ตอนที่ 7 แด๊ดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อ
1092 คำ
Happybirthday to you~
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะคะหนูนา อธิษฐานก่อนแล้วค่อยเป่าเค้กนะคะ”
คามินพูดขึ้นหลังจากร้องเพลงวันเกิดให้เด็กสาวพร้อมกับเหล่าคนรับใช้ของบ้านจบลง วันนี้หลังเลิกเรียนเขาเป็นคนขับรถไปรับหนูนาที่โรงเรียนด้วยตัวเอง เพื่อพาไปกินข้าว ดูหนัง กว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบสองทุ่ม
ทุกคนในบ้านต่างก็รอเซอร์ไพรส์วันเกิดเธออย่างตื่นเต้น
หนูนามองเค้กนมสดก้อนโตที่เธอโปรดปรานอยู่บนฝ่ามือของคามิน เด็กสาวค่อยๆ หลับตาลงพร้อมอธิษฐานในสิ่งที่ตนเองต้องการ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วเป่าเทียนบนหน้านมสดเค้กจนดับลง
เย้~ แปะ แปะ
เสียงปรบมือดังขึ้นกระหึ่มท่ามกลางความยินดีของคามินและเหล่าคนรับใช้ของบ้านทำให้เด็กสาวฉีกยิ้มกว้างจนตาหยี คามินวางเค้กลงบนโต๊ะอาหารก่อนจะหยิบมีดสำหรับตัดก้อนเค้กมาให้เธอ
“สุขสันต์วันเกิดอายุครบสิบแปดปีนะคะหนูนา”
“มีความสุขมากๆ นะคะ”
“เรียนเก่งๆ เอาเกรดสี่มาอวดป้าๆ น๊า”
“ขอบคุณค่ะ” เด็กสาวกล่าวขอบคุณพร้อมยกมือขึ้นมาไหว้เหล่าแม่บ้านที่อวยพรวันเกิดให้กับเธออย่างนอบน้อมถ่อมตน “ขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณที่ดูแลหนูนามาตลอดด้วยค่ะ”
“...” ดวงตาคมกริบตวัดมองเหล่าคนรับใช้ด้วยสีหน้าที่กดดัน บ่งบอกว่าเขาต้องการเวลาส่วนตัว
พรึ่บ!
เหล่าคนใช้ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันออกไปอย่างรู้หน้าที่ ขณะที่หนูนามองตามหลังอย่างงุนงง
“มะ..ไม่กินเค้กกับหนูนาก่อนเหรอคะ” เด็กสาวตะโกนถามตามหลังอย่างไม่เข้าใจ เพียงเวลาไม่ถึงนาทีเหล่าคนใช้ก็หายไปต่อหน้าต่อตา
“หนูนา แด๊ดดี้นั่งอยู่ตรงนี้ทำไมสนใจคนอื่นมากกว่าแด๊ดดี้คะ” เด็กสาวมองคามินด้วยรอยยิ้มหวาน สี่ปีแล้วที่เธอมาอยู่กับเขา ชายหนุ่มไม่เคยทำให้เธอทุกข์ใจเลยแม้แต่น้อย มีแต่ค่อยๆ เติมเต็มในส่วนที่เธอขาด เขาเป็นทุกอย่างให้เธอแล้วจริงๆ
“หนูนาขอบคุณแด๊ดดี้มากๆ นะคะ ขอบคุณที่ดูแลหนูนาอย่างดีมาโดยตลอด หนูนาจะเป็นเด็กดีให้แด๊ดดี้ภูมิใจค่ะ”
“หนูนาไม่ได้คิดกับแด๊ดดี้แบบ... พ่อลูกใช่ไหม?” ที่ต้องเอ่ยถามอย่างนั้นเพราะคำพูดแต่ละคำของเธอมันไม่ต่างจากกำลังคุยอยู่กับพ่อ
“คิดค่ะ แด๊ดดี้แปลว่าพ่อไม่ใช่เหรอคะ” หนูนาโถมเข้าไปสวมกอดคามินอย่างเอาใจ เธอเงยหน้ามองคามินด้วยรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา “แด๊ดดี้ของหนูนาคือคุณพ่อที่อบอุ่นที่สุดเลยค่ะ”
“หนูนา! หนูนาคิดแบบนั้นจริงๆเหรอ” คามินเรียกชื่อเด็กสาวเสียงเข้ม เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเธอคิดแบบนั้นกับเขามาโดยตลอด “คิดแบบนั้นมาตลอดเลยเหรอ”
