8.อนุญาต
1083 คำ
ความเดิม- จากนั้นชายหนุ่มก็เดินลัดเลาะอาคารนักศึกษาแพทย์ไปเรื่อย ๆ เผื่อจะเจอคนที่ชอบไปเดินเล่นในหัวของเขาบ้างแต่ก็ลืมไปว่านี่เป็นฤดูกาลปิดภาคเรียนแล้ว เขาได้แต่ยิ้มขำให้กับตัวเองเบา ๆ ถ้าเป็นเอามากนะเรา
...................................
มานิดาพาร์ท
{วันหยุดปิดเทอมนางนัดกับพี่ ๆ พยาบาลเพื่อนรุ่นพี่ของพี่ชายว่าจะขอไปเรียนรู้สถานการณ์จริงในการรักษาผู้ป่วยบ้าง แค่ไปสังเกตการณ์เท่านั้นค่ะ เพราะอยากรู้เรื่องการพยาบาลบ้าง เผื่อเวลาเรียนจบเป็นหมอแล้วไปสั่งพยาบาลจะได้ไม่โดนสวนกลับ แต่นางไม่ได้ว่าพี่ ๆ พยาบาลนะคะเพราะพี่ ๆ พยาบาลส่วนใหญ่จะน่ารักกันทุกคนค่ะ เพียงแต่นางอยากมีความรู้ความเข้าใจค่ะ รู้เขารู้เรารบสิบครั้งชนะสิบครั้งค่ะ กะว่าจะอยู่แค่ช่วงเช้า ช่วงบ่ายก็จะแวะไปหาพี่นพที่บ้านนายจ้างสักหน่อย เพราะไลน์ถามพี่นพแล้ว พีชายบอกว่าเจ้าของบ้านท่านอนุญาตค่ะ แถมยังให้ไปพักกับพี่ชายได้ด้วยแต่เอาไว้คิดดูก่อน เพราะชอบอยู่หอมากกว่าสบายใจดี}
ตัดมาที่มานพ
@บ้านอนันตวรรณาวงษ์
ชายหนุ่มเดินมารอน้องสาวที่หน้าประตูรั้วบ้านในช่วงบ่ายของวัน แม้จะได้รับการอนุญาตจากเจ้าของบ้านแล้วแต่ก็ยังรู้สึกเกรงใจอยูดี
"คุณพยาบาลไปรอในบ้านเถอะครับเดี๋ยวถ้าน้องสาวของคุณพยาบาลมาถึงผมจะพาไปพบในบ้านเอง ตรงนี้แดดร้อน แล้วอีกอย่างทิ้งคนป่วยมามันจะไม่ดีนะครับ" ลุงแกละคนสวนวัยกลางคนเอ่ยยิ้ม ๆ ด้วยอัธยาศัยไมตรี
"เอางั้นหรือครับ น้องสาวของผมชื่อนางนะครับ หน้าตาเป็นแบบนี้ สูงประมาณนี้ครับ ฝากด้วยนะครับ" มานพรีบล้วงกระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดรูปน้องสาวให้ชายวัยกลางคนดู แล้วยกมือกระพุ่มไหว้ขอบคุณอย่างนอบน้อมและเดินเข้าไปในบ้านและตรงไปยังห้องโถงที่ตอนนี้ปรับใช้เป็นห้องกายภาพบำบัดและผ่อนคลายของผู้ป่วยทันที
30 นาทีผ่านไป
มานิดาลงจากรถจักรยานยนต์รับจ้างและหยุดตรงหน้าประตู้และทำท่ากำลังจะกดออดเรียกให้คนในบ้านมาเปิดประตูรั้วให้แต่ท่วา
"หนูนางที่เป็นน้องของคุณพยาบาลนพใช่มั๊ยครับ" ชายวัยกลางคนเอ่ยยิ้ม ๆ อย่างเป็นมิตร
"สวัสดีค่ะคุณลุง หนูเมาหาพี่นพค่ะ คุณลุงช่วยพาหนูไปหาพี่ชายหน่อยได้มั๊ยคะ"
"อ้อ ได้ครับ แต่ว่าจะมีแม่บ้านพาไปนะครับ เพราะคุณลุงชุดเลอะเข้าไปในบ้านไม่ได้ เชิญทางนี้เลยครับ ตามลุงมาเลย" ชายวัยกลางคนเดินนำหน้าหญิงสาวมาในบ้านแล้วหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน
"ใครมาน่ะนายแกละ" นางวาดแม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยถามเสียงดังฟังชัด
"น้องสาวของคุณพยาบาลมานพน่ะ พอดีเลยแม่วาดช่วยพาคุณเค้าไปพบคุณพยาบาลหน่อยซิ"
"อ้อ...คุณนางเหรอคะ พอดีคุณท่านสั่งไว้แล้วค่ะว่ามาถึงให้มาพบพี่ชายในห้องออกกำลังกายของคุณเปรมกิจได้เลยค่ะ เชิญเลยค่ะ" นางวาดแม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยอย่างยิ้มแย้มพร้อมกับผายมือเชื้อเชิญหญิงสาวให้ตามมา
