บทที่ 24
“ในฐานะที่ฉันเป็นเจ้าหนี้ของเธอ ฉันขอสั่งให้เธอพูดจากับฉันให้ดีกว่านี้หน่อยนะ” คำพูดคำจาของเธอฟังแล้วระคายหูชะมัด รวมทั้งคำว่าฉัน ๆ ๆ นั้นด้วย ไม่น่ารักเอาซะเลย ขัดใจเขาที่สุด!
“ฉันพูดจาไม่ดีตรงไหนเหรอคะ” เธอพูดจากับเขาดีทุกอย่าง ยังนอบน้อมเหมือนเขาคือเทพบุตร ทั้ง ๆ ที่เป็นซาตาน เธอว่าเธอยอมเขามากที่สุดแล้วนะ
“นี่ไง พูดจาแบบนี้ไง ฉัน ๆ อะไรกัน เป็นเด็กก็ต้องนอบน้อมต่อผู้หลักผู้ใหญ่ พูดจาแทนตัวเองเหมือนที่เคยพูดสิ”
“ฉันก็ไม่เห็นจะดูก้าวร้าวอะไรเลยนี่คะ ก็ยังเป็นคำสุภาพ ถ้าพูดกูมึงก็ว่าไปอย่าง”
“แต่ฉันไม่ชอบ มันดูเหมือนพวกไม่ได้รับการสั่งสอน” สำหรับเขามันฟังดูห่างเหินเกินไป ทั้งที่เขากับเธอ..ถ้าพูดจาประสาชาวบ้าน ก็เรียกว่าเป็นผัวเป็นเมียกันแล้ว
ตุลฎาเพิ่งรู้ซึ้งถึงความหมาย ของคำว่าพูดจาไม่ไพเราะของเขา มันเป็นหน้าที่ของลูกหนี้ด้วยใช่ไหม ที่ต้องพูดจาตามที่เจ้าหนี้ผู้ทรงเกียรติต
