ทางด้านของจันทร์เจ้าเมื่อหมดเวลาเล่นโดยทีมของเธอเป็นฝ่ายชนะและโจอี้ก็มาพอดี ทำให้เธอโบกมือลาพวกเด็กๆ แล้วเดินกลับมายังที่กลุ่มวินโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นเป้าสายตาของวินมอไซค์ทุกคนในตอนนี้
“แฮ่กๆ เป็นอะไรกันหรือเปล่าคะ” เธอเดินกลับมาด้วยสภาพหอบเหนื่อย แต่ต้องขมวดคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อเห็นสีหน้าของแต่ละคนแปลกไป
“ปะ... เปล่าครับ พวกผมไม่ได้เป็นอะไร” ทุกคนต่างรีบปฏิเสธทันที แล้วต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง เพื่อปกปิดความหื่นที่มีต่อหญิงสาวในเมื่อกี้
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าพวกนี้มันดูแตงโมกันครับ ทำเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อนนั่นแหละ” ลุงสิงค์หัวเราะขึ้นอย่างสะใจ เมื่อแต่ละคนจนมุมไม่ยอมพูดความจริงออกมาว่ากำลังตกใจกับแตงโมสองลูกของหญิงสาวอยู่
“อ่อค่ะ คุณภาคินกินด้วยกันไหมคะ” เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจและรู้ว่าแตงโมที่พูดนั้นคืออะไร แล้วหันไปชวนชายหนุ่มที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ลุงสิงค์กินหมูปิ้งด้วยกัน
“ตามสบายเลยครับคุณจันทร์เจ้า ขอบคุณมากครับ”
ตอนนี้ทุกสายตาหันมาทางหญิงสาวเพียงแค่คนเดียวอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย หยาดเหงื่อไหลผุดอาบทั่วตัวของจันทร์เจ้าจนทำให้หนุ่มวินมอไซค์ต่างกลืนน้ำลายเหนียวลงคอด้วยความอยากลำบาก ปกติหญิงสาวก็เซ็กซี่อยู่แล้ว พอได้มาเจอในสภาพแบบนี้อีก พวกเขาแทบละลายตาย
“ขวับ!”
สายตาคมกริบของภาคินหันมองเพื่อนวินของเขาด้วยความไม่พอใจ ที่มองหญิงสาวจนมากเกินไป ถ้าคนอื่นมาเห็นคงได้เข้าใจผิดว่าเป็นวินหื่น วินโรคจิตแน่นอน เดี่ยวเสียภาพลักษณ์กันหมดพอดี แต่.. ว่าแตงโมสองลูกนี้ใหญ่จริงๆ แหละ เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนยั่วอารมณ์ได้มากขนาดนี้มาก่อนเลย ถึงแม้ว่าเขาจะกลัวๆ หญิงสาวก็ตาม ไม่รู้ว่าวันไหนจะโดนลวนลามอีก