“หรือไม่จริง นังอันอันมันท้องไม่มีพ่อใครก็รู้ หากมันมีคนรักอย่างที่มันกล่าวอ้าง ทำไมป่านนี้ชายคนนั้นยังไม่โผล่หน้ามาเยี่ยมลูกหรือมาหามันอีกล่ะ สุดท้ายแล้วในอดีตมันก็คงทำงานขายเรือนร่างจริง ๆ”
กุ้ยฟางหลินยังคงปากดี เธอไม่รู้เลยว่าพ่อของซานเหมยและซานเทียนยืนอยู่ตรงนี้ด้วย
“ไม่จริง ผมกับน้องมีพ่อ พวกเราเกิดมาจากความรักของพ่อกับแม่ น้าฟางหลินอย่ามากล่าวหานะ” ซานเทียนตัวสั่นน้ำตาไหลพราก คล้ายกับครั้งนี้เป็นการจุดปมของเด็กน้อยขึ้นมาอีกครั้ง
“แกมันเด็กไม่มีพ่อ หากแกมีพ่อจริงทำไมพ่อแกไม่โผล่หัวมาล่ะ”
“หยุด คุณรู้ได้ยังไงว่าซานเทียนและซานเหมยไม่มีพ่อ และรู้ได้ยังไงว่าอันอันนั้นขายเรือนร่างจนตั้งท้อง”
จิ้งเจี้ยนซากำหมัดแน่น กล่าวร้ายเช่นนี้เขาไม่มีวันยอมรับได้ ต่อให้เขาต้องผิดคำพูดกับแม่ของลูกก็ตาม
“เหอะ ท่านนายพลคงโดนหลอกมาไม่น้อย นังอันอันมันท้อง แถมลูกของมันยังไม่มีพ่ออีก เรื่องนี้ใครก็รู้
