ทุ่มเท 2 แหกกฎซะแล้วสิ!! (Pt.1)
4512 คำ
คำเตือน : ตัวละครมีเพศสัมพันธ์โดยไร้สิ่งป้องกัน เป็นการกระทำที่ไม่ควรลอกเลียนแบบ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะจ้า
xxxxx
@ HHH Condo
“ฟาร์ครับ ฟาร์รังครับ ถึงแล้วครับ” เปลือกตาสีไข่ปรือปรอยเปิดขึ้นด้วยความยากลำบาก เมื่อได้ยินเสียงทุ้มเรียกปลุกให้รู้สึกตัวที่มาพร้อมกับแรงสะกิดที่แขนเนียนอย่างแผ่วเบา
“ถึงแล้วหรือครับ” คนเพิ่งถูกปลุกให้ตื่นสะลึมสะลือเอ่ยปากถามออกมาพลางกะพริบตาปริบ ๆ อีกสองสามครั้ง พร้อมมองเพ่งออกไปยังนอกหน้าต่างรถคันหรูแล้วพยายามเพ่งสายตามองไปรอบพื้นที่แบบงง ๆ ซึ่งดูแล้วไม่ได้คุ้นชินสถานที่ตรงเบื้องหน้ามาก่อนเลย
“นะ..นี่ไม่ใช่คอนโดผมนี่ครับ” ร่างบางเด้งตัวขึ้นมานั่งตรงพิงพนักเบาะรถด้วยความตกใจกับโลเคชันที่ไม่คุ้นตาทันที
“ก็น้องฟาร์ชิงหลับไปซะก่อน พี่เลยไม่รู้จะไปส่งฟาร์ที่ไหน เลยต้องมาที่คอนโดพี่ก่อนไงครับ” ใบหน้าใจดีของคนขับด้านข้างเริ่มอธิบายออกมาให้ฟังอย่างใจเย็น
นี่ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ละครับเนี่ย แล้วแบบนี้ผมก็เหมือนเดินมาเป็นเหยื่อโดยดุษณีน่ะสิ เห่อ..
“ขอโทษด้วยครับ” คนตัวเล็กรู้สึกว่าตนเองเป็นต้นเหตุกับความผิดพลาดครั้งนี้ จึงเกิดอาการท่าทางหงอยลงไปอย่างทันควัน
“นี่มันก็ดึกมากแล้ว ถ้างั้นคืนนี้ค้างที่นี่นะครับ” คนตัวโตที่นั่งอยู่ด้านข้างเหมือนจะพยายามนำเสนอทางเลือกที่ดีให้กับเหยื่อตัวน้อยตรงหน้า แต่ทว่านี่มันคือแผนการบีบบังคับเพื่อให้เหยื่อต้องยอมจำนนเลือกเดินเข้าไปตามเส้นทางที่พี่เขาเลือกเอาไว้ให้แล้วชัด ๆ เลย
“ถ้างั้น ผมขอโทรหาหมอกก่อนนะครับ”
ทรู๊ดดดด...ดดดด...ทรู๊ดดด...ดด
รับสายหน่อยสิเจ้าหมอก
(สวัสดีครับ) น้ำเสียงจากปลายสายที่ทักทายกันออกมากลับไม่ใช่เจ้าของเครื่องคนที่คุ้นเคยเลย
“สวัสดีครับ เอ่อ..ผมฟาร์รังเพื่อนหมอกนะครับ ผมขอคุยกับหมอกหน่อยครับ”
(คือว่าหมอกหลับไปแล้วครับ ถ้างั้นเดี๋ยวผมปลุกหมอกให้ รอสักครู่นะครับ)
“เอ่อ คุณครับ งั้นไม่เป็นไรปล่อยหมอกนอนต่อเถอะครับ ขอบคุณนะครับ”
ฟาร์รังตัดสินใจกดวางสายทันที พร้อมพรูลมหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ซึ่งคนตัวเล็กไม่นึกอยากที่ต้องลากสังขารแบบนี้ให้กลับไปยังที่บ้านของตัวเองในช่วงจังหวะเวลาแบบนี้ด้วย ขืนกลับไปแล้วแจ็กพ็อตเจอเข้ากับคนบ้านนั้นคงหูชาไปเป็นเดือนแน่
เป็นเพราะว่าตอนนี้ผม..ได้หนีออกจากบ้านมาขออาศัยพักอยู่ที่คอนโดของหมอกอยู่นั่นเอง
สรุปว่าคืนนี้ผมคงอาจจะต้องเป็นเหยื่อที่ต้องจำยอมแล้วเดินเข้าถ้ำไปกับเสือตรงหน้าอย่างหมดหนทางเลือกแล้วสินะ
เฮ้อ..
