บทที่ 21
เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดอยู่กับอกหนารีบหันไปมอง ทันทีที่เห็นหน้าเขา น้ำตาของเธอก็ไหลพรากออกมาอย่างกับทำนบพัง
“คุณเขื่อน!” ปล่อยเสียงโฮออกมาอย่างไม่อาย
“ลื้อเป็นใครวะ” สุนทรมองชายหนุ่มหน้าตาดุดัน ที่ถือปืนจ่อหัวลูกน้องคนสนิทเอาไว้
“ถ้ามึงกับลูกน้องหางแถวของมึงไม่อยากตาย ก็ปล่อยคนของกูซะ” เขาขึ้นนกเตรียมพร้อมที่จะเหนี่ยวไก บอกให้อีกฝ่ายว่ารู้ว่าเอาจริง
“เสี่ยครับปล่อยผู้หญิงเถอะครับ ผมยังไม่อยากตาย” สมบัติรักตัวกลัวตาย เมื่อเห็นท่าทางเอาจริงของอีกฝ่าย ก็รีบร้องบอกเจ้านายเสียงสั่น
ตุลฎาอาศัยจังหวะที่สุนทรกำลังลังเล ผลักเขาสุดแรงจนหลุดเป็นอิสระ แล้วรีบวิ่งไปหาอัศวินขี่ม้าขาวที่มาช่วยเธอเอาไว้ ลืมไปเลยว่าเพิ่งจะหนีจากเขามาเมื่อวานนี้
เขามองใบหน้าเปื้อนน้ำตาที่มายืนอยู่ด้านหลัง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ใบหน้าที่ดุดันเป็นทุนเดิมดูแข็งกร้าวขึ้นยิ
