2.พ่อเลี้ยงขอนอนด้วย NC+
1251 คำ
หลังจากที่นาววางสายจากแม่ เธอก็เข้าไปปลุกน้ำเพื่อนสนิทที่เป็นเมทร่วมคอนโด ก่อนจะพากันออกมาขึ้นรถโดยมีสิงห์แฟนของนาวจอดรออยู่
"อรุณสวัสค่ะสิงห์"
น้ำขึ้นรถมาก็ทักแฟนหนุ่มของนาวทันที
"อรุณสวัสครับน้ำ"
สิงห์ตอบกลับเพื่อนแฟนด้วยน้ำเสียงสุภาพพร้อมกับยิ้มให้น้ำผ่านกระจกมองหลัง
"ไปๆๆ ไปได้แล้ว สายแน่ๆ วันนี้ นาวรู้สึกเหมือนเห็นเอฟลอยมาแต่ไกลเลยเนี้ย"
นาวพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิด วันนี้เธอรอน้ำนานพอสมควร กว่าเพื่อนเธอจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็จวนใกล้เวลาจะเข้าเรียนอยู่แล้ว
"ไม่สายหรอก เดี๋ยวสิงห์เหยียบทันแน่นอน ไว้ใจสิงห์ได้เลยครับ ฟอด"
สิงห์ตอบกลับแฟนสาวพร้อมหอมแก้มเนียนไปหนึ่งฟอด
"โอ๊ยๆๆ มดกัด ทำไมวันนี้บนรถมีมดเยอะแยะไปหมดเลยเนี้ย"
น้ำแซวทั้งสองขี้นมา ทำให้นาวและสิงห์รีบผละออกจากกัน ก่อนที่สิงห์จะออกรถทันทีด้วยความเร็ว
"เนี้ยยย เห็นไหมบอกแล้วว่าทัน มึงก็บ่นกูไว้ซะเยอะเลยนะ"
น้ำพูดกับนาวเมื่อทั้งสองพากันเข้ามาในห้องเรียนโดยที่อาจารย์ยังไม่มา
"จ้าๆ ถ้าไม่ได้สิงห์แฟนสุดที่รักของกูเหยียบมิดมา มึงกับกูก็ยังไม่ถึงหรอกป่านนี้เนี้ย วันหลังกูจะปล่อยมึงทิ้งไว้ที่คอนโดคนเดียวถ้ามึงยังสายอีก"
นาวขู่น้ำด้วยท่าทีจริงจัง
"เหอะ มึงทำไม่ได้หรอก เพราะคนขับรถน่ะคือสิงห์ แฟนมึงไม่มีทางทิ้งกูแน่นอน"
น้ำตอบนาวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
"มั่นใจจังนะมึงอะ"
นาวถามเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงขบขัน ความจริงแล้วเธอก็รู้อยู่แล้วว่าถึงอย่างไร เธอก็ทิ้งน้ำไม่ลงหรอก และที่สำคัญ แฟนที่แสนดีของเธออย่างสิงห์ก็ไม่มีทางยอมทิ้งน้ำแน่ๆ น้ำและสิงห์ ทั้งสองเข้ากันได้ดี ทำให้เธอไม่ต้องอึดอัดว่าเพื่อนกับแฟนจะเข้ากันไม่ได้ เพราะทั้งสองยิ่งกว่าเข้ากันได้อีก สนิทกันจนบางครั้งเธอยังรู้สึกงง แต่เธอก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะเธอจะได้ไม่อึดอัดใจ ถ้าทั้งสองเข้ากันไม่ได้เธอคงเครียดน่าดู
"แน่นอนน คิคิ นู้นน อาจารย์เข้าแล้ว ตั้งใจเรียนได้แล้วแม่เด็กเรียนคนเก่งอนาคตของชาติ"
น้ำบอกเพื่อนพร้อมกับแกล้งพลักหัวนาวเบาๆ อย่างหยอกล้อ ก่อนที่ทั้งสองจะพากันตั้งใจเรียนจนหมดคาบ
"ฮ้าวววว ง่วงนอนว่ะ มึงจะกลับเลยปะ"
น้ำถามนาวด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
"วันนี้กูกลับบ้านว่ะ ไม่ได้กลับห้อง มึงกลับก่อนเลย"
"กลับบ้านอีกแล้วหรอ ทำไมช่วงนี้มึงกลับบ้านบ่อยจังวะ มีไรปะเนี้ย"
น้ำถามนาวด้วยความสงสัย เพราะช่วงนี้เพื่อนเธอกลับบ้านบ่อยมาก บ่อยเกินไปจนเธอรู้สึกแปลกๆ
"ไม่มีไรหรอก พอดีช่วงนี้พ่อเลี้ยงกูไม่ค่อยสบาย กูเลยต้องกลับบ่อยหน่อย"
"อ้าวหรอ แล้วพ่อมึงเป็นไรมากปะ เดี๋ยววันนี้กูไปบ้านมึงด้วยดีกว่า จะได้ไปเยี่ยมพ่อมึงด้วย"
น้ำบอกนาว
"เห้ย ไม่เป็นไร พ่อกูไม่เป็นไรมาก โรคคนแก่มึง มึงกลับไปที่ห้องเหอะ แล้วฝากเข้าไปเอาชุดนักศึกษาในห้องกูออกมาซักให้ด้วยได้ปะ"
นาวบอกน้ำด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ความจริงน้ำยังไม่เคยเจอทาย เพื่อนเธอจึงไม่รู้ว่า พ่อเลี้ยงของเธอน่ะ อายุก็ไม่ต่างจากพวกเราเท่าไหร่เลย แต่เรื่องนี้เธอคิดว่า เธอไม่จำเป็นต้องบอกน้ำ เพราะมันคือเรื่องภายในครอบครัวของเธอ อีกอย่าง เธอไม่อยากจะเอ่ยหรือยุ่งกับทายเท่าไหร่ถ้าไม่จำเป็น
