กุ้ยจื่อหลงยิ้มให้ สำหรับนายจ้างคนอื่นอาจจะมากไป แต่สำหรับเขาและอันอันมันไม่มากเลย แต่จะให้มากกว่านี้ก็คงจะน่าสงสัยจนเกินไป อย่าลืมสิว่าต้นทุนของพวกเขาแทบจะไม่มี แม้กระทั่งปุ๋ยและวัตถุดิบล้วนได้มาจากในมิติของอันอันทั้งนั้น ต้นทุนหลักจึงมีเพียงค่าแรงและของที่นำมาขายในร้านโชห่วยเท่านั้น
“พรุ่งนี้อาเสียงจะพาไปดูไร่ ส่วนพี่สะใภ้ก็ไปที่บ้านผมครับ อาหานและน้องสะใภ้จะพาไปดูร้านและช่วยจัดร้านก่อนที่จะถึงวันเปิดร้าน วันนี้เราสองคนขอตัวก่อนนะ”
กุ้ยจื่อหลงเห็นว่าเสร็จธุระ จึงได้ขอตัวกลับทันทีเช่นกัน
เมื่อออกมาจากบ้านจ้าว กุ้ยจื่อหลงจึงได้เอ่ยกับน้องชาย
“อาเสียง พรุ่งนี้นายพาพ่อลูกบ้านจ้าวมาที่ไร่ก่อน ฉันจะไปในเมืองส่งของ นายเอาสามล้อเครื่องไปก็แล้วกัน นายขับชำนาญแล้วนี่”
“อ้าว แล้วพี่จะเข้าเมืองกับอันอันยังไง หลานท้องโตแล้วนะ”
“อันอันสั่งสามล้อเครื่องไว้อีกคัน และอีกสามวันจะได้เพิ่มมาอีกคัน ทั้
