ตอนที่ 5 มัดจำ

1154 คำ
“มีอะไรให้หนูนาช่วยไหมคะ” เด็กสาวพูดขึ้นท่ามกลางความวุ่นวายของแม่ครัวกับลูกมืออีกสองคนที่กำลังขะมักเขม้นในการเตรียมอาหารมื้อเย็น “ไหนบอกว่าวันนี้ต้องทำรายงานบ้านเพื่อนไงหนูนา ทำไมมาอยู่ที่นี่” ลูกมือของแม่ครัวคนหนึ่งเอ่ยถามขณะที่กำลังบดเครื่องเทศ “หนูนามาช่วยงานตรงนี้ก่อนคะ แล้วค่อยไป” “หนูนารีบไปทำรายงานเถอะจ้ะ เดี๋ยวทางนี้ป้ากับพี่ๆ จัดการเองเนอะ” แม่ครัวที่กำลังปรุงอาหารอยู่หันมาพูดกับเธอเพียงนิดก่อนจะหันกลับไปปรุงอาหารต่ออย่างวุ่นวายมือ เด็กสาวกวาดสายตามองหางานที่พอจะช่วยแบ่งเบาภาระจากคุณป้าแม่ครัวและพี่ๆ ที่เป็นลูกมือ ก่อนจะตรงไปที่ซิงค์ล้างมืออย่างไม่รีรอ “หนูนาทำอะไรคะ” เสียงของผู้ช่วยอีกคนพูดขึ้นอย่างชั่งใจ เมื่อเห็นหนูนากำลังจะทำท่าล้างผักที่วางอยู่ตรงซิงค์ล้างจาน “ล้างผักไงคะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาพูดเพียงนิดขณะที่สองมือยังวุ่นวายกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า “ล้างแค่ผักพอนะหนูนา ล้างเสร็จก็รีบไปทำรายงานเลยจะได้ไม่กลับดึก เดี๋ยวคุณคามินดุเอา” “โอเคค่ะ” เด็กสาวตอบรับพร้อมฉีกยิ้มจนตาหยี แล้วใครกันจะกล้าขัดใจเธอ “อาหารว่างนี้จะเอาไปเสิร์ฟแด๊ดดี้กับเพื่อนๆ ของแด๊ดดี้ใช่ไหมคะ” หนูนาเอ่ยถามหลังจากที่จัดการล้างผักจนเสร็จเรียบร้อย เด็กสาวเช็ดมือกับผ้าแบบลวกๆ ขณะที่รอคำตอบจากใครสักคนที่อยู่ภายในห้องครัวด้วยกัน “ใช้จ้ะ” “งั้นเดี๋ยวหนูนาเอาไปให้เองค่ะ” ว่าแล้วเธอก็จัดการยกถาดอาหารว่างเดินออกไปจากห้องครัวโดยมีเสียงห้ามปรามจากเหล่าแม่บ้าน ซึ่งก็ห้ามไม่ทันเหมือนอย่างเคย คามินมองดูหนูนาที่เอาอาหารว่างมาเสิร์ฟให้เขากับเล่าเพื่อนพ้องที่แวะมาเยี่ยมบ้าน ปกรณ์พี่ใหญ่ประจำแก๊งค์ขึ้นมากรุงเทพฯ ด้วยเรื่องธรุกิจทั้งที ปรินทร์จึงชวนให้มาสังสรรค์ด้วยกันก่อนกลับ ทั้งสามจึงได้รวมตัวกันในวันนี้ “แด๊ดดี้ขา หนูนาขออนุญาตไปทำรายงานนะคะ” หนูนาหันมาพูดกับคามินหลังจากที่จัดการวางอาหารว่างลงบนโต๊ะกระจกเสร็จเรียบร้อย “หนูนาขึ้นมานั่งบนโซฟากับแด๊ดดี้” เธอเป็นเด็กที่อ่อนน้อมถ่อมตนขณะที่ขออนุญาตคามินไปข้างนอก เด็กสาวก็นั่งคุกเข่ากับพื้นเพราะเธอไม่เคยเอาตัวเองไปเทียบเสมอเจ้าของบ้าน คามินอุ้มหนูนาให้ขึ้นมานั่งข้างๆ ซึ่งเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธหรือขัดขืนการกระทําของชายหนุ่ม “บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องทำงานบ้านงานครัว” คามินพูดพร้อมโยกศีรษะทุยเล็กของเด็กสาวไปมาโดยไม่ได้สนใจสายตาที่รู้สึกหมั่นไส้ของปกรณ์กับปรินทร์เลยแม้แต่น้อย “เดี๋ยวนี้ไม่เชื่อฟังแด๊ดดี้แล้วเหรอคะ” “เชื่อฟังค่ะ แต่หนูนาอยากทำงานให้แด๊ดดี้ ให้หนูนาทำงานให้แด๊ดดี้นะคะ” หนูนาพูดเสียงออดอ้อนแล้วฉีกยิ้มหวานพร้อมกับเอื้อมมือน้อยๆ ไปบีบนวดขาให้คามินเบาๆ อย่างรู้งาน แล้วใครเล่าจะต่อต้านความน่ารักน่าเอ็นดูของเด็กสาวได้ “ไปทำรายงานที่ไหน แล้วจะกลับเวลาเท่าไหร่” “บ้านเพื่อนค่ะ ดีแลนด์ก็ไปด้วยนะคะ คิดว่าสักทุ่มสองทุ่มก็น่าจะได้กลับแล้วค่ะ” “สองทุ่มเลยเหรอ ดึกไป ทุ่มครึ่งต้องถึงบ้าน” “อะแฮ่ม เที่ยงคืนสำหรับเฮียก็ว่ายังไม่ดึกนะหนูนา ถ้างานยังไม่เสร็จกลับสามสี่ทุ่มจะเป็นอะไรไป” เสียงนั้นคือเสียงของปรินทร์ที่พูดเย้าแหย่เพื่อนรักที่ดูห่วงเด็กในการเลี้ยงดูเกินหน้าเกินตา ทำเอาคามินหันไปถลึงตาใส่เขาอย่างลืมตัว ขณะที่ปกรณ์ยกยิ้มมุมปากอย่างนึกขำ “หนูนาจะกลับบ้านให้ได้ก่อนทุ่มครึ่งค่ะ” เด็กสาวเห็นคามินทำหน้าดุใส่ปรินทร์จึงรีบพูดตัดบททันที เพราะไม่อยากให้คามินอารมณ์ไม่ดี “ให้ดีแลนด์นั่งรถจากที่บ้านมารับ แล้วก็ให้ดีแลนด์มาส่งด้วยตัวเองด้วย” “โอเคค่ะ” หนูนารีบรับปากอย่างเร็วเมื่อได้รับการอนุญาตจากคามิน “ถ้ากลับบ้านเลยเวลาให้แด๊ดดี้ทำยังไงคะ” “มัดจำไว้ก่อนได้ไหมคะ” ร่างเล็กโถมเข้าไปกอดคามินแทนการหอมแก้มเพราะอยู่ต่อหน้าปกรณ์กับปรินทร์ เด็กสาวแหงนหน้ามองคามินพลางกะพริบตาปริบๆก่อนจะพูดกับเขาเสียงเบาราวกระซิบ “หนูนาให้แด๊ดดี้จุ๊บหน้าผากก่อนทีหนึ่ง ถ้าหนูนามาเลยเวลาแด๊ดดี้จะลงโทษหนูนายังไงก็ได้เลยค่ะ” “พูดแล้วนะ” เด็กสาวยิ้มแห้งๆ พร้อมพยักหน้าให้คามินอย่างไม่แน่ใจนัก แต่เพื่อความสบายใจของชายหนุ่มเธอจึงแสดงออกอย่างนั้น คามินก้มมาจูบหน้าผากเด็กสาวเบาๆ พร้อมกับลูบศีรษะของเธออย่างรู้สึกเอ็นดู “หนูนาไปนะคะแด๊ดดี้ ไปก่อนนะคะเฮียกรณ์เฮียปรินทร์” เธอพูดกับคามินแล้วหันไปยกมือไหว้ลาปกรณ์กับปรินทร์ด้วยความเคารพ โดยที่ทั้งคู่ก็ยกมือรับไหว้เธอกลับ ก่อนเด็กสาวจะเดินจากไปโดยมีคามินมองตามหลังเธอจนหายลับไปต่อหน้าต่อตา “มองตามหน้าละห้อยเลยนะมึง” ปกรณ์พูดจากระแหนะกระแหนคนที่เป็นทั้งเพื่อนและน้องชาย “กับดีแลนด์ห่วงขนาดนี้ไหม?” “ดีแลนด์ของเฮียไม่ใช่เหรอ?” ปรินทร์ออกปากพูดแทนคามินขณะที่ยกเครื่องดื่มแอลกอฮอลขึ้นมาแล้วกระดกลงคอหลังจากพูดจบประโยค “ไอ้ปรินทร์!” เป็นคามินที่เรียกปรินทร์เสียงแข็งกร้าว เขาไม่พอใจที่เพื่อนรักพูดถึงน้องสาวของเขาแบบนั้น แม้จะเป็นการเย้าแหย่กันเล่นก็เถอะ “หึ..เชื่อเถอะว่าหนูนาไม่มีทางกลับมาถึงบ้านทันเวลาถ้าไปกับดีแลนด์” ปรินทร์เค้นเสียงหัวเราะในลำคอก่อนจะพูดคาดการณ์อย่างรู้ทัน ดีแลนด์หลานสาวตัวน้อยจอมเจ้าเล่ห์ของเขาต้องพาเด็กสาวใสซื่ออย่างหนูนาเถลไถลนอกลู่นอกทางบ้างแหละ “กูก็ภาวนาให้เป็นแบบนั้นแหละ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม