ตุบ...
มือไม่อ่อนเรี่ยวอ่อนแรงจนเผลอทำแก้วน้ำส้มคั้นหลุดมือ
"จูบจริง จูบหลอก" แพนเค้กถาม
แต่เอ๊ะ! ทำไมประโยคนี้เหมือนถูกประชดกลายๆ "เล่นจริง จูบจริง"
"กรี้ดดด" เสียงแพนเค้ก ส่วนฉันได้แต่นั่งนิ่งเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง
"ยัยนัส"
"นัสจี้!"
"โบญดา สว่างสารี!!"
"ฮะ!?" ฉันสะดุ้งจากเสียงเรียกของตุ๊ด หันรีหันขวางดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นเพื่อนฉันถึงได้เรียกซะเสียงดังขนาดนั้น
"นึกว่าถอดวิญญาณหนีไปซะแล้ว" ตุ๊ดทำหน้าเอือมๆ ก่อนจะพูดต่อ
"แกไม่ต้องหน้าซีดเป็นไก่โดนต้มขนาดนั้น พระเอกที่ว่าเป็น..."
ลูกน้ำหยุดคำพูดไว้ นางกวักมือเรียกทั้งฉันและแพนเค้กให้มาสุมหัวกันใกล้ๆ ก่อนจะเฉลย "ฮ่าๆ ไม่รู้จะสงสารแกหรือดีใจดี"
เมื่อได้ฟังคำตอบ แพนเค้กถึงกับขำพรืดออกมาเป็นคนแรก
"ทำไมดวงนางเอกฉันถึงได้อาภัพขนาดนี้" ฉันทำหน้าเศร้า
เมื่อกี้ลูกน้ำกระซิบบอกว่าพระเอกที่ฉันต้องเข้าฉากด้วยไม่ได้ต่างอะไรจากนางเลย "แต