"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะคุณป้า" หญิงสาวเดินตามมาอย่างเงียบและรู้สึกประหม่าตื่นกลัวอยู่ไม่น้อย พลางนึกในใจทำไมต้องมาพบที่ห้องนี้ด้วย มีคำถามมากมายอยู่ในหัวเต็มไปหมด จนไม่ทันสังเกตว่าตนเองมาถึงห้องดังกล่าวเรียบร้อยแล้ว
"นาง นาง ยัยนาง" มานพเรียกน้องสาวอยู่หลายครั้ง
"ห๊ะ! คะพี่นพ อุ้ย สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ ..." มานิดาสะดุ้งตกใจ มารู้ตัวอีกทีก็มีสายตาหลายคู่จับจ้องที่เธออยู่ก่อนแล้วจึงยกมือไหว้ทุกคนเอาไว้ก่อน แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือเธอได้พบกับว่าที่อาจารย์ของเธออยู่ในห้องนี้ด้วย
"ไง..เรา นี่พี่ชายเราเองเหรอ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นนะ เก่งทั้งพี่ทั้งน้องเลย" ธันทรเอ่ยยิ้ม ๆ
"เอ่อ..ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีน้องอยู่หอพัก ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมครับ ช่วงเช้าก็ไปสังเกตการณ์กับเพื่อนรุ่นพี่ของผมที่โรงพยาบาลน่ะครับ เพิ่งจะกลับมา พอดีที่บ้านไม่มีใครอยู่น่ะครับ คุณท่านก็เลยเมตตาให้มาพักที่นี่ไปก่อนจนกว่าจะเปิดเทอม ยังไงผมขอพาน้องไปที่ห้องก่อนนะครับ" พยาบาลหนุ่มเอ่ยอย่างมีมารยาท
อีกด้านของผู้มาใหม่
"ไหน ๆ มาแล้วก็สังเกตการณ์อีกสักเคสก็ได้จะเป็นไรไป ได้มั๊ยครับคุณหมอ" เปรมชัยเอ่ยยิ้ม ๆ
"ได้ครับ ถ้าญาติผู้ป่วยและผู้ป่วยอนุญาตผมก็ไม่มีปัญหาครับ" คุณหมอเวชศาสตร์ฟื้นฟูซึ่งเป็นเจ้าของเคสในขั้นตอนนี้เอ่ยยิ้ม ๆ
"ย่อมได้ซิครับ คนกันเองทั้งนั้น ใช่มั๊ยตากิจ" เปรมชัยเอ่ยยิ้ม ๆ เพราะทราบข่าวถึงการมาของเด็กสาวแล้ว แว็บแรกที่เห็นก็รู้สึกถูกชะตาเด็กสาวคนนี้เสียแล้ว
สักพัก ไม่นาน
ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ครื่ด... (เสียงเคาะประตู) ตามด้วยเสียงประตูเลืิ่อน
"สวัสดีค่า คุณปู่ คุณอาหมอ น้องเอ๋ยมาแล้วค่ะคุณพ่อ เอ๋.. เรามีเจ้าหน้าที่มาใหม่ด้วยเหรอคะยังเด็กอยู่เลย" อัญญารินทร์เอ่ยทักทายทุกคนด้วยน้ำเสียงสดใส และไปสะดุดตากับหญิงสาวคนหนึ่ง
"ไม่ใช่หรอกค่ะน้องเอ๋ย คนนี้ชื่อน้องนาง เป็นน้องสาวของคุณพยาบาลมานพน่ะ น้องเป็นนักศึกษาแพทย์ปีหนึ่ง ม.เดียวกันกับเราเลยเจอกันบ้างมั๊ย ที่ ม.น่ะ" เปรมมนัสเอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับลูบผมหลานสาวอยางเบามือและหันไปสบตากับคุณหมอหนุ่มเพื่อนของเพื่อนรักเพียงครู่
"ยัยนางอยากดูไว้มั๊ยล่ะ แต่อีกนานเลยนะ กว่าจะเรียนถึงบทนี้ จะเบื่อหรือเปล่า" มานพเอ่ยถามน้องสาวพ่อได้ยินกันแค่สองคน
"อยากดูค่ะ นางอยากเรียนรู้"
"งั้นมานั่งข้าง ๆ พี่มะ" คนพี่แตะทีข้อศอกน้องสาวเบา ๆ แล้วไปนั่งข้าง ๆ ตน
- ผู้เขียน
