61
กว่านวลลออจะกลับถึงบ้านก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน ซึ่งเธอคิดว่ามารดาคงไม่ถ่างตารอบ่นและต่อว่าพฤติกรรมเธอ แต่พอเปิดประตูห้องนอนและเห็นใครบางคนนั่งอยู่ริมเตียง เจ้าของห้องก็กรอกตาอย่างเบื่อหน่าย เดินเข้าไปในห้องที่มีสายตาพิฆาตของผู้เป็นแม่จ้องเขม็ง
“หายหัวไปทั้งวัน มือถือก็ปิด มัวแต่ระเริงกับมันอยู่ใช่ไหม” นวลนภาต่อว่าบุตรสาวทันที รู้ดีว่าตลอดทั้งวันนี้นวลลอออยู่กับใคร
“ใช่ค่ะ” นวลลออตอบชัดถ้อยชัดคำ
“แกทำไมตาต่ำอย่างนี้นะ ฉันหาผัวรวยๆ ดีๆ ให้ แกก็ไม่สนใจ กลับไปสนใจคนอย่างมันที่ไม่มีวันช่วยให้ครอบครัวของเราดีขึ้นได้ แกไม่มีสมองคิดเลยนะ เรียนจบมาสูงซะเปล่า” ผู้เป็นแม่สาดคำพูดใส่ลูกสาวที่ไม่ทุกข์ร้อนกับคำต่อว่าแม้แต่น้อย
นวลลออเดินไปเปิดทีวี แล้วทรุดกายนั่งโซฟาตัวโปรด นั่งดูเอ็มวีของศิลปินดัง
“แกไม่ฟังที่ฉันพูดเลยใช่ไหม แกจะมากไปแล้วนะ” นางเดินไปปิดทีวี ชี้หน้าต่อว่าคนเป็นลูก นับวันนว