ฟาร์รังลอบพรูลมหายใจออกมายามที่มองเงาสะท้อนในบานกระจกรถ เมื่อเริ่มทำใจกับสถานการณ์ตรงหน้าได้แล้ว ใบหน้าหวานจึงหันกลับไปมองหน้าคนขับด้านข้างซึ่งพี่เฮฟยังคงจับจ้องมองหน้าผมอยู่ก่อนแล้วอย่างรอคำตอบ
“ว่ายังไงครับ”
“เออ พี่เฮฟครับ งั้นผมคงต้องรบกวนพี่แล้วละครับ”
ในท้ายที่สุด ริมฝีบางแดงก่ำฉ่ำวาวจากการโดนบดจูบเมื่อไม่นานมานี้ ก็ต้องกลายเป็นเหยื่อที่ติดกับดักหลุมพรางของชายผู้เจ้าเล่ห์ตรงหน้าที่ชื่อเฮฟเข้าจริงๆ แล้วสินะ
“เชิญครับ”
คนตัวโตที่เป็นเจ้าของห้องได้เดินนำผมเข้ามาภายในห้องคอนโดหรูชั้นที่ 53 พร้อมผายมือเชื้อเชิญเอ่ยต้อนรับแบบเต็มใจให้ทันที
“ถ้างั้น ต้องขอรบกวนด้วยนะครับ” ฟาร์รังผู้ที่เสมือนเป็นเหยื่อที่ถูกหลอกล่อมาให้ติดเบ็ดเข้าให้แล้ว จึงต้องยอมก้าวขาเดินตามหลังรุ่นพี่เข้ามาในห้องชุดคอนโดหรูโดยดุษณี
“ฟาร์นั่งลงตรงนี้ก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่เอาน้ำมาให้”
ดวงตากลมโตมองตามแผ่นหลังกว้างของคนเป็นพี่ที่ได้เดินหายวับเข้าไปทางโซนครัวไปแล้ว แต่แล้วสมองของฟาร์รังกลับเผลอใจทำให้นึกถึงภาพที่ถูกจูบอย่างดูดดื่มลึกซึ้งที่เกิดขึ้นในรถยนต์คันหรู
บ้าจริงเชียว!!
นี่แค่นึกถึง เรื่องจูบ ในตอนนั้น ใบหน้าจิ้มลิ้มก็รู้สึกเห่อร้อนขึ้นมาทันทีอีกแล้ว จนไม่ทันได้สังเกตว่าคนพี่ได้เดินกลับมาหยุดยืนมองอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับยกยิ้มมุมปากรออยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“หน้าแดงเชียวครับ คิดอะไรอยู่ครับเนี่ย” เจ้าของห้องเอ่ยถามกับคนตัวเล็กที่นั่งหน้าขึ้นสีระเรื่อจนดูน่ารักอยู่บนโซฟา จนเฮฟอดที่จะเผลอยกยิ้มมุมปากตามไม่ได้ โดยที่ไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่ากำลังส่งสายตาวาววับจับจ้องมองใบหน้าหวานอย่างหลงใหลเอ็นดูมากขนาดไหน
“มะ..ไม่มีอะไรครับ สงสัยจะดื่มเยอะไปหน่อยครับ” ร่างบางถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยแล้วรีบตอบกลับด้วยน้ำเสียงอึกอัก เมื่อได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยแซวที่มาพร้อมกับหน้าตากรุ้มกริ่มจากคนขี้แซว คนเจ้าเล่ห์ที่ยังคงยืนรอยื่นขวดน้ำใสเย็นเฉียบส่งมาให้แขกผู้มาเยือนถึงถิ่น
“ขอบคุณนะครับ” หลังเสียงหวานพูดจบจึงส่งมือเรียวไปรับขวดน้ำมากระดกดื่มอึ๊กอึ๊กอย่างรวดเร็วจนแทบจะหมดขวดเพื่อแก้อาการขัดเขิน จนเกิดการสำลักน้ำไอโขลกออกมากรุนแรงจึงทำให้น้ำพุ่งออกจากปากน้อย ๆ นั่นจนเลอะเทอะเนื้อตัวไปหมด
อะไรของผมวะเนี่ย?
เสื้อเชิ้ตสีขาวที่มันเคยเปียกและแห้งไปแล้ว แต่บัดนี้มันกลับมาเปียกชื้นอีกครั้ง
วันนี้ช่างมีแต่เรื่องน่าอับอายจริงๆ
“ฟาร์โอเคไหมครับ” มือแกร่งรีบดึงทิชชูมาช่วยเช็ดหยดน้ำที่เกาะอยู่ตามลำคอระหง แล้วจึงเลื่อนขึ้นมาช่วยซับหยาดน้ำใสที่ริมฝีปากนุ่มหยุ่น จนเมื่อสายตาคมหยุดนิ่งเผลอจ้องโฟกัสเข้ากับริมปากสีสดที่เคยได้สัมผัสไปแล้วเกิดติดใจ และชื่นชอบเป็นอย่างมากจนแทบจะไม่อยากผละปล่อยออกเลยด้วยซ้ำหากได้กลับไปแตะสัมผัสกันอีก
เมื่อสมองเอาแต่คิดวนเวียนเรื่องราวของการแตะสัมผัสกับริมฝีปากนุ่มหยุ่นตรงหน้า ร่างแกร่งถึงกับเผลอไผลปล่อยตัวให้ทำตามใจตัวเองแล้วเริ่มโน้มตัวเคลื่อนใบหน้าเข้ามาชิดใกล้กับคนน่ารักจิ้มลิ้มมองกันอยู่ด้วยสายตาหวามไหว จนริมฝีปากหยักทาบทับลงบนสิ่งที่หมายตาเอาไว้ได้ตามดั่งใจคิดแล้ว ไอสัมผัสของความอุ่นร้อนจากเรียวลิ้นชื้นแฉะได้เริ่มไล่ชิมตามไปขบเม้มอยู่กับริมฝีปากบางฉ่ำวาวอย่างห้ามใจไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
อ่า..อื้อออ...
