อาหารหน้าตาน่ารับประทานถูกวางลงบนโต๊ะอาหารเย็น จริญญาตักผัดกะเพราหมูกรอบให้ชายหนุ่มเพื่อเอาใจเขา ภณไม่ได้มีปฏิกิริยาต่อต้านอะไร เขากินอาหารที่เธอตักให้พร้อมกับเผยรอยยิ้มที่พึงพอใจในรสชาติของมัน
“ในที่สุดก็ได้กินหมูกรอบสักที” ประวิตรพูดแล้วใช้ส้อมจิ้มหมูกรอบมาวางที่จานของตน ตามด้วยน้ำจิ้มซีอิ๊วหวานตักราด กินพร้อมกับข้าวสวยร้อนๆ กัดลงไปเกิดเสียงดัง การันตีความกรอบ
“กินได้แต่อย่ากินเยอะนะคะคุณ ไขมันล้วนๆ” วิภาบอกแก่สามีด้วยความห่วงใย
“คุณวิ นานๆ กินทีไม่เป็นไรหรอก สองสามชิ้นพอได้หายอยาก” ประวิตรหัวเราะออกมาเบาๆ
“ถ้าคุณปู่ยังอยู่ก็คงดีนะครับ ท่านก็ชอบหมูกรอบเหมือนกัน เป็นของโปรดของคุณปู่เลย” น้ำเสียงที่ดูราบเรียบของภณกล่าวขึ้นมา
นานแล้วที่เขาไม่ได้เอ่ยถึงปู่ที่ล่วงลับไป วันนี้เขากลับพูดขึ้นมาพร้อมกับน้ำเสียงที่ฟังดูเศร้า เหมือนจะเตือนถึงความผิดของบิดากลายๆ ที่ไม่ยื้อชีวิตปู่ของตนไว้
ปร
