กลัวอะไรก่อนดี
1294 คำ
ตอนที่ 14
ทั้งสองเดินเข้าห้างจิราภรเดินจับมือชญานนท์เหมือนเขาเป็นเด็ก ระหว่างที่รอดูหนังแม่เลี้ยงสาวก็ขอไปเดินดูเสื้อผ้า แล้วจิราภรก็ถูกใจเสื้อผ้าที่โชว์อยู่ชุดหนึ่งมันป็นชุดกระโปรงบาน ผ้าฝ้ายสีขาวมีลายดอกไม้เล็กๆ น่ารักดี แต่พอเธอเห็นราคาแล้วก็ต้องรีบเดินหนี
“น้าอยากได้นะ แต่มันแพงไปหน่อย” เธอจูงมือเด็กหนุ่มเดินมาไกลจากร้านนั้นแล้วจึงเอ่ยขึ้น
“ครับน้าฝ้าย” ชญานนท์ยิ้มให้แล้วก็ก้มดูนาฬิกา
“น้าฝ้าย ใกล้เวลาแล้ว เราเข้าไปรอในโรงดีกว่านะครับ”
“อื้ม!..ไปสิจ๊ะ”
ทั้งสองดูหนังไปกินป๊อปคอนไปอย่างมีความสุข ใครที่เห็นก็คิดว่าทั้งสองเป็นคู่รักกัน ตอนอยู่ในโรงหนังจิราภรก็เอนเอาศีรษะไปซบไหล่ของชญานนท์ตลอด ชญานนท์หันมายิ้มเขามีความสุขที่เธอทำแบบนี้กับเขา และแล้วก็มาถึงกลางเรื่องที่มีฉากเลฟซีนแบบถึงพริกถึงขิง
“อุ้ย!...ถอดหมดเลยเหรอ น้าอายจัง”
“มันเป็นจุดขายของหนังครับ”
“น้าฝ้ายปิดตาทำไมครับ” เด็กหนุ่มกลัวว่าเธอจะไม่ดู เขาเลยรีบดึงมือของแม่เลี้ยงสาวออก
“เบสจับมือน้าออกทำไม”
“ก็น้าฝ้ายปิดตาทำไมละครับ”
“ถามจริงดูแบบนี้ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ” จิราภรยิ้มปรายมาที่เด็กหนุ่ม
“ก็มีบ้างครับ แต่ไม่เท่าไหร่หรอกครับ”
“แสดงว่าแอบดูหนังโป๊บ่อยละสิ”
“อืม..ก็มีบ้างครับ” ชญานนท์อ้อมแอ้มตอบแล้วพลางหลบสายตาของแม่เลี้ยงสาว จากนั้นเธอก็คว้าหมับไปที่เป้าของเด็กหนุ่ม
“นั่งไง น้าว่าแล้ว นั่งตัวเกร็งเชียว”
“น้าฝ้าย อย่าจับเล่นสิครับ”
“โอเคไม่จับก็ได้ แต่น้าขอหนุนตักได้มั้ย”
“น้าฝ้ายไม่อยากดูแล้วเหรอครับ”
แม่เลี้ยงสาวไม่ตอบเธอหนุนตักเด็กหนุ่มทันที แต่ว่าก็ต้องพบกับของแข็งที่เป็นลำ เธอจึงขยับมาหนุนขาแล้วหันไปที่ท้องของเขาแทน มือก็แอบเล่นแท่งรักของเขาไป มันเด้งสู้มือจนเด็กหนุ่มทนไม่ไหว
“คุณน้าครับ ผมปวดฉี่ เดี๋ยวผมมานะครับ”
“จ้ะ รีบไปรีบมานะ เดี๋ยวหนังจะจบซะก่อน”
“ครับน้าฝ้าย” พอออกจากห้องน้ำชญานนท์ก็รีบไปซื้อชุดที่จิราภรอยากได้ เขาถือเข้ามาด้วยแล้วก็วางไว้ไม่ได้บอกกับเธอ แล้วแม่เลี้ยงสาวก็ขอหนุนตักเขาอีกครั้ง คราวนี้เธอรูดซิปของชญานนท์ออก ชญานนท์จึงรีบกระซิบแม่เลี้ยงสาวทันที
