“เฮ้ออ อิ่มแปล้เลย”
หวานเย็นลูบท้องที่นูนออกน้อยๆ ด้วยเธอกินไปเยอะมากทำให้หน้าท้องออก หลังจากอิ่มจึงชวนนนท์นธีมาเดินย่อยอยู่ที่ชายหาด ความมืดที่มีเพียงแสงไฟจากร้านอาหารข้างทางเท่านั้นที่สาดส่องมาทำให้จุดที่เธอและเขายืนอยู่ค่อนข้างมืดสนิท
“ในท้องเธอมีหลุมดำอยู่หรือยังไง เธอกินหมดนั่นภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมงเนี่ยนะ พี่ล่ะเชื่อเลย”
ชายหนุ่มยังไม่หยุดบ่นเรื่องการกินที่มากเกินไปของเธอ ทั้งสองพากันมาหยุดอยู่ที่โขดหินใหญ่ ลมเย็นๆ พัดผ่านไปทำให้อากาศค่อนข้างหนาว
“ก็มันอร่อยนี่คะ ยิ่งได้มากินกับพี่นนท์ก็ยิ่งอร่อย”
“ได้มากินกับคนหล่อๆ แบบพี่มันก็ต้องอร่อยอยู่แล้วล่ะ”
“ถามจริง ชมตัวเองก็เป็นนะคนเรา”
หวานเย็นย่นหน้าใส่เขา เธอจับไปที่กระเป๋ากางเกงซึ่งควรจะมีมือถือใส่อยู่แต่ก็พบว่ามันว่างเปล่า “เอ๊ะ มือถือล่ะ?”
“อะไร?” ชายหนุ่มถาม เมื่อเห็นหวานเย็นเอาแต่ล้วงกระเป๋ากางเกงเข้าออกหลายต่อหลายรอบ
“
