไหนเหมือนกัน เพราะมันเป็นเรื่องที่พี่อยากให้ต้องตารู้มากที่สุด”
“พี่แวนมีอะไรเหรอคะ?” ฉันก้มมองมือตัวเองที่พี่แวนกุมเอาไว้แน่นมากเหมือนไม่อยากจะปล่อยมือฉันไป ทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ฉันอยากมีโมเมนท์แบบนี้กับเขามานานแล้วนะ แต่ก็ทำไม่ได้ไงเพราะเขามีแฟนแล้ว แต่การที่เขามาทำแบบนี้มันก็ไม่ถูกเหมือนกัน ถ้าเกิดว่ามีคนเห็นแล้วเอาไปฟ้องแฟนเขาฉันก็อาจจะถูกตราหน้าว่าแย่งแฟนคนอื่นก็ได้ พอคิดได้แบบนั้นฉันก็ดึงมือตัวเองออกจากมือพี่แวนทันที ถ้ามีเรื่องอยากคุยกับฉันไม่ต้องพามาคุยกันที่ลับตาคนแบบนี้ก็ได้ ฉันไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิด พี่แวนคงจะรู้ตัวแล้วว่าไม่ควรทำแบบนี้กับฉัน เขารีบขอโทษทันทีแต่ก็ยังจับมือฉันเอาไว้เหมือนเดิมทำให้ฉันงงกับการกระทำของเขาที่ทำแบบนี้ เมื่อก่อนเขาไม่เห็นจะมาสนใจอะไรฉันเลยนี่ แล้วทำไมวันนี้ถึงได้อยากเจอฉันมากขนาดนี้ ไหนจะการกระทำของเขาด้วย “พี่แวนคะต้องตาว่าปล่อยมือต้องตาก่อนดีกว่าค่ะ เผื่อมีคนมาเห็นเข้ามันคงดูไม่ดีเท่าไหร่”
“ก็ดีสิ พี่เองก็อยากให้คนอื่นเห็นเหมือนกัน”
“คะ?” นี่พี่แวนกำลังทำให้ฉันงงนะว่าสิ่งที่เขาพูดคืออะไรกันแน่ แล้วที่บอกว่าอยากให้คนอื่นมาเห็นหมายความว่ายังไง เขาไม่กลัวว่าแฟนเขาจะรู้เหรอว่าเขามาอยู่กับฉันสองต่อสองแบบนี้ ฉันไม่อยากมีปัญหาหรอกนะ “หมายความว่ายังไงคะ?”
“พี่จะมาบอกต้องตาว่าพี่เลิกกับแฟนพี่แล้วนะครับ” ประโยคเมื่อกี้ของพี่แวนที่พูดให้ฉันฟัง ทำให้ฉันเงยหน้ามองเขาที่มองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว เขาเลิกกับแฟนแล้วเหรอ แล้วทำไมเขายังยิ้มได้ล่ะ เขาไม่เสียใจเลยเหรอที่ตัวเองเพิ่งเลิกกับแฟนอ่ะ อีกอย่างทำไมจะต้องมาบอกฉันด้วยล่ะ พี่แวนเดินเข้ามาใกล้ฉันมากกว่าเดิมทำให้ฉันก้าวถอยไปข้างหลังเพื่อเว้นระยะห่างระหว่างเรา แต่พอก้าวถอยหลังแผ่นหลังฉันก็ไปชนกำแพงเข้าพอดี พี่แวนยิ้มให้ฉันแล้วเดินเข้ามาใกล้ฉันอีกเท่าตัวทำให้หัวใจฉันเต้นแรงมากจนมันแทบจะระเบิดออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ว พี่แวนโน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นทำให้ลมหายใจของเขารินลดที่หน้าผากฉัน การกระทำของเขามันทำให้หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นมา เพราะเราไม่เคยเข้าใกล้กันมากขนาดนี้มาก่อนเลย “พี่อยากให้ต้องตารู้ว่าตอนนี้พี่โสดแล้วนะ”
“ทำไมต้องบอกต้องตาด้วยล่ะคะ?”
