หมับ...
คล้ายมือฉันถูกสัมผัสเบาๆ ตอนที่เดินผ่านคนสองคน แต่ไม่กล้าหันไปมองหรอก กลัวจะคิดไปเองแล้วหน้าแตก เพราะมันแค่แวบเดียวไง
"เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง" พี่เบี้ยตะโกนบอก
แต่ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียวเลยต้องหาวิธีหนีพี่เบี้ยให้ได้
"ฮัลโหล เออ เดี๋ยวแกรอฉันหน้าตึกแหละกำลังออกไป เคๆ แค่นี้นะ แพนเค้กมารอแล้วพี่เบี้ยไม่ต้องไปส่งหรอก ไปล่ะ บาย" รีบวิ่งออกมาจากห้องนั้นทันที
ไม่มีหรอกนัดที่ว่ากับแพนเค้ก เมื่อกี้ก็ไม่มีคนโทรมาด้วย ฉันแค่แกล้งสร้างสถานการณ์ขึ้นมาเอง ไม่อยากให้พี่เบี้ยสงสัยและเป็นห่วงอาการอกหักจริงๆ ของฉันในวันนี้
ฉันวิ่งมาด้านหลังตึกวิศวะทางลัดที่จะเดินไปตึกการโรงแรมแล้วบังเอิญเห็นศาลาพักผ่อนริมน้ำเลยแวะนั่งสงบอารมณ์ก่อน
จ๋อม จ๋อม!!
"คนใจร้าย จะนัดมาให้เห็นภาพบาดตาบาดใจทำไม ฮือๆ" ฉันหยิบก้อนหินแถวนั้นปาลงกลางสระพร้อมกับตะโกนด่าคนใจร้ายบางคนที่ทำร้ายจิตใจก่อนหน้า
จ๋อม จ๋อม จ๋อม
"ต