แต่ทว่าการจูบครั้งนี้ ทั้งที่มันเนิบนาบค่อยเป็นค่อยไปแบบไม่รีบร้อนดังเช่นบนรถยนต์คันหรู แต่ทำไมกลับรู้สึกได้ว่า มันร้อน มันช่างเร่าร้อนมาก ๆ เลยละ ร้อนซะจนทำเอาฟาร์รังรู้สึกได้ว่าตนเองนั้น ทั้งหายใจไม่ทันทั้งเหมือนกำลังจะถูกทำให้หลอมละลายได้เลย เจ้าตัวจึงต้องขอประท้วงโดยการออกแรงมือทุบลงไปบนท่อนแขนแข็งแรง
อื้อ..อือออ...
เฮฟจึงยอมผละตัวออกให้อย่างน่าเสียดายทั้งที่ยังป้อนจูบให้ไม่หนำใจเลยด้วยซ้ำ ดวงตาคมสบมองแล้วจ้องลึกเข้าไปนัยน์ตาสีอ่อนอย่างหวามไหวแล้วจึงเริ่มขยับเข้ามามอบจูบดูดดื่มมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมแบบที่ไม่รีรอให้ขาดจังหวะช่วงตอนอีกต่อไปแล้ว
เมื่อทั้งคู่ได้ขยับปรับถ่วงท่าจนหันหน้าเข้าหากันอย่างได้องศาที่เหมาะเจาะแล้ว มือแกร่งประคองจับท้ายทอยคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อที่จะได้ตักตวงและกอบโกยลมหายใจของคนตรงหน้าให้ได้มากที่สุด จนร่างกายได้เริ่มคร่อมทับกักคนตัวเล็กลงไปกลายเป็นท่วงท่าล่อแหลมกับสายตาไปซะแล้ว
จุ๊บ..อื้มมม..
ริมฝีปากบางเผลอเผยออ้าปากเพื่อหอบหายใจโกยเอาอากาศเข้าไป แต่กลับกลายเป็นว่าดันเปิดโอกาสให้คนพี่ได้สอดเรียวลิ้นเข้ามาไล่ต้อนกวาดเลียในโพรงปากกันอย่างแนบแน่นแทน จนใบหน้าหวานยามนี้รู้สึกได้ว่าใบหน้าของตัวเองนั้นจะต้องแดงก่ำขึ้นมามากแล้วแน่ ๆ เพราะตอนนี้มันร้อนรุ่มไปทั่วสรรพร่างทั้งหมดทุกสัดส่วนของร่างกายและหัวใจแล้วล่ะ
อื้มม..
ฟาร์รังที่ถูกครอบงำไปด้วยอารมณ์ของความหวั่นไหวแล้วกำลังพยายามดึงสติให้กลับมาโฟกัสจดจ่อกับเรื่องสำคัญที่ต้องทำข้อตกลงกับพี่เฮฟก่อนเป็นอันดับแรก ก่อนที่อารมณ์จะโหมเตลิดไปมากกว่านี้ มือเรียวออกแรงดันหน้าอกแกร่งของคนพี่ออกแต่ทว่าคนตัวหนาแรงเยอะไม่ยอมผละตัวออกห่างให้กันเลยสักนิด
“พะ..พี่ครับ แฮก..แฮ่ก พอก่อน”
อื้อ..