“น้าฝ้าย ผมกลัวคนอื่นเห็น”
“ไม่ต้องกลัวหรอกเบส..ดูสิ แถวเราไม่มีคนเลย” เธอเอาเสื้อคลุมที่ใช้หนุนเมื่อสักครู่คลุมศีรษะตัวเองเอาไว้แล้วก็จัดการดึงแท่งรักที่แข็งของเด็กหนุ่มออกมา เธอรีบกลืนหายเข้าไปในโพรงปากนุ่มทันที
“น้าฝ้ายครับ....ผมเสียวไปหมดแล้ว...” เด็กหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับลูบศีรษะแม่เลี้ยงสาวเบา ๆ
“ชอบมั้ยจ๊ะ”
“ชะ ชอบ ชอบครับ” เด็กหนุ่มเริ่มบิดเอวด้วยความเสียวกับสิ่งที่หม้ายสาวมอบให้
“อูยยยซซซ...น้าฝ้ายครับพอก่อนครับ ผมจะแตกแล้ว ซี๊สสส”
“น้าฝ้าย...ซี๊สสส”
“แตกมาเลยเบส เดี๋ยวน้ากินเอง”
“ได้ยินเช่นนั้น ชญานนท์ก็ทนไม่ไหว ปล่อยน้ำขาวขุ่นสู่โพรงปากนุ่มของแม่เลี้ยงสาวทันที
เธอลุกขึ้นมายิ้มให้ ชญานนท์ยิ้มตอบแบบอายๆ แล้วแม่เลี้ยงสาวก็พิงมาซบไหล่เด็กหนุ่มเอาไว้ ชญานนท์โอบไหล่เธออย่างรักใคร่
“หนังจบแล้วครับ..น้าฝ้าย” ทั้งคู่ดูหนังกันไม่รู้เรื่องเลย เมื่อเดินออกมาจากโรงหนัง ชญานนท์ก็ยื่นถุงผ้าให้กับเธอ
“อะไรเหรอจ๊ะ”
“ลองเปิดดูสิครับ”
“เบส!..ไปซื้อมาตอนไหน!..”
“ตอนที่ผมไปเข้าห้องน้ำ..ผมเห็นน้าฝ้ายอยากได้”
ฟอด....
“อื้ม..ขอบใจนะเบส” เด็กหนุ่มถึงกับหน้าแดงเพราะแม่เลี้ยงสาวหอมแก้มอย่างกะทันหัน
“สงสัยน้าต้องให้รางวัลเบสเพิ่มแล้วมั้งเนี่ย”
“รางวัลอะไรเหรอครับ..น้าฝ้าย”
“ไม่บอก”
“อือหือ!..มีเซอร์ไพรส์ด้วยเหรอครับ” เด็กหนุ่มยิ้มหวานแววตาเป็นประกาย
“น้าหิวข้าวแล้ว เราไปทานข้าวกันเถอะ”
เมื่อทั้งสองทานข้าวเย็นด้วยกันเสร็จแล้ว จิราภรที่กำลังเดินเล่นอยู่ก็นึกขึ้นได้ว่าอุทยานมีเสือเธอจึงรีบบอกให้ชญานนท์พากลับทันที เพราะใกล้เวลาเย็นแล้ว
“เราจะไปถึงอุทยานก่อนมืดหรือเปล่า..เบส”
“น่าจะช่วงหัวค่ำพอดีครับ”
“น้าไม่น่าเดินเล่นต่อเลย”
“น้าฝ้ายกังวลอะไรเหรอครับ”
“น้ากลัวเสือนะสิ มืด ๆ ค่ำ ๆ กลัวมันออกอาละวาดอีก”
“คงไม่หรอกครับ"
ทั้งคู่ไปถึงอุทยานก็เกือบจะสองทุ่ม จิราภรที่จะรีบอาบน้ำก็นุ่งกระโจมอกเดินออกมา อุทยานมีไฟสว่างไม่มากนัก ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลจากที่พักมากเท่าไหร่นัก แต่เพียงแค่เวลาผ่านไปได้ไม่นานชญานนท์ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของจิราภร
