ไอรินพยักหน้าไม่ปฏิเสธ เพราะเธอคิดเหมือน
นัท เธอกลัวว่าพรุ่งนี้อาจจะไม่มีอยู่จริง
" ไอตกลงค่ะ" ไอรินพยักหน้าแล้วยื่นมือออกไปให้นัท นัทคอยๆสวมแหวนของแม่ที่เขาใช้ห้อยคอมาแต่เด็ก เข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอได้พอดี จากนั้นทั้งคู่ก็กอดกันก่อนจะหันไปมองควันที่รอยอยู่บนฟ้าด้วยรอยยิ้ม ไอรินรู้สึกได้ถึงรอยยิ้มของนานา และแม่ของเอยิ่มส่งมาให้จากบนฟ้า จากนั้นทั้งสองก็ขับรถมาที่โรงแรมใกล้ๆวัด เพราะพรุ่งนี้ต้องมาเก็บกระดูกแต่เช้า ทั้งคู่เลยจำเป็นต้องนอนในโรแรม
7.00น .
หน้าผ่าสูงของจังหวัดแม่ฮ่องสอน ที่นัทพาเธอขับฮอลส่วนตัวมา เพื่อเอากระดูกของเพื่อนรักกับแม่เพื่อนมาโปรย ตามที่ไอรินอยากให้เป็น เธอคิดว่านานากับแม่ไม่เคยได้ใช้ชีวิตแบบคนอื่นเลย เธอเลยอยากให้กระดูกของเพื่อนมาในที่ๆสวย เงียบ และอิสระ ไอรินเอาห่อกระดูกของสองแม่ลูกใส่พาน แล้ววางไว้ ให้สายลมพัดไป ไอรินที่สวมใส่แว่นตาสีดำยืนกอดนัท มองเท่ากร