“ก็พี่อยากให้้ต้องตารู้ไงครับ”
“…”
“ตอนนี้พี่ไม่มีใครแล้ว ถ้าพี่จะจีบต้องตาได้มั้ยครับ?”
“คะ?” นี่ตกใจมากนะเนี่ยที่จู่ๆ พี่แวนก็มาพูดแบบนี้กับฉันอ่ะ จะจีบฉันงั้นเหรอ ทำไมล่ะ ทำไมถึงอยากจีบฉัน เพราะที่ผ่านมาเขาเมินฉันมาตลอดเลยนะ ฉันทักไลน์เขาไปบางทีเขาไม่ตอบฉันก็มี โทรไปหาเขา เขาก็ไม่ยอมรับสายฉัน แต่ก็พยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาอาจจะไม่ว่างก็ได้ เพราะเวลาที่เขาตอบไลน์ฉันมันเหมือนว่าเขามีใจให้ฉันเลย ฉันถึงคิดไงว่าบางทีเขาอาจจะมีใจให้ฉันก็ได้ ตอนนั้นที่ฉันทำไปทั้งหมดเพราะอยากจีบเขาไง แต่พอรู้ว่าเขามีแฟนแล้วฉันก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะจีบเขาไปแล้ว และพยายามทำใจเลิกชอบเขาได้แล้วด้วย ทำไมตอนนี้เขากลับจะมาจีบฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันอยากรู้มาก พี่แวนยื่นมือมาลูบข้างแก้มฉันเบาๆ แล้วยิ้มให้ฉันมันเป็นรอยยิ้มที่ละมุนมากจนฉันไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้เลย จริงอยู่ที่ฉันอยากมีโมนเมนท์ที่อยู่กับคนที่เรารักบ้าง แต่ความรู้สึกของฉันมันยังสับสนอยู่เลยว่ายังชอบพี่แวนอยู่หรือเปล่า แต่ถ้าถามเรื่องทำใจเรื่องที่เขามีแฟนได้หรือยังก็ทำใจได้แล้วล่ะ แต่ก็ยังมีสับสนกับความรู้สึกตัวเองอยู่ไง
“พี่มาคิดๆ ดูแล้วเวลาที่พี่มองต้องตาพี่รู้สึกอยากมีความรักอีกครั้ง มันก็เลยทำให้พี่กล้าที่จะบอกความใจออกไปไง”
“…”
“พี่ชอบเรานะ ชอบในความน่ารักของเรา ถ้าเราไม่ว่าอะไรให้พี่ได้ลองจีบได้มั้ยครับ?” นี่พี่แวนจะจีบฉันจริงๆ เหรอแล้วฉันจะต้องพูดว่ายังไงอ่ะจะให้เขาจีบหรือไม่ให้จีบ แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะไม่รู้ว่าต้องพูดยังไงเหมือนกัน ได้แต่เงียบมองหน้าคนตรงหน้าจนทำให้เขาหัวเราะแล้วบอกว่าฉันไร้เดียงสามาก เขายอมถอยออกไปให้ฉันหายใจหายคอได้โล่งมากขึ้น เขาบอกว่ายังไม่ต้องให้คำตอบเขาตอนนี้ก็ได้เพราะต่อให้ฉันจะไม่ให้เขาจีบยังไงเขาก็จะจีบฉันอยู่ดี ในเมื่อเขาชอบฉันแล้ว นี่มันเหมือนความฝันมากเลยนะที่คนที่เราแอบชอบมาจีบเราแบบนี้ เพียงแต่ว่าตอนนี้ฉันกำลังสับสนเท่านั้นเอง อีกอย่างฉันคิดว่าพี่แวนเองก็อาจจะกำลังสับสนอยู่ก็ได้ เพราะเขาเพิ่งเลิกกับแฟนมาไง เขาอาจจะต้องการใครสักคนไว้แก้เหงาหรือเปล่า แล้วถ้าแฟนเขาตามมาง้อเขาก็อาจจะทิ้งฉันไปหาแฟนก็ได้ไง อีกอย่างถ้าฉันคบกับพี่แวนตอนนี้เลย คนอื่นก็อาจจะคิดว่าฉันเป็นมือที่สามของทั้งสองคนก็ได้ “หวังว่าตอนนี้ต้องตาจะยังไม่มีใครนะครับ พี่อยากเป็นคนที่ทำหน้าที่แฟนให้ต้องตา”
“พี่แวนชอบต้องตาจริงๆ เหรอคะ?” ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะว่าเขาจะชอบฉันจริงๆ น่ะก็เลยถามเพื่อความแน่ใจไง คนตรงหน้ายิ้มให้ฉันแล้วยืนหน้าเข้ามาใกล้เพื่อที่จะตอบคำถามที่ฉันอยากรู้
“ถ้าพี่ไม่ชอบเราแล้วพี่จะเดินเข้ามาบอกเราแบบนี้มั้ยครับหืม?”
