“คุณเป็นยังไงบ้างคะ สบายดีรึเปล่า?”
พอเดินออกมาได้สักพัก เอมิกาก็ชวนคุย
“อืม ผมสบายดี”
“แล้วนี่คุณ...มีแฟนรึยังคะ?”
เอมิกาลองถามออกมาทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าตั้งแต่เลิกกับเธอไป แดนไทก็ไม่คบใครอีก จะมีก็แค่คู่ขาชั่วคราวเพียงเท่านั้น
“ผมไม่อยากคบใครจริงจัง ตอนนี้แค่ยุ่งกับงานก็เกินพอแล้ว”
แดนไทตอบออกมาตามความจริง เมื่อเขาไม่อยากมีคนคอยโทรตามว่าทำอะไรอยู่ที่ไหนเหมือนที่เอมิกาเคยทำกับเขาอีกแล้ว มันน่าเบื่อเกินไป
“เอมี่ยังคิดถึงช่วงเวลาที่เรามีความสุขด้วยกันมาตลอด มันบ้าใช่ไหมคะ ทั้งๆที่เอมี่เองก็คบคนอื่นไปแล้วแท้ๆ แต่ไม่เคยมีใครเหมือนคุณ...”
เอมิกาบอกขึ้นพร้อมกับก้มหน้าแล้วยิ้มแบบเขินๆ เพราะที่เธอคิดถึงมากที่สุดก็เห็นจะเป็นบทรักอันเร่าร้อนของเขาที่ไม่มีใครเหมือน
“ผมไม่ค่อยจดจำอดีตเท่าไหร่ เพราะข้างหน้ามีแค่อนาคตรอผมอยู่น่ะ”
แดนไทเลี่ยงที่จะพูดถึงอดีต เมื่อเขาเองก็ไม่ได้คิดถึงมันเลยสักน
