๑
1813 คำ
ยักษ์มากฤทธิ์ ตัวเขียวเขี้ยวใหญ่ มี10หน้า20มือ ศัตรูคู่แค้นของพระราม
บทบรรยายสั้นๆ ที่บอกมาแค่นี้ก็ตอบได้ทันทีว่าเขาคือใคร
"เสด็จพ่อทศกัณฐ์ขอรับ"
พอหันตามเสียงเรียก พลันสายตาก็เจอกับ'อินทรชิต'ลูกชายสุดที่รัก ซึ่งได้เปลี่ยนชื่อจากรณพักตร์ เนื่องด้วยลูกคนนี้ของผมทำผลงานได้ดี สามรถชนะพระอินทร์มาได้
ส่วนทางผู้เป็นพ่อก็ควรจะรู้สึกภูมิใจในตัวลูกอย่างสุดซึ้ง ที่มีลูกมากความสามารถ ถึงขั้นชนะเทพมาได้
ถ้าไม่ติดที่ว่าผมไม่ใช่พ่อเขาน่ะนะ
จากนักศึกษาที่ใช้ชีวิตแบบไหลไปวันๆ จู่ๆก็ดันได้มาเข้าร่างพญายักษ์แบบงงๆ ตอนแรกที่ตื่นมาแล้วไปเห็นตัวเองในกระจกนี่แทบไม่เชื่อว่านี่ทศกัณฐ์
ไหนบทบรรยายบอกเขาเป็นยักษ์ตัวเขียวเขี้ยวใหญ่ หน้าตาน่ากลัว น่าเกรงขาม ดุดัน แต่ก็หล่อเหลา และสมชายชาตรี
แต่ทำไมที่สะท้อนในกระจกถึงเป็นคนสวยได้ล่ะ ..?
ในตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองเป็นใคร แต่ก็ยังพอจับความได้ว่าเป็นยักษ์สักตัวที่น่าจะมีฤทธิ์มาก เพราะในห้องนอนเต็มไปด้วยของมีค่าทั้งนั้น
จนกระทั่งมีคนมาเรียกชื่อนี่แหละ 'ทศกัณฐ์' โถ่ให้ตายสิคุณ
ผมมาเกิดเป็นสุดยอดบอสใหญ่ในรามเกียรติ์ซะแล้ว
"มีอะไรหรืออินทรชิต หรือรางวัลที่พ่อให้ไปมันไม่มากพอ เจ้าจะขอเพิ่มก็ได้หนา"
หลังจากการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของผม คนรอบข้างก็ดูจะทำตัวไม่ถูกกันไปบ้าง
แต่เดิมแน่นอนว่าทศกัณฐ์มีนิสัยโหดร้าย อารมณ์รุนแรง อีกทั้งยังน่ากลัวมากๆ ทว่าพอผมมาอยู่ในร่างนี้แล้ว กลายเป็นว่าเอานิสัยจากโลกเดิมของตัวเองที่ค่อนข้างใจเย็นมาใช้ด้วย
ทำไงได้แต่เดิมผมก็ไม่ได้มีนิสัยแบบทศกัณฐ์ด้วยสิ จะให้มารับบทคนโหดเจ้าอารมณ์ก็ยังไงอยู่
"ปะ..เปล่าขอรับเสด็จพ่อ แต่เสร็จแม่เชิญน้าพิเภกมาตรวจดูชะตาท่านพ่อวันนี้ขอรับ"
อินทรชิตดูจะเกร็งเล็กน้อยตอนคุยกับผม เนื่องจากกลัวก็กลัวว่าพ่อจะโดนผีเข้า ไม่ก็วิปริตอะไรถึงได้เปลี่ยนไปราวพลิกฟ้าขนาดนี้
แม้ตอนแรกผมจะพยายามลองเลียนแบบ ทำตัวให้เหมือนทศกัณฐ์ สุดท้ายมันก็โป๊ะแตกอยู่ดี เพราะเดิมทีผมเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ใช่เจ้ากรุงลงกาหรือยักษ์ผู้ยิ่งใหญ่อะไร ผมเลยเลือกที่จะปล่อยผ่านไป ส่วนคนอื่นจะมองยังไงก็สุดแล้วแต่เขาเลยละกัน