“...” ว่าแล้วพี่แวนก็โน้มหน้าเข้ามาหอมแก้มฉันข้างหนึ่งก่อนจะเดินจากไป ตอนนี้น่ะเหรอขาฉันแทบขยับไปไหนไมได้เลย ได้แต่ยืนนิ่งเหมือนคนไม่มีสติ พี่แวนไม่เคยทำแบบนี้กับฉันมาก่อนเลยนะ ไม่เคยเลยจริงๆ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขากล้าที่จะสารภาพความในใจกับฉัน ไหนจะเข้าถึงตัวฉันมากขนาดนี้ด้วย ฉันยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองข้างที่ถูกพี่แวนหอมไปเมื่อกี้แล้วยิ้มออกมาอย่างดีใจ นี่ถ้าฉันจะให้เขาจีบก็ไม่ผิดใช่มั้ย เพราะตอนนี้เขาก็เลิกกับแฟนเขาไปแล้ว และถ้าฉันจะกลับไปชอบเขาเหมือนเดิมมันก็ไม่ผิดด้วย ตอนนี้เขาโสดฉันเองก็โสด ถ้าเราจะลองดูใจกันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร “นี่มันเรื่องจริงเหรอเนี่ยที่พี่แวนชอบเราอ่่ะ”
ฉันเดินเข้าห้องเรียนก็เห็นจี๊ดนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้ว มันหันมามองเห็นฉันเข้าพอดี ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างมันก่อนที่มันจะยื่นกล่องขนมปังกับนมมาให้ฉัน อะไรของมันปกติมันเป็นคนที่ไม่ได้มีน้ำใจกับเพื่อนเท่าไหร่เลยนะ ฉันยิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้ถามอะไรมาก เพราะตอนนี้คือฉันกำลังมีความสุขมากจริงๆ นะ ฉันหยิบกล่องขนมปังมาเปิดกินแต่ที่ฝากล่องนั้นมีกระโน้ตอยู่ด้วย เขียนว่าตั้งใจทำเพื่อเธอ ฉันหุบยิ้มทันทีเพราะมันเป็นลายมือของพิราบ นี่เขามาหาฉันเหรอ ทำไมตอนที่เขามาส่งฉันไม่เอาให้ฉันตั้งแต่แรกล่ะ ทำไมจะต้องฝากจี๊ดเอามาให้ฉันด้วย ฉันมองขนมปังสอดไส้แฮมชีสที่พิราบทำเอง ขนมปังที่เขาอบดูไหม้นิดหน่อยก็รู้เลยว่าเขาต้องทำเองแน่ๆ พิราบเป็นผู้ชายที่โคตรไม่ชอบทำอาหารมาก เวลาที่เขาอยากกินอะไรเขาก็มักจะสั่งเอาเลย และเขาก็ทำอาหารไม่เป็นด้วย แค่มะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเขายังไม่ยอมทำกินเอง และฉันก็จะเป็นคนทำให้เขาตลอด
“ใครเอามาให้ฉันอ่ะ?”
“แล้วแกคิดว่าใครล่ะที่ทำเพื่อแกขนาดนี้?” จี๊ดมันถามกลับแล้วมองหน้าฉันเหมือนมันไม่เข้าใจว่าทำไมคนดีๆ อย่างพิราบฉันถึงไม่ชอบ ใครบอกว่าฉันไม่ชอบเขา ฉันชอบเขาแต่ไม่ได้ชอบเป็นแฟน แต่ชอบเป็นเพื่อนไง
“พิราบเหรอ?”
