“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมขอตัวกลับก่อนพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงถวายความเคารพ ก่อนจะขอตัวลากลับโดยมีองครักษ์คาซิมม์เดินออกไปส่ง
เจ้าชายชารีฟร์ละสายตาจากนาราพรรณมองตามคนทั้งสอง พอนึกอะไรขึ้นมาได้ก็เอ่ยสั่งองครักษ์คาซิมม์ที่กำลังจะเดินพ้นไปจากห้องนอน
“อ้อ! เดี๋ยวก่อนคาซิมม์ เจ้าเปลี่ยนน้ำหอมปรับอากาศในรถด้วย กลิ่นหอมเอียนๆ กลิ่นนี้เราไม่ชอบ ได้กลิ่นแล้วทำให้เวียนหัวพิลึก”
“พ่ะย่ะค่ะพระองค์”
คาซิมม์โค้งตัวรับคำสั่ง พลางขมวดคิ้วเข้าหากันให้ยุ่งไปหมด ด้วยตัวเขาหรือองครักษ์คนอื่นไม่เคยเปลี่ยนน้ำหอมปรับอากาศในรถสักที กลิ่นที่ใช้ก็เป็นกลิ่นเดิมที่เคยใช้เป็นประจำ แต่จะว่าไปเขาก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับเจ้าเหนือหัวว่า กลิ่นน้ำหอมในรถนั้นแปลกไปจากเดิม ออกจะหอมเอียนๆ ชวนเวียนหัวเหมือนที่เจ้าชายได้เอ่ยบอก
เข็มนาฬิกาเดินทางล่วงเลยไปเกือบสามชั่วโมงเต็ม ที่นาราพรรณนอนอยู่บนตักของเจ้าชายชารีฟร์ โดยที่เจ้าชายหนุ่มได