“ผะ..ผมมีกฎจะบอก อึก..อื้อ..พี่เฮฟ..ดะ..เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน”
คนเป็นพี่ที่ตกอยู่ให้ห้วงอารมณ์กระสันอยากจัดทำเป็นไม่ได้ยินเสียงประท้วงร้องขอของคนตัวเล็กที่พยายามเอ่ยขัดจังหวะไม่พอ ยังใช้แขนแกร่งดันร่างบางให้นอนราบลงไปกับโซฟาตัวใหญ่เนื้อนิ่มแล้วด้วย
ปลายนิ้วร้อนกำลังเริ่มทำการปลดกระดุมบนเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวผ้าบางจนแนบไปกับลำตัวของคนตัวขาวเนียน แววตาหื่นกระหายบรรจงแกะเม็ดกระดุมออกด้วยความละเมียดละไม ค่อยๆ ปลดออกทีละเม็ด ทีละเม็ดอย่างใจเย็นราวกับตกอยู่ภวังค์ซึ่งดูขัดต่อลมหายใจและแววตาเป็นอย่างมาก
ไม่ได้ ๆ ..แบบนี้ไม่ได้การแล้ว ผมต้องบอกเขาก่อน ก่อนที่จะเพลี่ยงพล้ำไปมากกว่านี้
“อื้อ พี่ครับ ผะ..ผม แฮ่ก ๆ พี่เฮฟ อื้อ..ผะ..ผม..ซีเรียสนะครับ!!” คนตัวเล็กพยายามเบนหน้าหนีริมฝีปากของพี่เฮฟที่รุกไร้ไล่ตามประกบอยู่ จึงรีบเปล่งน้ำเสียงให้ดังขึ้นแบบจริงจังอย่างไม่พอใจออกมา จนคนตัวโตที่ยังคงง่วนอยู่กับริมฝีปากแด่งก่ำบวมเจ่อบนใบหน้าหวานยอมเขยื้อนเปลี่ยนตำแหน่งไปวุ่นวายอยู่กับลำคอขาวระหงแทน
"นี่..พี่ครับ!" ฟาร์รังพยายามดันใบหน้าของคนหื่นแบบที่เก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่แล้ว จนต้องพยายามแทะโลมอ้อร้อลวนลามใส่กันไม่หลุด
“หือ..ครับ ว่ายังไงครับ” เฮฟยอมผละใบหน้าออกห่างจากการซุกไซร้ที่ซอกคอขาวและยอมถามร่างบางกลับออกมาบ้าง แต่ทว่าสายตาวาววับยังคงจับจ้องมองเขม็งอย่างไม่ยอมละไปจากริมฝีปากนุ่มหยุ่นสักเสี้ยววินาทีเลย
"ผมมีกฎครับ ห้ามสด ต้องป้องกันทุกครั้งและห้ามแตกในด้วยนะครับ" ร่างบางพูดกฎอันเข้มงวดที่ตั้งเอาไว้ออกมาให้ได้ยินกันอย่างชัดเจน เมื่อสบมองจ้องลึกเข้าไปยังแววตาสั่นไหวสีเข้มของพี่เฮฟแล้วก็พบว่าคนตรงหน้ามีท่าทางชะงักไปเล็กน้อย
"..."
ร่างสูงได้แต่ทำหน้าเฉยชาพร้อมกับมีแววตาวูบไหวไปเพียงชั่วครู่แต่ก็ไม่ได้ตกปากรับคำใดๆ ออกมา จนคนตัวเล็กเริ่มรู้สึกหวั่นวิตกเกิดความไม่มั่นใจออกมาเช่นกัน
ถ้าหากเป็นแบบนี้ก็ไม่โอเคด้วยแล้วละ ถ้าพี่เขาไม่ยอมตกลง ก็ต้องหยุดเพียงแค่นี้!
“ถ้าไม่โอเค งั้นคงต้องหยุดไว้เพียงแค่นี้นะครับ เพราะผมจริงจังกับเรื่องนี้มากเลยครับ” ใบหน้าเคร่งเครียดคิ้วเรียวได้รูปขมวดเข้าหากันแน่น พร้อมกับยันตัวให้มีแรงพยุงลุกขึ้นมานั่งได้ตัวตรงตามเดิมพลางรีบติดกระดุมเสื้อเชิ้ตกลับเข้ารังดุมให้เรียบร้อยเช่นเดิม
ทว่ากลับมีน้ำเสียงเอ่ยขัดออกมาซะก่อน “โอเคค้าบ เข้าใจแล้วครับ” คนมือไวยังรีบตะครุบหยุดมือบางเอาไว้ด้วยแววตาหวานเชื่อมสื่อออกมาให้กันอย่างชัดเจนว่ายังไงก็ไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่
