47
วันที่ 14 มกราคม
อีกหนึ่งวันก็จะถึงวันครบกำหนดที่ลักขณาให้เวลาภัทรียาเก็บค่าเช่าแผงในตลาด ลักขณานิ่งนอนใจเป็นอย่างมากเพราะหมายมั่นเต็มร้อยว่าอย่างไรเสียภัทรียาไม่มีทางทำได้แน่นอน นางจึงว่าค่อนขอด เหน็บแนม เยาะเย้ยลูกสะใภ้ทุกครั้งที่มีโอกาส ภัทรียาก็ไม่ตอบโต้ เธอนิ่งเฉย และบางครั้งก็คิดว่าคำพูดของลักขณาเป็นเพียงลมพัดที่ผ่านมาแล้วผ่านไป คิดเช่นนี้ก็สบายใจไปอีกแบบ
แล้วภัทรียาก็ไม่อยากเพิ่มความทุกข์ให้ตัวเองมากไปกว่านี้ด้วย ลำพังแค่เก็บค่าเช่าแผงและต้องไปซ้อมมวยด้วย เธอก็เหนื่อยมากพอแล้ว ไม่อยากเหนื่อยใจเพิ่มอีกเลย
ภัทรียาเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับธัชธรรม์ที่ถือซองเอกสารสีน้ำตาลซองใหญ่หนึ่งซองและซองขนาดเอสี่อีกหนึ่งซอง ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งโซฟา บุตรชายของบ้านส่งซองให้มารดาที่ยื่นมือมารับแบบงวยงง
“อะไรอ๋อง” ลักขณาถามถึงซองที่นางรับไว้ แต่ยังไม่ได้เปิดซองดูภายใน
“เงินค่าเช่าแผงในต