“หนูนาล้อเล่นค่ะ อืมส์” คามินโน้มไปจูบปากเด็กสาวเพื่อกลบเสียงหัวเราะของเธอ เขาไม่ได้รู้สึกตลกด้วย เขากำลังจริงจัง
“อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกของแด๊ดดี้นะคะ เพราะแด๊ดดี้ไม่ได้เลี้ยงหนูนาให้เป็นลูก” คามินพูดขึ้นหลังจากที่ถอนจูบออกจากปากอวบอิ่ม น้ำเสียงของเขาฟังดูจริงจังกว่าครั้งไหนๆ
“แล้วเลี้ยงหนูนาให้เป็นอะไรคะ”
“...เป็นของแด๊ดดี้” คามินก้มหน้าลงมาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง หนูนาเป็นของเขาตั้งแต่คาริสาผู้เป็นแม่ยกเธอให้กับเขาเมื่อสี่ปีที่แล้ว
“หนูนาเป็นของแด๊ดดี้ค่ะ” เด็กสาวพูดเน้นย้ำกับชายหนุ่มอีกครั้งพร้อมคลี่ยิ้มหวาน
รอยยิ้มของเธอมันยั่วยวนใจของเขาเสมอ คามินอุ้มหนูนาให้ขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง ดวงตาคมคายมองกล่องของขวัญห้าหกกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร ซึ่งหนูนาได้มาจากเหล่าเพื่อนพองที่โรงเรียนรวมทั้งดีแลนด์ด้วย
“จะกินเค้กก่อนหรือแกะกล่องของขวัญก่อนคะ”
“แด๊ดดี้กินเค้กกับหนูนานะคะ”
เด็กสาวแหงนหน้าขึ้นมาพูดกับชายหนุ่มทำให้ศีรษะทุยเล็กซบลงที่อกแกร่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ หนูนารับมีดสำหรับตัดเค้กจากมือของคามิน ก่อนจะบรรจงตัดมันเป็นชิ้นส่วนเล็กๆ
ฟอดดดดด~
คามินกดปลายจมูกโด่งฝังแก้มนวลน้อยของคนตัวเล็กหนักๆ อย่างเอาแต่ใจ
“...คะ?” หนูนาแหงนหน้ามองคามินพร้อมกับอุทานออกมาอย่างรู้สึกงุนงง ขณะที่กำลังเคี้ยวกินเค้กคำโตอยู่ในปากจนแก้มตุ้ย
“อยากได้ของขวัญจากแด๊ดดี้หรือยังคะ”
“หนูนาได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วไม่ใช่เหรอคะ” เด็กน้อยที่แสนน่ารักน่าเอ็นดูของเขาช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
“ยังคะ เพราะหนูนายังไม่ได้เป็นของแด๊ดดี้”
“หนูนาเป็นของแด๊ดดี้ค่ะ” เด็กสาวรีบพูดแย้งทันทีที่คามินพูดจบประโยค
“นั้นมันแค่ในนาม เป็นของแด๊ดดี้จริงๆต้องแบบนี้” พูดจบริมฝีปากหนาก็ฉกจูบเบาๆ ที่ซอกคอของเด็กสาว ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนริมฝีปากขึ้นไปขบเม้มบริเวณใบหูเล็กที่ขาวสะอาดเมื่อความรู้สึกของเขาเริ่มเตลิด เด็กสาวก็ไม่ได้ขัดขืดแต่อย่างใดเพียงแต่หลับตาลงด้วยความรู้สึกดี
“หนูนาเป็นของแด๊ดดี้นะคะ” เธอวางช้อนในมือลงแล้วหันไปมองคามินพร้อมกะพริบตาปริบๆก่อนจะซบใบหน้าจิ้มลิ้มลงบนหน้าอกแกร่งอย่างเอาใจ “ขอของขวัญให้หนูนาด้วยค่ะ”
“...” คามินมองมือเรียวเล็กของเด็กสาวที่ยื่นขึ้นมาเพื่อขอของขวัญจากเขาแล้วยกยิ้มมุมปากอย่างไม่ปิดบัง
“ความสุขของแด๊ดดี้คือของขวัญของหนูนานะคะ” เด็กสาวพูดพร้อมสวมกอดคามินให้กระชับขึ้น เธอเลื่อนหน้าผากมนแตะกับต้นคอหนา เธอคงเผลอทำอะไรลงไปโดยไม่รู้ตัวอีกแล้ว
“ของขวัญของหนูนาอยู่บนห้องของแด๊ดดี้นะคะคนเก่ง”
- ผู้เขียน
