ตอนที่ 42 : ยอมระบายให้ฟัง
ภายในร้านอาหาร ฉันกับเขานั่งกันคนละฝั่งทำให้เรามองหน้ากันอยู่ตลอดเวลา สุดท้ายเขาก็ลากฉันเข้าร้านอาหารได้จนสำเร็จ และก็จัดแจงสั่งอาหารเสร็จสรรพ และตอนนี้อาหารบางส่วนที่สั่งไปก็วางอยู่ตรงหน้า โต๊ะที่ร้านตั้งไว้สำหรับทานสองคนไม่พอ ต้องเอาโต๊ะตัวอื่นมาต่อ ฉันส่ายหัวตั้งแต่เขาสั่งอาหารไปแล้ว เพราะมันเยอะมากราวกับนั่งกินเป็นสิบคน ไม่ใช่แค่ฉันที่อึ้งไปกับรายการอาหารที่สั่ง พนักงานที่รับเมนูก็อึ้งไปตามๆกัน
"เอลิกซ์ฉันว่ามันเยอะไป"
"ว่าจะสั่งของหวานเพิ่มหลังจากกินของคาว"
"เอลิกซ์นายจะบ้าเหรอไง เรามากันสองคนไม่ได้เลี้ยงคนทั้งลอนดอน"
"ฉันกำลังเลี้ยงหมูอยู่" เอลิกซ์พูดอย่างยิ้มๆและตักอาหารตรงหน้ายื่นไปหาคนตัวเล็ก จ่อเข้าที่ปากของเธอในจังหวะที่เธอกำลังจะอ้าปากเถียง
"ฉันกิน...อื้อ อาย(นาย)" ทันทีที่ฉันอ้าปาก พาสต้าคำโตก็ถูกส่งเข้ามาในปากทันที และไม่สามารถพูดอะไรต่อได้นอก
