ราชย์เดินมาหยุดยืนที่หน้าห้องของคุณหนู เขามีกุญแจห้องเธอ จะไขเข้าไปเลยก็ย่อมได้ แต่วันนี้จำเป็นต้องใจเย็นกว่าเมื่อวาน วันนี้เขาจำต้องพาคุณหนูออกงานตามคำสั่งเสี่ยไม่ควรทำให้คุณหนูขุ่นเคือง
ชายหนุ่มเคาะห้องอยู่นาน กระทั่งเจ้าของห้องเดินมาเปิดด้วยสีหน้างัวเงีย ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความโกรธที่คั่งค้างหลังจากได้เห็นหน้าคนมารบกวนภวังค์แห่งนิทราอันแสนสุข
“ ไอ้ราชย์ มาแล้วใช่ไหม มาเลย ฉันเตรียมลูกปืนไว้ยัดหัวแกแล้ว ” เธอพูดพลางหันหลังจะเดินไปยังหัวเตียงที่วางปืนเอาไว้ ราชย์รีบเดินเข้าไปคว้าร่างอวบอัดนั้นเข้ามากอดรัดไว้จากทางเบื้องหลัง เธอดิ้นจนสุดแรงเกิด
“ ว้าย ไอ้บ้า แกทำแบบนี้กับฉันอีกแล้วนะ เอามือแกออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้คนชั้นต่ำ ! ”
“ ผมเอามือออกแน่ แต่คุณหนูต้องรับปากก่อนว่าเราจะสงบศึกกัน โอเคไหม ”
“ ไม่ ฉันไม่โอเคอะไรทั้