"อีกแล้วนะ นี่มึงกลับบ้านเพราะจะใช้กูซักผ้าปะเนี้ย"
น้ำชี้หน้านาวอย่างรู้ทัน
"บ๊าา ใครจะทำอย่างนั้นเล่า ไปๆๆ กลับห้องไปได้แล้ว กูก็จะกลับบ้านแล้วเนี้ย เอ้อวันนี้เหมือนสิงห์จะไม่ได้กลับบ้านมั้ง ฝากหาข้าวหาปลาให้ผัวกูกินด้วยล่ะ"
"ได้จ้าาาา จะหาข้าวและไปตกปลาตัวใหญ่ๆ มาทอดให้ผัวมึงกินให้อร่อยไปเลยจ้าาา"
น้ำตอบน้ำด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
"ดีมากจ้าา กูไปละนะ มึงก็กลับห้องไปได้แล้ว เจอกัน บายย"
ทั้งสองแยกกันโดยที่นาวก็กลับบ้านทันที
"ค่ะแม่"
นาวรับโทรศัพท์มารดาขณะกำลังเดินออกจากตึกเรียนเพื่อไปโบกรถแท็กซี่
"อ๊ะส์ กลับบ้านหรือยังนาว"
นารีถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงแหบๆ
"กำลังกลับค่ะ แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ แล้วทำไมเสียงเป็นอย่างนั้น"
นาวถามแม่ด้วยความสงสัย ทำไมแม่เธอถึงมีน้ำเสียงแปลกๆ
"ปะ เปล่า แม่แค่จะโทรมาบอกว่าแม่กำลังจะขึ้นเครื่อง นาวอาจจะติดต่อแม่ไม่ได้สักพักถ้าแม่ไปถึงที่นู่น เพราะแม่คงยุ่งมากงานที่แม่ต้องไปเคลียร์มีเยอะมาก"
นารีบอกลูกสาวด้วยน้ำเสียงรีบร้อน
"ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ"
"ค่ะลูก"
น้ำขึ้นแท็กซี่ทันทีที่วางสายจากมารดา เธอมาถึงบ้านในเวลาเกือบสองทุ่ม
"อ้าว กลับมาแล้วเหรอครับลูกพ่อ"
ทายทักนาวด้วยน้ำเสียงติดกวน
"ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าลูก อายุเราไม่ได้ห่างกันขนาดนั้น"
นาวตอบกลับทายด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินขึ้นบ้านเข้าห้องนอนของตัวเองทันทีโดยที่ไม่สนใจแฟนใหม่ของแม่ที่กำลังเดินตามขึ้นมา
"คุณจะเดินตามฉันขึ้นมาทำไมคะ ไม่สบายไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปนอนพักผ่อน"
นาวหยุดพูดคุยกับทายหน้าประตูห้องนอนของตัวเอง เมื่อเขาตามเธอขึ้นมาจนถึงห้อง
"นี่ไงพ่อกำลังจะไปพักผ่อน"
ทายตอบกลับลูกเลี้ยงคนสวยด้วยน้ำเสียงติดกวนไม่เลิก
"ฉันบอกคุณแล้วไง ว่าอย่ามาเรีบกฉันว่าลูก ฉันไม่ใช่ลูกคุณ"
นาวพูดด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิด เมื่อทายไม่เลิกกวนเธอสักที
"โอเคๆ งั้นขอเข้าไปนอนพักผ่อนในห้องนอนหนูนาวได้ไหมครับ"
ทายพูดพร้อมกับมองเข้าไปในห้องนอนของลูกเลี้ยงด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ
"คุณก็กลับไปนอนในห้องของคุณสิ จะมานอนในห้องฉันทำไม"
นาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะรีบเดินเข้าห้องทันที พร้อมกับปิดล็อกลงกลอนประตูด้วยความรวดเร็ว
ทางด้านทาย เมื่อนาวเข้าไปในห้องแล้ว เขาก็ยังคงยืนยิ้มมุมปากอยู่หน้าห้องของลูกเลี้ยงสาว ด้วยความรู้สึกมีความสุขเมื่อนึกถึงเรื่องเก่าๆ ในค่ำคืนที่ผ่านมา
นาวคงยังไม่รู้ตัว ว่าตัวเธอน่ะ ตกเป็นเมียเขาไปแล้วอย่างสมบูรณ์ ทุกครั้งที่นาวต้องกลับบ้าน ก็เป็นฝีมือเขาทั้งสิ้น
ทายรู้ว่านารีเมียของตัวเองซึ่งเป็นแม่ของนาว กำลังนอกใจเขาอยู่ เขาทั้งแค้นทั้งเสียใจ ถึงเขาจะเด็กกว่านาวี เรียกได้ว่าอายุของทายแทบจะเท่ากับนาวลูกสาวของนารีเลยก็ว่าได้ แต่แล้วอย่างไรในเมื่อเขารักเธอด้วยใจจริง แต่สิ่งที่เขาได้รับเป็นการตอบแทนในความรักที่เขามอบให้เธออย่างบริสุทธิ์ใจกลับเป็นความทรยศและหักหลัง..
- ผู้เขียน