ทว่าผมตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองคือตัวอะไรกันแน่ เป็นวิญญาณสิงร่างทศกัณฐ์? หรือเราจะสลับร่างกัน? หรือจริงๆแล้วนี่คือความฝัน? คำถามไร้คำตอบมากมายผุดขึ้นมาในหัวผม แต่เนื่องด้วยไม่ได้คำตอบผมเลยปล่อยทุกอย่างไหลไปของมันเอง
เอาเป็นว่าถ้าวันหนึ่งทศกัณฐ์กลับเข้าร่างนี้
ก็ตัวใครตัวมันนะครับ
"เสด็จพ่อขอรับ น้าพิเภกมาแล้วขอรับ"
อินทรชิตขยับตัวออกให้พิเภกจับยามสามตาตรวจดวงชะตาของผม เอาจริงๆจากที่สังเกตมา ทั้งทศกัณฐ์ อินทรชิต หรือ พิเภก ที่ผมได้เห็นล้วนแต่เป็นคนที่มีใบหน้างดงามหมดจดทั้งสิ้น อีกทั้งยังห่างไกลคำว่า หล่อ ดุดัน โหดเหี้ยม น่าเกรงขาม ไปไกลโขเอามากๆ
พิเภกที่อยู่ตรงหน้าผม ค่อนข้างดูเรียบร้อย ตัวเขียวแบบยักษ์ นัยน์ตาสีทับทิมแดงสด แต่ไม่ได้ตาปูดตาโปนแบบที่เห็นในวรรณคดีบรรยายแม้แต่น้อย กลับกัน ดวงตาของเขาเป็นดวงตาที่สวยมากต่างหาก
ส่วนอินทรชิต ทางนั้นเหมือนจะถอดแบบทศกัณฐ์มาหลายส่วนเลยทีเดียว ทั้งหน้าตาและสีนัยน์ตา ใบหน้าเรียวเล็กปากกระจับได้รูป มีเขี้ยวงอกออกมาไม่ใหญ่มาก ดวงตาเป็นสีอเมทิส เป็นม่วงแบบอ่อนๆที่น่าจะได้จากพ่ออย่างทศกัณ์ และแม่อย่างมณโฑ
สุดท้ายทศกัณฐ์ คนที่ทำให้ผมตะลึงตาค้างตั้งแต่แรกเห็น เพราะใบหน้าสวยหมดจด กับดวงตาคู่สวยสีอินทนิล ไม่ใกล้เคียงคำว่า หล่อเหลา น่าเกรงขาม ดุดัน หรือน่าเกลียดเลยสักนิด ยิ่งผมสีดำสนิทปรกหน้ายังเพิ่มเสน่ห์ให้ไปในตัวอีกต่างหาก จะว่าคนบรรยายที่บรรยายออกมาไม่ตรงก็ไม่ได้ เขาก็ไม่เคยมาเจอกับตัวจริงๆสักหน่อย
ด้วยเหตุนี้ผมเลยคิดว่ายังมีอีกหลายเรื่องเลยที่มันอาจไม่ตรงวรรณคดี ไม่ตรงที่เรียนหรือที่ได้ยินมา แต่มันก็ไม่ต่างไปหมดซะทีเดียว หลายๆอย่างก็ยังพอมีเค้าโคลงแบบที่เคยได้ยินมาบ้าง
อย่างความสวยของนางมณโฑ บอกเลยว่าเธอคนนั้นสวยจริงๆ ไม่สงสัยทำไมทศกัณฐ์ถึงทั้งรักทั้งหลง
"เรียนพระเชษฐา พระองค์ทรงปกติดีทุกอย่าง อีกทั้งยังมีจิตที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมอีกด้วย ไม่มีมารผีตนใดเข้าสิง ชะตามิได้คลาดเคลื่อน ทุกอย่างปกติดีพระเจ้าค่ะ"
"อื่ม ขอบใจเจ้ามาก แต่ต่อไปนี้เราอยู่กันส่วนตัวมิต้องใช้คำทางการนักก็ได้เรียกข้าว่า'ท่านพี่ เสด็จพี่'หรืออะไรที่ฟังง่ายกว่านี้เถอะ"
"ข้าว่าคงไม่เหมาะ.."
