สามทุ่มตามเวลาท้องถิ่น อารมณ์แบบมนุษย์ที่เกิดขึ้นกับอาเธอร์ไม่อยากจะคาดคะเน ยามเป็นจอมเวทย์เขาสามารถใช้เวทย์ตามหาไดน่าได้ แต่ยามนี้เมื่อเสียพลังทั้งหมดไปเป็นเพียงมนุษย์ย่อมทำไม่ได้
“นายท่าน” เสียงเรียกที่ไม่ใช่ไดน่า
“ทวิชา” ทวิชาขมวดคิ้วเมื่อเธอไม่รู้สึกถึงพลังใดๆในตัวอาเธอร์ “ข้าแค่อยากลองเป็นเพียงมนุษย์ดูบ้าง”
“มันไม่อันตรายไปเหรอเจ้าค่ะ”
“กลิ่นในกายข้าก็คือกลิ่นของมนุษย์ เทพกำจัดมารไม่ทำอันตรายข้าอย่างแน่นอน” ทวิชาพยักหน้าเห็นด้วย
“แล้วเหตุใดนายท่านถึงมานั่งอยู่ในห้องของไดน่า จอร์แดนไปที่ใด เหตุใดไม่ดูแลท่าน”
“ข้ามาเอง จอร์แดนมีสิ่งที่ข้าสั่งให้ไปทำ เจ้าอย่าได้กังวลเลย ข้าไม่ได้อ่อนแอถึงเพียงนั้น” ทวิชาโน้มหน้าลงเล็กน้อย “แต่ตอนนี้ข้าหิว เมื่อเป็นมนุษย์แล้วช่างหิวบ่อยเหลือเกิน”
“ข้าเข้าใจ ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว ตอนนี้นายท่านมีกลิ่นกายแบบมนุษย์ ย่อมออกไปข้างนอกโดยง่าย ท่านเห็นว่าอย่า
