ผมตื่นมาตอนเช้าควานมือหาคนบนเตียงที่นอนกอดมาทั้งคืนแต่ก็ไม่เจอ ผมลืมตาตื่นขึ้นรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที เพื่อมองหาคนที่ทำศึกรักมากับผมทั้งคืนเมื่อคืนนี้ ไม่รู้หายไปไหนยังมีแรงลุกไปไหนได้อีกนะ ผมมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็น เสื้อผ้าที่ผมถอดเขวี้ยงไว้ที่พื้นก็ไม่มี รีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกไปข้างนอกที่ห้องนั่งเล่น แล้วสิ่งที่ผมเห็นก็คือเธอกำลังยืนคุยโทรศัพท์กับใครอีกคน จะใครหละครับถ้าไม่ใช่คนรักของเธอ บอกรักกันออดอ้อนเสียงหวานได้ยินแล้วหมั่นไส้คนโว้ยย
“ไงละ ทำไมไม่บอกแฟนพิมไปเลยละว่าพิมไม่ได้อยู่บ้าน พิมออกมานอนคอนโดพี่”
ผมพูดกับเธอแล้วก็เดินเข้าไปใกล้ๆ
“เมื่อไหร่พิมจะบอกมันว่าเรากำลังจะแต่งงานกัน”
ผมเดินเข้าหาเธอเรื่อยๆ เธอก็เดินถอยหนีไม่หยุด
“หรือจะให้พี่จัดการ บอกมาเลยนะว่าจะให้ทำยังไงพี่จะได้จัดให้ถูก โทรไปบอกมันตอนนี้เลยมะ หรือว่า...”
“ไม่ต้อง พิมจะเป็นคนบอกกรเอง”
“แล้วเมื่อไหร่ละ.