“น้าฝ้าย!!!” เด็กหนุ่มรีบกระโจนลงจากที่พักแล้ววิ่งไปที่ห้องน้ำทันที เขากลัวว่าเธอจะเกิดอันตรายเหมือนกับบิดา เพราะชาวบ้านบอกว่าเสือมันจะเข้ามาในอุทยานได้
“น้าฝ้าย เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เขาวิ่งไปเกือบจะถึงห้องน้ำก็พบว่าจิราภรวิ่งสวนออกมา เมื่อเธอเห็นเด็กหนุ่มจึงรีบกระโจนเข้ามากอดโดยไม่ทันระวังผ้าถุงเธอก็เลยหลุด เธอกอดเด็กหนุ่มเอาไว้แน่นโดยไม่รู้ตัวว่าผ้าถุงเธอได้หลุดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“น้าฝ้าย ตกใจอะไรมาครับ” ชญานนท์เอ่ยถามพร้อมกับลูบหลังให้แม่เลี้ยงสาว
“ตุ๊กแก..เบส ตุ๊กแกตัวใหญ่มาก ฮื้อ ๆ น้ากลัว”
“ใจเย็น ๆ ..ครับน้าฝ้าย..ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมอยู่นี่แล้ว” ชญานนท์โล่งอกเพราะเขาคิดว่าเป็นเสือมาทำร้ายแม่เลี้ยงของเขา เด็กหนุ่มลูบหลังที่ขาวเนียนเพื่อปลอบแม่เลี้ยงสาวแล้วพบว่าเธอไม่ได้สวมชุดอะไรเลย เขาจึงรีบบอกเธอ
“น้าฝ้ายครับ ผ้าถุงน้าฝ้ายหลุดครับ”
“ห๊า!.. เบส!!หันไปก่อน” แม่เลี้ยงสาวถึงกับอ้าปากค้างเมื่อรู้ว่าเสื้อผ้าติดตัวที่มีก่อนหน้านี้ได้หลุดร่วงไป
“ครับ ๆ” เด็กหนุ่มรีบหันไปตามคำสั่ง
“เบสเธอเห็นของน้าหรือเปล่า” จิราพรคาดคั้นทันที
“ปะ เปล่า ๆ ครับน้าฝ้าย ผมไม่เห็นอะไรเลย”
“จริง ๆ นะ”
“จริงครับ...ก็น้าฝ้ายวิ่งมากอดผม ผมก็ตกใจเหมือนกัน...แล้วผมก็ยังไม่ทันได้ดูอะไรเลยครับ”
“หึ!..แล้วเบสรู้ได้ยังไง..ว่าน้าไม่ได้นุ่งผ้า” เธอค้อนขวับให้เขาอย่างน่ารัก
“ก็ตอนผมลูบหลังให้น้าฝ้าย แล้วมันก็รู้สึกว่าไม่เจออะไรปกปิดอยู่นี่ครับ และอีกอย่างก็”
“ก็อะไร พูดมาให้หมดนะ” เธอจ้องตาเด็กหนุ่มอย่างคาดคั้นทันที จนชญานนท์ไม่กล้าสบตา
“นมของน้าฝ้ายมาชนกับอกผมครับ แต่ผมยืนยันว่าไม่ได้มองนะครับ แค่รู้สึกเฉย ๆ ว่ามีอะไรมาโดน” ชญานนท์ที่เลี่ยงไม่ได้จึงกลั่นใจตอบ
“อืม...งั้นแล้วไป” เมื่อได้ยินแม่เลี้ยงสาวพูดแบบนั้น เขาจึงค่อยโล่งอกขึ้นมา
- ผู้เขียน