"หรืออยากจะเรียก'พี่ทศ'แบบนี้ดี"
"อ่า..ท่านพี่ทรงพูดเกินไปแล้ว"
พิเภกคิ้วกระตุกหน้ามุ่ยน้อยๆ ช่างเป็นภาพที่น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ ยิ่งด้วยนิสัยนิ่งๆของพิเภกกับหน้าเรียบๆ เวลาแสดงสีหน้าหลายๆแบบออกมา มันทำให้เจ้าตัวดูน่ารักน่าเอ็นดูมิปาน
"เจ้าด้วยอินทรชิต เรียกท่านพ่อเฉยๆหรือเรียกพ่อทศเฉยๆก็ได้"
"ลูก.."
"กล้าขัดพ่อหรือ"
"มิกล้าขอรับพ่อทศ"
อื่ม น่ารัก
อินทรชิตยักษ์น้อยในสายตาปะป๊าช่างดูเป็นหมาน้อยที่เชื่อฟังรึเกิน(ในความหมายที่ดี)
รอบตัวมีแต่คนสวย คนน่ารักน่าเอ็นดู อินทรชิตแม้จะเป็นคนเก่งคนกล้า แต่ในสายตาคนเป็นพ่อ(ทิพย์)ลูกคนนี้ช่างน่าเอ็นดู โดยเฉพาะหน้าที่ถอดแบบพ่อมาแต่ปรับให้หน้าอ่อนกว่าน่าเอ็นดูกว่านั่นอีก คนเป็นพ่อคนนี้เปรมปรีจริงๆ
พิเภกกับอินทรชิตมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ปกติเจอแต่ทศกัณฐ์โหมดคนโหด พอได้มาเจอพ่อไมโครเวฟแสนอบอุ่นแบบนี้ก็ถึงกับไปไม่เป็น ส่วนทศกัณฐ์ตัวต้นเหตุแม้จะรับรู้ได้ถึงสายตาแปลกๆแต่ก็ยังคงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เช่นเดิม
รับบทผีบังตาหนึ่ง
"เออ พ่อทศขอรับ ท่านพ่อไม่สบายหรือขอรับ"
อินทรชิตถูกพิเภกใช้สายตาคาดคั้นให้เป็นคนไปถาม แม้จะไม่อยากถามโดยตรงเพราะกลัวว่าจะโดนดุ แต่ด้วยตนก็สงสัยถึงความแปลกไปของบิดาเช่นกัน จึงตัดสินใจถามออกมา
"พ่อสบายดี เพียงแค่กำลังปลงกับชีวิต ยิ่งเห็นเจ้าทำผลงานได้ดีอีกทั้งยังมีคนที่ไว้ใจได้คอยอยู่เคียงข้าง พ่อก็รู้สึกว่าตัวเองสามารถปล่อยวางและฝากฝังอนาคตให้พวกเจ้าได้"
เป็นตุเป็นตะ
สกิลแถเลเวล100ที่ผมงัดออกมาสร้างความประหลาดใจให้คนที่ได้ฟังไม่น้อย ด้วยที่ว่าตอนผมมาอยู่ในร่างทศกัณฐ์ มันเกิดหลังอินทรชิตชนะพระอินทร์ และได้เปลี่ยนชื่อมาได้ไม่กี่วันพอดี
ผมเลยต้องพยามเชื่อมโยงเรื่องราวให้เข้ากับอีเว้นท์หลักที่ได้เกิดขึ้นไปเพื่อความสมจริง จริงๆก็เกือบจะด้นสด ใครมันจะไปคิดทันมาก็มากระทันหัน ต่างบ้านต่างเมืองต่างภาษาต่างเผ่าพันธ์ อะไรๆก็ดูแปลกตาไปหมด
ส่วนไอ่ที่ว่าปลงนี่คือก็ปลงจริงๆ
"พ่อทศหมายความว่า ก่อนหน้านี้กรุงลงกายังอ่อนกำลังนัก มิมีผู้ที่มากความสามารถพอจะเคียงข้างท่านในการรบ ท่านจึงต้องแบกรับทุกอย่างไว้ด้วยตัวคนเดียว แต่พอข้าสามารถเอาชนะพระอินทร์มาได้ มันก็เหมือนกับว่าข้าได้เติบโต และมีความสามารถพอจะเคียงข้างท่านพ่อได้ ท่านพ่อจึงปล่อยวางและสบายใจได้มากขึ้นใช่หรือไม่ขอรับ"
เป็นตุเป็นตะกว่าผมอีก...
