"เงียบไปเลย!"
ผู้ลักพาตัวซึ่งดูเหมือนจะเป็นผู้นำของพวกเขา กำลังเคี้ยวหมากฝรั่งและถือกล้องดูดาว และเฝ้าสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นบนหน้าผา เมื่อแมตต์ทำกระเป๋าหล่นจากหน้าผา เขาบอกชายร่างผอมบางว่า "ไปเอาเงินมา ระวังอย่าให้เรารู้ที่อยู่ของเรา"
จากนั้น รอยยิ้มอันชั่วร้ายก็ปรากฏบนใบหน้าของผู้ลักพาตัว เขาหันกลับมามองแนนซี่ที่ผูกติดอยู่กับเก้าอี้แล้วพูดว่า: "ฉันจะปล่อยให้แมตต์ตายอย่างมืดมน"
แนนซี่ประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ราวกับว่าหินที่มองไม่เห็นติดอยู่ในอกของเธอ
ลมหายใจของเธอเร็วขึ้นเรื่อยๆ และการเคลื่อนไหวของเธอก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เธออยากจะร้องไห้ ปลดปล่อย และเตือน Matt ว่านี่เป็นกับดัก
แต่แมตต์ที่ขอบหน้าผาไกลออกไป ยังคงปีนขึ้นไป โดยไม่รู้ว่าความตายกำลังรอเขาอยู่
ไม่มีอะไรจะสิ้นหวังและช่วยอะไรได้มากไปกว่าการได้เห็นชายที่เธอเคยรักเสียชีวิตเพื่อเธอ
ในทางกลับกัน พวกลักพาตัวก็ตั
