20
“ไม่ ฉันไม่เมา เหล้าไม่อาจทำให้ฉันเมาได้ แต่เธอ เธอทำให้ฉันเมา เมาในรสรักและรสสัมผัสที่หอมหวาน ปิ่นทำให้ความเกลียดที่ฉันมีต่อปิ่นลดน้อยลง โดยที่ฉันไม่ทันได้รู้ตัว”
ลำแขนเล็กตวัดกอดร่างหนาไว้แน่น คำพูดของเขานั้นสร้างความปลาบปลื้มดีใจจนล้นอก แค่นี้ก็พอ ขอเพียงเสี้ยวใจเท่านั้น ขอให้ความเกลียดชังที่เขามีต่อเธอลดทอนลงไปบ้าง แค่นี้ปิ่นปักก็พอใจแล้ว
“คุณคิม ฮือ”
“ยกโทษให้ฉันได้มั้ย กับการกระทำชั่วๆ ของฉันที่ทำกับเธอเมื่อกี้”
ประโยคนี้แหละที่ทำให้เขาเข้ามาหาหญิงสาวผู้น่าสงสารอีกครั้ง เขาแยกไม่ออกว่าความรักกับความเกลียดความรู้สึกไหนมีมากกว่ากัน แต่ความสงสารที่มีอยู่ในใจ มีมาตั้งแต่ได้ฟังเรื่องราวของเธอในครั้งนั้นแล้ว และมันคงเป็นความรู้สึกเดียวที่ทำให้เธออยู่ที่นี่ ทว่าตอนนี้มันมีความรู้สึกอื่นที่มากกว่านั้นหลายเท่า
“ค่ะ คุณคิม” ร่างสาวเบียดชิดร่างหนุ่ม แนบใบหน้าซบลงที่อกกว้าง อกที่แสนอ