เฮฟขยับกลับเข้ามายุ่งวุ่นวายอยู่กับการซุกไซร้กับซอกลำคอขาวที่มีกลิ่นหอมอย่างหลงใหลจนยากจะหยุดยั้ง เรียวลิ้นร้อนแลบออกมาลิ้มชิมรสขบเม้มสลับไล่จูบ จนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบหยาบโลนหลุดออกมาให้ได้ยินกันจนน่าอาย
ผมว่าตอนนี้เราทั้งคู่ต่างก็เครื่องร้อน จนจุดติดกันได้ที่แล้วล่ะ
เฮฟผู้ที่ถูกฟาร์รังเอ่ยชมอยู่ในใจว่าเล้าโลมเก่งมาก จนสามารถกระตุ้นอารมณ์คนตรงหน้าให้อ่อนไหวตามได้อย่างง่ายดาย จนตอนนี้สามารถปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตพร้อมกับรูดกางเกงรวมถึงชั้นในที่ถูกรูดดึงออกไปกองอยู่ปลายข้อเท้าเล็กตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ส่วนร่างบางที่มีผิวขาวจัดนั้น ตอนนี้กลับรู้สึกว่าร่างกายมันร้อนเหมือนดั่งไฟ เนื้อตัวเริ่มปรากฏขึ้นสีระเรื่อขึ้นมาอีกจนได้
ในตอนนี้เมื่อกายขาวได้เผยผิวนวลละเอียดที่เหลือเพียงเนื้อตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อนแล้ว ให้ประจักษ์ออกมาสู่สายตาคมดุวาววับที่จ้องมองกันอยู่ พร้อมกับจังหวะที่คนตัวโตขยับแทรกเข้ามานั่งลงตรงกลางหว่างขา พลางลูบไล้ปลายนิ้วมืออุ่นร้อนลงบนผิวเนียนเปลือยเปล่าด้วยสายตาลุ่มหลง จนคนที่ถูกจับจ้องมองอย่างหื่นกระหายต้องได้รู้สึกกระดากอายขึ้นมา จึงต้องรีบยกเรียวแขนขึ้นมากอดอกปกปิดเนินจุกสีหวานเอาไว้อย่างทันควัน
คนเป็นพี่ต้องรีบคว้าจับข้อมือเล็กแล้วเอาไปจุ๊บที่หลังมืออย่างแผ่วเบา แล้ววกกลับมาจุ๊บลงที่ริมฝีปากนุ่มหยุ่นแสนจะชื่นชอบแล้วใช้ลิ้นชื้นลากเลียไปตามผิวเนียนละเอียด ไล่ขบเม้มไปตามใบหูขาว ลำคอระหงมีกลิ่นหอมหวาน
ดวงตาคมปรายหางตาไปทางหน้าอกขาวที่กระเพื่อมขึ้นลงน้อย ๆ อย่างเสน่หา จึงได้ฝากรอยขบกัดแผ่วเบาให้รู้สึกซ่านเสียวเพื่อเย้าหยอกทักทายเข้าที่ยอดอกที่เริ่มแข็งเป็นตุ่มไตชูชันอย่างสู้เรียวลิ้นและริมฝีปากที่ครอบดูดดึงเอาไว้ จนทำให้คนใต้ร่างต้องดิ้นเร่าๆ เพราะรู้สึกเสียวปราบไปทั่วร่างแล้ว
ลิ้นชื้นยังคงตามไล่เลียลงไปถึงร่องแอ่งสะดือ ผ่านผิวเนื้อหน้าท้องน้อยที่แบนราบ ฝ่ามือใหญ่จับยกขาเรียวขึ้นมาเพื่อมอบรอยจูบฝากเอาไวที่ซอกขาอ่อนขาวเนียนให้ได้เสียวสะท้านเล่นๆ จากนั้นจึงครอบริมฝีปากร้อนชื้นลงไปบนแก่นกายของคนตัวเล็กทันที จนเจ้าของแท่งเนื้อไซซ์พอเหมาะถึงกับต้องสะดุ้งเฮือกแล้วหลุดครางเสียงหลงออกมา อ๊าส์..
“อ่ะ..พี่ครับ พี่เฮฟ..ตรงนั้นไม่ต้อง พี่ยะ..อ๊า..อย่าทำแบบนี้เลยครับ” ใบหน้าหล่อเหลายอมเงยหน้าขึ้นมาสบตามองยังใบหน้าหวานที่เริ่มเบ้หน้าจนมันเหยเกไปตามความเสียวสะท้านเบื้องล่างอย่างสุดขีดแล้ว
แต่เฮฟกลับยิ่งทำให้คนใต้ร่างบิดเร่าเป็นกุ้งเต้นไปด้วยความรู้สึกเสียวซ่านมากขึ้นกว่าเดิมอีก จนฟาร์รังรู้สึกว่าแทบจะหลอมละลายไปกับริมฝีปากร้อนระอุของคนที่ตะกรุมตะกรามพยายามเอาอกเอาใจให้คนที่นอนสะโพกไม่ติดเบาะได้สุขสมอิ่มเอมกับการถูกปรนเปรอให้
ซี๊ดด...
