ตอนที่ 42
หล่อนลืมไปว่า ต้องหวนเดินกลับไปล็อกกุญแจให้เรียบร้อยอีกครั้ง รีบก้าวไปเบื้องหน้าหล่อนไม่เคยนึกกลัวสักนิดเพราะภายในบ้านไม่มีอันตราย หล่อนอยู่มานานจนเคยชิน ข้างนอกนั่นอันตรายมากกว่า
ขยับเท้าก้าวเดินกลับอีกครั้งแต่เมื่อถึงกลางทาง นั้นต้นแขนของหล่อนก็ถูกชายจากมุมมืดผลักและกระชากเหวี่ยงอย่างรุนแรงไม่ปรานีปราศรัยจากใครคนหนึ่งเขายืนอยู่ข้างพุ่มไม้โดยที่หล่อน ไม่ได้ระมัดระวังตัว
“ฮึช่างงามหน้านักแพศยาฉันถึงได้คิดว่าไอ้เชื้อจากแม่ของเธอ นี่มันแรงจริงๆนะ ถึงขนาดอ่อยให้ผู้ชายไปเที่ยว จนหนำใจมีผู้ชายทั้งเทียวมาหาและเทียวมาส่งจนถึงบ้าน นี่ ยังไม่พอ มาอี๋อ๋อกันอยู่หน้าบ้านฉัน นี่เห็นบ้านของฉันเป็นอะไรไปล่ะโรงแรมม่านรูดหรือไง อิ่มมาจากข้างนอกไม่พอหรือไง ถึงต้องมาทำแบบนี้ให้เห็นภาพทุเรศทุรัง บาดตาอย่างนี้ช่อดมิสา” ช่อดมิสาอึ้งไปกับวาจาท