“ก็ใช่ไง ก็มีอยู่คนเดียวที่ยอมทำอะไรให้แกขนาดนี้อ่ะ”
ไลน์
ฉันหยิบมือถือตัวเองออกจากกระเป๋าเพราะรู้ไงว่าเป็นพิราบที่ไลน์มา เสียงไลน์เฉพาะของเขานั้นไม่เหมือนคนอื่นหรอกเพราะเขาเป็นคนตั้งเอง ฉันเปิดอ่านก็เผลอยิ้มออกมาในความตั้งใจที่เขาอยากทำให้ฉันประทับใจ ที่จริงเขาไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ เพราะที่เขาเป็นอยู่มันก็ดีมากแล้วสำหรับฉันแล้ว ตั้งแต่ที่เราทะเลาะกันเมื่อวานเขาก็ดูเปลี่ยนไปเลย เขาดูใจเย็นมากขึ้นไม่ได้เข้ามาวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของฉันมากเกินไป ถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลาที่เขามาส่งฉันนะเขาจะต้องตามไปส่งฉันถึงห้องเรียนเพื่อไม่ให้ผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้ฉันเลย แต่วันนี้เขาไม่ได้ลงจากรถด้วยซ้ำ เขาบอกแค่ว่าเรียนเสร็จแล้วให้รอเขาที่เดิมห้ามไปไหนเพราะเดี๋ยวเขาจะมารับเอง ไหนจะยอมลงมือทำอาหารเช้ามาให้ฉันอีก ฉันชอบบ่นตลอดว่าไม่ค่อยได้กินข้าวเช้าเท่าไหร่เพราะตื่นสายไหนจะมีเรียนตอนเช้าอีก ถ้ามัวแต่กินข้าวเช้าก็จะมาเรียนไม่ทัน
PHIRAB : น่ารักขนาดนี้ต้องรักแล้วป่ะครับคุณเพื่อน
PHIRAB : อาจจะไม่อร่อยแต่ก็ใส่ใจทำให้เลยนะ
TongTa : อืม ขอบใจนะ
ฉันหัวเราะเบาๆ ที่เขาลงทุนเพื่อเอาใจฉันขนาดนี้ ฉันเคยบอกพิราบหลายครั้งแล้วนะว่าไม่ต้องฝืนทำอะไรที่ตัวเองไม่ชอบเพื่อฉัน ฉันไม่อยากให้เขาลำบากใจที่จะทำ แต่เขาก็บอกว่าถ้าได้ทำเพื่อฉันแล้วมันไม่ได้เรียกว่าลำบากเลยและเขาก็เต็มใจที่จะทำด้วย จากคนที่ไม่ชอบทำกับข้าวนี่ถึงกับลงมือทำเองขนาดนี้ฉันว่าเขาก็คงจะลำบากเหมือนกันนะ ก็ไม่รู้ว่ากว่าจะได้เป็นรูปเป็นร่างขนาดนี้ต้องหมดขนมปังไปกี่แผ่นเหมือนกัน ที่เขาทำแบบนี้เพราะอยากให้ฉันใจอ่อนให้เขาสักทีสินะ ไม่ใช่ว่าฉันใจแข็งเพื่ออ้อนให้เขาทำตามใจฉันหรอก แต่ที่ฉันทำแบบนี้เพราะฉันไม่อยากให้เขามาเสียเวลากับฉันเท่านั้นเอง ฉันบอกเขาไปหลายรอบจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วว่าฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขา ฉันคิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้นแต่เขาก็ไม่ยอมไง เขาบอกว่าถ้าทำให้ฉันรักไม่ได้อย่าเรียกเขาว่าพิราบ เพราะเขาจะทำให้ฉันรับรักเขาให้ได้
ฉันไม่รู้จะทำยังไงก็เลยปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเองต่อไป
- ผู้เขียน
