คน...ที่ถูกทาบทับจากด้านหลังตัวแข็งทื่อ ขนาดว่าเธอเคยถ่ายฉากแบบนี้มานับไม่ถ้วน พระเอกมักจะตัวสูงใหญ่เอื้อมหยิบหนังสือให้หญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าแต่หยิบไม่ถึงอะไรประมาณนั้น
ทว่านั่นมันเป็นแค่การแสดงไง มีกล้อง มีคนในกองถ่าย มีสายตาของคนที่มองอยู่เป็นสิบตา แต่พอเจอสถานการณ์จริงเกิดกับตัวแถมยังใกล้ชิดจนได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวของชายหนุ่มสองต่อสอง
หัวใจก็เต้นแรงขึ้นมาเอง…ความรู้สึกมันไม่เห็นเหมือนตอนที่กำลังแสดงอยู่เลยสักนิด
“ขะ ขยับออกไปหน่อยได้ไหมคะ” ไอรดาไม่กล้าขยับตัวเพราะบั้นท้ายกลมมนของเธอน่าจะโดนอะไรบางอย่างที่ไม่กล้าจินตนาการดันอยู่ แน่นอนว่าคงไม่ใช่แค่หัวเข่า
“หึ” เสียงแค่นหัวเราะเบา ๆ เหมือนมีความสุขที่ได้แกล้งแต่กระนั้นก็ทำให้ไอรดาไม่กล้าขยับตัวอยู่ดี
“ครับ นี่ครับผ้าขนหนูที่คุณจะหยิบ” เสียงพูดที่โน้มใบหน้าลงที่ริมหู ทำให้ไอรดาขนลุกจนต้องย่นคอหนี ที่สุดแล้วพาทิศก็ยอมขยับตัวออกห
