ความเดิม- "กินของผู้ใหญ่ได้ ไม่ชอบกินของเด็กค่ามันไม่แซ่บ" มานิดาตอบแบบโยนมาโยนกลับไม่ได้คิดอะไรแต่คนฟังคิดไปไกลแล้ว
…………………………………
ด้านมานพพอได้ยินคุณหมอหนุ่มพูดขึ้นแบบนั้นก็มองเขม่นคนพูดด้วยสายตาพิฆาตทำเอาอีกคนถึงกับหงอ ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว ส่วนมานพลุกออกไปในครัวสักครู่แล้วเดินกลับเข้ามาพร้อมกับจานผลไม้
“ผลไม้ล้างปากครับอาจารย์หมอ”
“ครับขอบคุณครับ ผมอิ่มพอดีเลย มื้อนี้ผมรู้สึกอร่อยมาก เหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง กินอะไรตามใจชอบ” ธันทรพูดยิ้ม ๆ พร้อมกับหยิบผลไม้เข้าปากอย่างสบาย ๆ
“ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยซิครับ เราเดินไปคุยกันข้างนอกนะครับ/นางเดี๋ยวพี่ไปส่งคุณหมอที่หน้าบ้านนะ”
“ค่า.. พี่นพ/ขอบคุณที่มาส่งนะคะอาจารย์” มานิดาที่กำลังเก็บโต๊ะอาหารอยู่รีบออกมาหน้าบ้านเพื่อกล่าวขอบคุณพร้อมกับยกมือกระพุ่มไหว้แขกผู้มาเยือนอย่างรู้มารยาท
“ครับมานิดา อาจารย์ไปก่อนนะ เจอกันเทอมหน้านะ ห้ามหนี
