การกับมาของแม่มด
616 คำ
1 ปีต่อมา UNITED KINGDOM
" ไอรินคุณมีภาระกิจที่จะต้อง กลับไปที่
ไทยอีกครั้ง ผมประสานงานไปที่ณิชาให้
สแตนบายรอรับคุณที่สนามบินแล้ว"
ผู้บรรชาการของกองทัพ ได้มอบภารกิจให้
ไอริน หญิงสาวลูกครึ่งไทยอังกฤษที่มีหน้าตา ดีหุ่นสวยเซ็กซี่ และที่สำคัญดูออ่นกว่าวัย
สนามบินสุวรรณภูมิ
" ไอริน...../ ไยยิน" ณิชาและเด็กหญิงตัวน้อยในวัยขวบหนึ่ง ร้องเรียกหญิงสาวร่างบางที่เดินรากกระเป๋าเดินทาง มาตามทาง
" OMG นิดหน่อยของน้า" ไอรินวิ่งเข้ามากอดหลานสาวตัวน้อยอุ้มขึ้นมาแนบอก ณิชาที่อ้าแขนรอกอด ก็หน้าแตกยับเพราะเพื่อนสาวที่ทำเมินไม่สนใจ
" โห้.........ใครจะเก็บเศษหน้าให้ละทีนี้" ณิชาบ่นอุบโดยหันไปปมองทางไบอั้น ที่ยืนกอดอกมองมาที่เธอ
" ป๊ะป๋าฮับ" เด็กชายที่อยู่ในอกแกร่งของ ไบอั้นดิ้นขลุกขักอยากลงตามน้องสาวตัวน้อย ไปกอดคนเป็นน้า ไบอั้นกับเมย์เห็นแบบนั้นก็อดยิ้มเอ็นดูไม่ได้
" กุนน้าฮาบ...." เด็กชายตัวน้อยในวัย2ขวบวิ่งตุ๊ต๊ะจ่ำม่ำเข้ามากอด ขาของไอรินไว้แน่น ไอรินนั่งลงแล้วช้อนตัวเด็กน้อยตัวอ้วนขึ้นมาไว้แนบอกทั้งสอง ถึงแม้เธอจะดูตัวเด็กบาง เธอก็ฝึกมาดีจนทำให้เธอแข็งแรงดุชชายหนุ่ม
" ไบรตันของน้า ทำไมตัวโตขึ้นครับเนี่ย"
ไอรินแกล้งพูด ว่าหลานชายอ้วนจนทำให้เด็กชายกอดอกมองหน้ามุ่ย จนดูหน้ารัก
ไบอั้น เมย์ ณิชาที่ยืนดูท่าทางของหลานและ
ลูกตัวแสบ ก็อดขำไม่ได้กับท่าทางน่ารักนั้น
เวลาต่อมา
หลังจากที่ทุกคนมาส่งไอรินและพากันแยกย้าย ไอรินก็ทำการ หยิบโน๊ตบุ๊คมาเพื่อที่จะสมัครเรียน ที่มหาวิทยาลัย ลูซิเฟอร์ ฟังแค่ชื่อมหาลัยก็ขนลุกแล้ว
แต๊กๆ แต๊กๆ แป๊ะ ในที่สุดเสียงแป้นพิมพ์ตัวสุดท้ายก็จบลง
' น.ส.ไอริน มิเกล อายุ19ปี
คณะบริหารธุรกิจ
สาขา ธุรกิจระหว่างประเทศ ' จากนั้นเธอก็กดส่งใบสมัครเอกสารการสมัคร รูปถ่ายและหลักฐานต่างๆ ของใบสมัคร ( ปลอม) พร้อมทั้งจ่ายเงินค่าสมัคร 1,500,000£
ไอรินยกยิ้มมุมปาก กับค่าสมัครเรียนที่นี้ สงสัยเป็นมหาลัย ที่จบออกมาแล้วต้องได้ไปสวรรคแน่ๆ
" แค่ค่าสมัครก็ขนหัวลุกแล้ว หวังว่าจบออกมาแล้วไม่ไปเฝ้า ลูซิเฟอร์ซะก่อนละ" ไอรินนั่งกดแป้นพิมพ์ยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะมีแมสเสดมาจากเมียเพื่อนรักอย่างไบอั้น
ติ่ง ติ่ง ติ่ง
: ชุดนักศึกษา แว่นตา จะมาส่งอีก 20นาที หวังว่าพี่ไอรินจะชอบนะค่ะ ขอให้สนุกกับการเรียนในครั้งนี้ค่ะ ^_^
ไอรินนั่งยิ้มกับความน่ารักของเมียเพื่อน ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด สมแล้วที่ปราบไอ้จอมมารอย่างไบอั้นอยู่
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตู
ไอรินเปิดประตูออก เพื่อไปรับของแต่ไม่เจอคนที่เอามาส่งเจอแค่ของที่วาง อยู่หน้าประตู
" แปลกจังเมืองไทยส่งของกันแบบนี้เหรอเนี่ย
หรือว่าเขายังกลัวโควิดอยู่ เฮ้อ... " ไอรินบนอุบอยู่คนเดียว โดยมีสายตาของใครบางคนที่แอบมองเธออยู่ในมุมมืด
" หึหึหึ มาได้แล้วสินะยัยแม่มด"
- ผู้เขียน
