ความเดิม- "เข้าใจแล้วค่ะ" มานิดารับคำแล้วยิ้มจนเผยให้เห็นรอยบุ๋มอีกครั้ง
…………………………………..
หลังจากเลิกคลินิกแล้วทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนมานิดายังคงรอพี่ชายมารับที่หน้าคลินิกเพราะผู้เป็นพี่ของเธอสั่งไว้
"ยังไม่กลับเหรอมานิดา" ธันทรเอ่ยถามนัยน์ตาเป็นประกาย
"อ๋อ รอพี่นพค่ะ พี่บอกว่าจะมารับให้รอตรงนี้ค่ะ แล้วจะไปตลาดด้วยกันซื้อกับข้าวไปทำกินที่บ้านกันค่ะ แต่ทำไมยังไม่เห็นมาก็ไม่รู้ค่ะ โทรไปก็ไม่รับสงสัยกำลังขับรถมั๊งคะ"
"อย่ารอเลย เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านให้ แล้วฝากข้อความไว้ว่ากลับกับผมแล้วก็พอ" ธันทรพูดเป็นงานเป็นการและจอดรถรออยู่ไม่ยอมไปไหนเหมือนกัน
"ไม่ดีหรอกค่ะ เผื่อพี่ออกมาแล้วไม่เจอหนูจะเสียเที่ยวเปล่า ๆ"
"เชื่อผมเถอะ แถวนี้บ่าย ๆ ก็เงียบแล้ว ขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้าน ถ้าอยากซื้อของไปทำกับข้าวเดี๋ยวพาแวะ โอเค้" ธันทรทำทีเป็นกระชับทางเลือก
"เอ่อ…งั้นหนูขอไลน์บอกพี่ชายก่อ