มันรู้สึกดีและเสียวมากๆ รู้สึกดีจนมือเรียวเผลอสอดมือเข้าไปขยุ้มกับกลุ่มผมของคนปรนเปรอที่ยังคงขยับหัวพลางลงลิ้นรูดรั้งอยู่กับจุดอ่อนไหวที่สุดในร่างกายด้วยริมฝีปากอย่างช่ำชอง
“อ่าา พี่ครับ ผะ..ผมไม่ไหว ผมจะไป” ยิ่งได้ยินเสียงหวานสั่นเครือและแหบพร่าหลุดออกมาด้วยความยากลำบาก ริมปากหยักยิ่งเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิมอย่างได้ใจ จนแก่นกายขนาดพอเหมาะได้ปลดปล่อยน้ำรักสีน้ำนมให้พวยพุ่งออกมาทุกหยาดหยด
เฮฟเงยหน้ามองใบหน้าหวานที่แดงก่ำ หน้าอกบางกระเพื่อมหอบหายใจถี่รัว พร้อมกับยกยิ้มพอใจและยอมผละตัวลุกออกจากโซฟาไป ปล่อยให้ร่างเปลือยเปล่าขาวนวลได้นอนหอบหายใจพักยกเพราะหมดแรงอยู่บนโซฟาตัวกว้าง
ทว่าดวงตากลมโตของคนนอนเหนื่อยหอบราวกับไปวิ่งมาสักสิบกิโล ได้ขยับมองตามการเคลื่อนไหวของคนพี่ที่เพิ่งจะลุกออกไปแล้วเดินหายลับเข้าไปในห้องกว้างและจึงเดินกลับออกมาพร้อมกับสิ่งของที่ถือติดมือมาด้านนอกด้วย เมื่อฟาร์รังได้ลองเพ่งมองดูดีๆ แล้ว จึงเห็นเป็นกล่องถุงยางพร้อมกับหลอดเจลหล่อลื่นแล้วมุ่งตรงเดินกลับมาหาร่างบางที่ยังคงนอนหมดเรี่ยวแรงอยู่
ผมเริ่มรู้สึกว่าหน้าผมและตัวผมต้องแดงเป็นกุ้งต้มสุกไปหมดแล้วแน่ ๆ เลย
“เหนื่อยแล้วเหรอครับ หื้ม" คนตัวโตเดินกลับมายืนยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่พร้อมกับเอ่ยแซวคนที่นอนหน้าแดงแจ๋อยู่บนโซฟาอยู่ในท่าเดิม
"แต่ว่าอย่าเพิ่งหลับหนีพี่อีกนะครับ ไม่อย่างนั้นน้องฟาร์จะโดนทำโทษนะ รู้ไหมครับ หืมม” คนเป็นพี่ขยับเข้ามายืนชิดติดขอบอยู่ข้างโซฟาพร้อมกับยื่นมือมาขยี้ลงบนกลุ่มเส้นผมนุ่มลื่นเล่นอย่างเพลินมือราวกับให้กำลังใจสำหรับศึกหนักที่จะเจอต่อแต่นี้ไปกับค่ำคืนที่ยาวนาน
หลังคนเจ้าเล่ห์พูดจบประโยคก็ลงมือถอดเสื้อกับรูดกางเกงยีนตัวเก่งที่สวมใส่อยู่ให้หลุดออกไปจากร่างได้อย่างรวดเร็วภายในพริบตาเดียว ทันทีที่ชั้นในถูกปลดเปลื้องถอดทิ้งลงไปกองไว้ที่พื้นแล้ว ท่อนลำแข็งขืนที่ถูกเก็บเอาไว้อย่างมิดชิดเป็นอย่างดีก่อนหน้านี้จึงได้ดีดผึงออกมาทักทายสู่สายตากันทันที ดวงตากลมถึงกับตกตะลึงเบิกตากว้างในตอนที่เผลอจ้องมองไปด้วยอย่างไม่เชื่อสายตา
นี่พี่เขามีอารมณ์ร่วมด้วยในระหว่างที่เล้าโลมผมไปเรียบร้อยแล้วเหรอเนี่ยย!?
ถึงแม้จะเขินอายเพียงใดแต่ฟาร์รังก็ไม่อยากเอาเปรียบคนพี่ที่เป็นฝ่ายปรนเปรอให้สุขสมนำไปก่อนด้วยแล้ว โดยที่พี่เฮฟไม่ได้รู้สึกรังเกียจของของผมเลยสักนิดเดียว
“ให้ผมช่วยพี่ไหมครับ” คนตัวเล็กรีบเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งทันควันเพราะต้องการที่จะทำกลับคืนให้กับเฮฟเพื่อจะได้รู้สึกดีจนสุขสมใจแบบที่พี่เขาทำให้ก่อนหน้านี้
“ไม่เป็นไรครับ เพราะยังไง คืนนี้น้องฟาร์ก็ได้ช่วยพี่ทั้งคืนแน่ ๆ ครับ” ร่างแกร่งที่เปลือยเปล่าเต็มไปด้วยสัดส่วนของกล้ามเนื้อที่ดูเหมาะพอดีไม่ได้เพาะบ่มมากจนดูน่ากลัวและก็ไม่ได้แห้งแกร็นจนไร้เสน่ห์
เมื่อริมฝีปากหยักติดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์พูดจบ ฝ่ามือแกร่งก็ขยับออกแรงชักรูดที่แก่นกายของตัวเองสามสี่ครั้งจนมันแข็งชี้โด่ต้านแรงโน้มถ่วงโลกได้แล้ว จึงหยิบเครื่องป้องกันมาสวมใส่ครอบลงบนหัวให้กับลูกชายที่พองขยายตัวพร้อมออกรบได้ในทันทีด้วย
ใบหน้าคมก้มลงมาส่งจุ๊บลงบนริมฝีปากแดงฉ่ำวาวอีกครั้งแล้วจับร่างบางให้พลิกตัวนอนคว่ำหน้าลงไป เมื่อฟาร์รังทำตามที่คนพี่ต้องการแล้วจึงรู้สึกได้ถึงความเย็นจากเจลที่เคลือบลงบนปลายนิ้วยาวที่ได้ชำแรกและเปิดทางรุกล้ำเข้ามาภายในรูสวาทคับแคบที่มันยังคงถูกปิดสนิทอยู่
“อื้อ พะพี่..เฮฟ..อึก” ผมรู้สึกว่ามันแปลก ๆ อีกครั้ง จนฟาร์รังต้องหลุดร้องเสียงหลงออกมาให้ได้ยินอย่างน่าอาย
“เจ็บไหมครับ” คนเป็นพี่ได้ลองเอ่ยเลียบเคียงถามคนที่เริ่มตัวสั่นระริก ในขณะที่นิ้วยาวเคลือบเจลหล่อลื่นจนชุ่มโชกค่อยส่งแรงขยับล้วงสลับคว้านเข้าไปในโพรงสวาทอันคับแน่นอย่างเบาแรง
“ม่ะ..ไม่ครับ อ้ะ อ้าห์ ผะ ผม..แค่รู้สึก อึก..แปลก ๆ น่ะครับ” ใบหน้าแดงเริ่มมีหยาดเหงื่อผุดซึมออกมาประปรายตามกรอบใบหน้า
“งั้นพี่เพิ่มนิ้วเข้าไปนะครับ” เฮฟบอกกล่าวจบก็เพิ่มจำนวนนิ้วล้วงเข้าไปพร้อมกับเร่งขยับจังหวะให้เร็วขึ้นอีกนิด จากที่เพิ่มจำนวนนิ้วเข้ามาเป็นสองนิ้วในตอนแรกจนดูอ่อนนุ่มกว่าเดิมแล้วจึงได้เพิ่มจำนวนนิ้วใส่เข้าไปอีกจนกลายเป็นสามนิ้ว เพื่อที่จะได้ขยายเบิกทางให้กว้างเตรียมพร้อมสำหรับรองรับสิ่งที่มันใหญ่กว่านิ้วมือที่แทรกกระแทกเข้ามาต่อจากนี้
เมื่อคนตัวเล็กเริ่มรู้สึกว่ามันแน่น มันอึดอัด แต่ว่ามันยังพอทนไหว กระทั่งเฮฟงอนิ้วเป็นตะขอแล้วคว้านขูดไปทั่วโพรงคับแน่นจนขาเรียวสั่นระริกจิกเกร็ง ซึ่งในตอนนี้ร่างบางตรงหน้ากลับมีความรู้สึกซ่านเสียวตามมาติดๆ แทนที่ความรู้สึกอึดอัดก่อนหน้าไปหมดแล้วด้วย
จนไม่สามารถเก็บกักเสียงเอาไว้ได้อีกต่อไปแล้ว “อ่าา..ฮะ..อ๊ะ..พี่..เฮฟ..พี่เฮฟ อ้าาาห์” มันรู้สึกเสียวสะท้านซะจนต้องหลุดครางอื้ออึงต่อไปไม่ไหว จึงต้องปล่อยเสียงครางอันน่าอายออกมาอยู่หลายต่อหลายครั้งตามแรงชักนำขยับแทงสวนเข้าออกอยู่กับรูรักสีหวานครั้งแล้วครั้งเล่า “อึก..อ้า ฮ้าาาห์”
“ตรงนี้เหรอครับ” เฮฟยิ่งทำให้คนตัวแดงนอนบิดเร่าด้วยความรู้สึกซ่านเสียว จนแทบจะได้ปลดปล่อยออกมาอีกครั้งอยู่รอมร่อแล้วแต่ฝ่ามือใหญ่ดันรีบจับคนใกล้ถึงฝั่งฝันให้พลิกตัวกลับมานอนหงายเช่นเดิม จึงได้เห็นว่าหน้าอกบางกระเพื่อมหายใจเข้าออกรุนแรงตามแรงอารมณ์ที่แตะทะยานพุ่งสูงขึ้น
ใบหน้ากระสันจึงได้เผยรอยยิ้มกริ่มดุจปีศาจออกมาอย่างพึงใจที่สามารถจุดชนวนอารมณ์ให้คนตัวเล็กตรงหน้าเกิดอารมณ์พุ่งทะยานขึ้นมาจนหยุดยั้งไม่ได้แล้ว ใบหน้าคมโน้มตัวลงมากระซิบชิดกับข้างใบหูขาวขึ้นสีด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“พี่ไม่อนุญาตให้ฟาร์เสร็จก่อนแล้วนะครับ ต้องทำด้วยกันแล้วค่อยเสร็จไปพร้อมกันสิครับ นะ”
