พวกเขาทั้งคู่เดินทางเป็นเวลาสามวันติดต่อกัน เมื่อใกล้เข้าเมืองเหรินปี้ ลู่เจินก็สัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นยะเยือกที่พัดผ่านมา จนอดไม่ได้ที่จะแนบตัวเข้ากับศิษย์พี่มากยิ่งขึ้น ม่อเฉิงก้มลงไปมองแขนเรียวที่รัดเอวเขาแน่น “เป็นถึงผู้ฝึกบำเพ็ญ เหตุใดถึงได้กลัวหนาวมากถึงเพียงนี้”
ลู่เจินยื่นหน้ามาตอบ “ถึงอย่างไรระดับบำเพ็ญของข้าก็ยังต่ำ ทนทานความหนาวเย็นได้ไม่มากหรอกเจ้าค่ะ”
ม่อเฉิงส่ายหน้าเล็กน้อย และควบคุมกระบี่ให้หยุดลงก่อนถึงเมืองเหรินปี้ ความจริงข้ามเขาไปอีกไม่กี่ลูกก็จะถึงเมืองเหรินปี้ แต่ว่าเขาไม่ได้รีบร้อนเข้าไปในตัวเมือง เพราะตอนนี้ใกล้จะถึงเวลาพระอาทิตย์ตกดินจึงจำเป็นต้องหาที่พักก่อน
เนื่องจากเขตชานเมืองก็ได้รับความร้อนจากใต้พิภพเช่นกัน จึงทำให้มีน้ำพุร้อนอยู่หลายแห่ง ว่ากันว่าน้ำพุร้อนที่นี่อุดมไปด้วยพลังงานทางจิตวิญญาณซึ่งสามารถชะล้างสิ่งสกปรกในร่างกายและทำให้พลังงานทางจิตไหลเวียนได้ร
