สิบสี่
วันหยุด
“การบริหาร คือ การทำงานให้สำเร็จโดยอาศัยมือของผู้อื่น
ผู้ปกครองระดับธรรมดาใช้ความสามารถของตนอย่างเต็มที่
ผู้ปกครองระดับกลางใช้กำลังของผู้อื่นอย่างเต็มที่
ผู้ปกครองระดับสูงใช้ปัญญาของผู้อื่นอย่างเต็มที่
บอกคนออก...บอกคนได้...ใช้คนเป็น[1]”
แผ่นหลังตั้งตรงของผู้อาวุโสท่านหนึ่งนิ่งเฉยดุจหินผา แม้แสงแดดหรือลมหนาวพัดผ่านหากก็ยังคงไร้ความเคลื่อนไหว คล้ายร่างอยู่ทว่าวิญญาณหาได้อยู่ไม่
ปักษาฝูงน้อยโผบินผ่านผืนน้ำ เกิดภาพสะท้อนไล่ฝูงมัจฉาให้ว่ายหนี ฤดูฝนปีนี้ให้อารมณ์ที่แตกต่างไปจากทุกปีที่ผ่านมา ส่งผลให้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวยิ่งนัก
หนึ่งในสี่ผู้เฒ่าแห่งเมืองจื้อโหยวอยู่ในศาลาริมสระ เหม่อมองผืนฟ้าซึ่งทอดไกลออกไปสุดลูกหูลูกตาอยู่เนิ่นนาน กว่าจะรู้ตัวอีกครั้งก็ยามที่พ่อบ้านคนสนิทเดินมาหาเพื่อแจ้งเรื่องให้ทราบ
...คาดไม่ถึงว่าจะมีแขกมาเยือนในเช้าวันหยุด
จาเซินไฉพยักห
