สรรพสิ่งเริ่มมืดครึ้มเหมือนพิรุณจะโปรยปราย ลมหวนลอดผ่านผืนป่าส่งเสียงหวีดหวิว ร่างของหญิงสาวในชุดสีทึมซึ่งนั่งปะชุนผ้าคลุมที่ขาดหยุดมือพร้อมกับวางเข็มด้ายลงบนโต๊ะ
นางเพิ่งตระหนักได้ว่าเมื่อวานลืมเก็บผ้าที่ตากไว้ด้านนอก ทว่าเมื่อเตรียมจะก้าวออกไปก็ถึงกับผงะถอยหลังเมื่อมีเสียงย่ำเท้าดังใกล้เข้ามา ฟางฟางใบหน้าซีดเผือดรีบหันไปขว้ามีดสั้นแกะสลักขึ้นมาถือไว้ในมือ ยืนหันหลังตัวสั่นอย่างขลาดกลัว
แม้จะผ่านไปแล้วหลายวัน แต่ถ้าหากเป็นกลุ่มคนชุดดำเหล่านั้นที่ไล่ล่าตามมาจากหอบุปผาแดงจะทำอย่างไร!
ในขณะที่กำลังคบคิดอย่างเคร่งเครียดอยู่นั้น บานประตูก็ถูกกระชากจนเปิดออกพร้อมกับเสียงหวานใสไม่คุ้นหู
“ฟางฟาง”
เจ้าของชื่อหันขวับมายังผู้เรียก ครั้นเห็นร่างบอบบางน่าทะนุถนอมสาวเท้าตรงมายังด้านในก็เผลอจ้องมองอย่างตะลึงงัน ความงดงามของผู้มาใหม่โดดเด่นเสียจนแม้กระทั่งสตรีด้วยกันเองยังอดไม่ได้ที่จะจ้องมองมันอย่า
