ตอนที่ 31
“ถ้าจะกลับแล้วแม่ก็ขอให้เดินทางกลับกันให้ดีปลอดภัยนะลูกและอยู่ทำหน้าที่เป็นเด็กดีให้คุณท่านรักใคร่ แม่ได้มาเห็นดมิสาอย่างนี้แล้ว แม่ไม่ห่วงหรอกลูก”
เอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกจากหัวใจก่อนจะเดินไปส่งทั้งคู่ที่รถยกมือโบกให้
จนกระทั่งอภิวานต์ขับรถเคลื่อนจากไป และลิบลับหายไปกับสายตาทิ้งเพียงละอองฝุ่นคลุ้งที่ปลิวกระจาย ตามรายทางเบื้องหลัง
เนื่องจากถนนเส้นนี้เป็นถนนเก่ามีอายุการใช้งาน มานาน สมบุกสมบันมาหลายปีทีเดียวบางแห่งจึงเป็นหลุมบ่อขรุขระเว้าแหว่งเหมือนโลกพระจันทร์
“เป็นยังไงบ้างล่ะรู้สึกสบายใจขึ้นแล้วใช่ไหม”
หนุ่มใหญ่รูปหล่อคนขับเอ่ยขึ้นหรี่ดวงตาคมหันมาทางหญิงสาวที่เอาแต่ทอดสายตาเหม่อลอย พร้อมเอาแต่ครุ่นคิดโน่นนี่อย่างเรื่อยเปื่อยจนเสียงเรียกอีกครั้งจึงสะดุ้งรู้ตัว
“คะ คุณถามอะไร หนูหรือคะคุณอภิวานต์”
ชายหนุ่มส่ายหน้ามองหล่อนแกมหมั่นไส้และเอ็นดู
“ฉันก็ถามความรู้ส
