หญิงสาวครุ่นคิด นับเลขที่ไหลวนอยู่ในใจ “แพรมีทั้งหมดสี่หมื่นสองฟรังก์สวิส ขอผ่อนจ่ายได้ไหมค่ะ”
“อร้ายย...ราคานี้ถูกแล้วนะคะน้องแพร ถ้าไม่ใช่คนกันเองคงไม่ได้”
“แต่แพรมีอยู่แค่นั้นจริงๆ สัญญาว่าจะหามาใช้ก่อนสิ้นเดือน แพรรับงานไว้หลายงาน สมัครพาทไทม์ไปหลายที่”
“งั้นก็ได้ แต่ห้ามเลยสิ้นเดือนนะ แพรก็รู้ว่าพี่มีค่าใช้จ่าย”
“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับเสียงเบา
“สี่หมื่นสองพร้อมจ่ายใช่ไหม”
“พรุ่งนี้ได้ไหมคะ แพรไม่ได้นำติดตัวมา จะมีก็แต่เช็คใบนี้” หญิงสาวยื่นเซ็คให้ดู
“งั้นรอพรุ่งนี้รอได้” มาดามเรนนี่บอกปัด รออีกวันก็คงไม่สาย
“ขอบคุณมากนะคะ แพรต้องกลับแล้ว มีโพรเจ็กต์ต้องทำส่งอาจารย์ที่ปรึกษา”
“จ๊ะ พรุ่งนี้อย่าลืมพี่นะ” มาดามเรนนี่ไม่วายกำชับ
“เจอกันพรุ่งนี้เย็นๆ ค่ะ” หญิงสาวบอกเป็นเชิงสั่งลาไปในตัว ก้าวขาออกจากร้านเสื้อออกมา ใจของเธอเบาหวิว สมองโหวงๆ แข้งขาอ่อนแรง
‘สิ่งนี้จะทำให้ฉันแกร่งและทันค