อินทรชิตมองผมด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เหมือนกับพยามจะให้ผมยืนยันความ(มโน)เข้าใจของเจ้าตัว ซึ่งผมเองก็ไม่ขัดศรัทธา พยักหน้าน้อยๆให้อีกคนไป เห็นแบบนั้นเจ้าตัวเลยหันหน้าไปพยักหน้ากับพิเภกอีกที
เป็นภาพที่น่ารักมาก น่ารักจังเลยน้องอินลูกปะป๊า
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน
ขออนุญาตชี้แจงเล็กน้อยนะคะ
ด้วยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มาจากวรรณคดีแต่เป็นแบบฉบับที่ว่าปรับปรุงแก้ไขมาจากเค้า
หลายๆอย่างในเรื่องอ้างอิงเรื่องจริงไม่ได้ และหลายๆอย่างเค้าปรับเปลี่ยนขึ้นมาเองค่ะ ด้วยว่าไม่อยากให้เหมือนต้นฉบับอยู่แล้ว กับอยากเพิ่มอรรถรส ถ้าตรงไหนเค้าเปลี่ยนเค้าแก้เค้าจะบอกไว้นะคะ
ส่วนเรื่องคำราชาศัพท์ในเรื่อง หรือศัพท์ต่างๆที่เข้าใจยาก เค้าจะพยามเลี่ยงนะคะ เพื่อให้นักอ่านหลายๆท่านอ่านง่ายเข้าใจง่ายค่ะ
อีกเรื่องสำคัญไทม์ไลน์ของเรื่อง คือด้วยหลายอย่างเราเปลี่ยนบทเนอะ มันเลยจะมีผลกระทบไปทั้งเรื่อง เพราะงั้น
อย่าคาดหวังเส้นเรื่องแบบเดิมเลยนะคะ??
ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ บอกเลยว่าตอนเขียนพล็อตคือเหนื่อยมาก เพราะเราต้องเก็บนู่นนี่จากเรื่องเดิมแล้วเอามาปรับเป็นแบบของตัวเอง มันเลยค่อนข้างยุ่งยาก
ส่วนเรื่องการบรรยายหรือภาษาในการเขียน ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาติชมนะคะ เราได้บทเรียนจากการเขียนเรื่องขุนช้างขุนแผนที่แต่งไว้เยอะเลยค่ะ
ภาษาอาจจะไม่ได้สวยหรืออ่านยากไปบ้างก็ขอโทษด้วยนะคะ
จะพัฒนาฝีมืตัวเองเรื่อยๆ ยังไงก็ขอบคุณที่ให้โอกาส และเข้ามาอ่านนิยายของเค้านะ เค้าขอฝากตัวด้วยค่ะ
#พระรามหลงยักษ์
นามปากกา 72HZS อ่านว่าเจ็ดสิบสองเฮิร์ท
*ขออภัยยังไม่ได้แก้คำผิด ใครเจอคำผิดแจ้งได้นะคะ คือเค้าชอบแต่งตอนดึกๆ มันเลยจะง่วงๆเบลอ
- ผู้เขียน