เมื่อคนตัวโตพูดจบก็เปลี่ยนท่าทันทีพร้อมกับเข้ามานั่งแทรกลงตรงกลางระหว่างขาเรียว เฮฟคว้าหยิบเอาหมอนอิงใบโตมารองไว้ใต้สะโพกผายให้ยกสูงขึ้นเพื่อง่ายต่อการรองรับและการถูกเชื่อมต่อของเบื้องล่างเข้าด้วยกันอย่างแนบแน่นยิ่งขึ้น
ฟาร์รังนอนมองคนพี่อยู่จึงรับรู้ได้ว่า ตอนนี้แก่นกายใหญ่โตที่กำลังถูไถอยู่ตรงร่องก้นนั้นได้เตรียมพร้อมจ่อรอแทรกเข้ามาภายในจีบสวยที่เบิกทางรอไว้จนอ่อนนุ่มแล้ว แก้มใสจึงเผยริ้วสีแดงขึ้นมาอีกรอบเนื่องจากรู้สึกกระดากอายขึ้นมา จนต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดบังใบหน้าที่มันต้องแดงก่ำแล้วเป็นแน่
ดวงตาคมที่สบมองกันอยู่ถึงกับหลุดเสียงหัวเราะ หึหึ ออกมาให้ได้ยินกัน แล้วจึงใช้ฝ่ามือที่ว่างอีกข้างคว้าจับข้อมือเล็กที่บดบังใบหน้าที่เขินอายขึ้นสีออกได้แล้ว พร้อมออกแรงตรึงข้อมือบางเอาไว้เหนือศีรษะแทนซะเลย
“มองหน้าพี่สิครับ ทำไมน้องฟาร์เอาแต่คอยหลบหน้ากันแบบนี้ละครับ หืม ไม่อยากมองหน้าพี่ขนาดนั้นเหรอครับ” เมื่อข้อมือที่ดึงรังตรึงเอาไว้บนหัวแล้วยากที่จะดึงลงมาปิดบังซ่อนความเขินอายได้อีกต่อไปแล้ว ฟาร์รังจึงต้องใช้การเบนสายตาหนีดวงตาคมที่ยังเอาแต่จับจ้องมองกันแทน
“แต่พี่อยากเห็นหน้าน้องฟาร์ชัด ๆ มากกว่านะครับ ไหนหันมามองหน้าพี่หน่อยเร็ว คนเก่งครับ” แขนแกร่งยอมปล่อยข้อมือบางที่ถูกตรึงเอาไว้ออกเป็นอิสระ ก่อนจะโน้มใบหน้าก้มลงมาจุ๊บบนหน้าผากนวลเพื่อเป็นการปลอบโยน
“พี่จะเข้าไปแล้วนะครับ” คนตัวโตให้สัญญาณก่อนจะกดแก่นกายแทรกเข้ามาแต่ทว่ากดแทรกเข้ามาได้เพียงแค่ครึ่งเดียว คนรองรับกลับรู้สึกถึงความจุก ความคับแน่น มันอึดอัดจนบอกไม่ถูก
ดวงตากลมโตบัดนี้หลับตาปี๋ลงไปแล้วพร้อมกับหลุดเสียงร้อง ฮึก ออกมา ตรงปรายหางตาจึงมีหยาดน้ำตาใสกลิ้งหล่นตามออกมาด้วยทันที ฟาร์รังรู้สึกว่ามันเจ็บมาก เจ็บเหมือนร่างจะแยกฉีกขาดออกจากกันเลยล่ะ
ใบหน้านิ่วคิ้วจนขึงตึงเมื่อได้สบเห็นคนใต้ร่างจิกเกร็งไปทั่วทั้งตัว แถมยังมีน้ำตาไหลออกมาด้วย จึงหยุดจ่อค้างท่อนลำที่ยัดเข้าไปไม่หมดเอาไว้แบบนั้นก่อน หากยังฝืนกดแทรกเข้าไปลูกชายของเฮฟก็ขยับเข้าไปต่อไม่ได้อยู่ดี หากร่างเล็กยังมีอาการเกร็งตัวอยู่แบบนี้ก็ทำอะไรต่อไม่ได้เลย เฮฟจึงยอมใจเย็นลงแล้วโน้มลำตัวแนบลงไปชิดใกล้ราวกับปลอบประโลมโดยการป้อนจูบและคอยเกลี่ยซับน้ำตาออกจากดวงตากลมสวยแต่กลับมีหยาดน้ำตาเกาะติดอยู่ให้ออกไปจากใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้ม
เฮฟจึงเลือกที่จะเริ่มต้นเล้าโลมใหม่ตั้งแต่แรกอีกครั้งเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ จากการมอบจูบอันอ่อนหวานราวกับกำลังปลอบประโลมให้กำลังใจ แล้วจึงไต่ระดับความดูดดื่มขึ้นทีละนิดเพื่อให้คนใต้ร่างเคลิ้มตามแล้วลืมเลือนไม่โฟกัสไปที่ความเจ็บหน่วงตรงช่วงล่าง
เมื่อคนตัวโตสัมผัสได้ว่าคนตัวเล็กน่าจะเริ่มมีอารมณ์ร่วมและคล้ายจะผ่อนคลายตามได้แล้ว เฮฟผู้ที่รอคอยจังหวะเวลาอยู่จึงค่อยๆ ดันแก่นกายแข็งคัดที่เข้าไปได้เพียงครึ่งลำก่อนหน้านี้ให้ได้แทรกเข้าไปในโพรงสวาทจนมิดลำได้สักที
อ่ะ...อื้ออออออ.......
TBC..(Pt.2)
- ผู้เขียน
