ในขณะที่ภณกำลังเดินไปที่ห้องนอนของตนพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์และความสะใจกับสิ่งที่ตนเองทำ ไม่ได้สำนึกเลยสักนิดว่าจะทำให้ใครเสียใจบ้าง
จริญญาที่เดินตามมา เธอสาวเท้าเดินอย่างรวดเร็ว แล้วเดินเข้าไปดึงแขนของเขาเอาไว้
“พี่ภณ ทำไมพี่ภณพูดแบบนั้นกับคุณลุงคุณป้า”
“พี่พูดอะไร ไม่ใช่ว่าพี่พูดความจริงเหรอ” เขาทำหน้าตาย แกล้งไม่รู้ว่าเธอพูดอะไร
“พี่พูดได้ยังไงว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันพี่น้องอย่างนั้นเหรอ ถ้าเป็นพี่น้องกันจริงพี่นอนกับจ๋าทำไม นอนด้วยกันแบบนั้นเขาเรียกพี่น้องเหรอ” หญิงสาวไม่อายที่จะพูดเรื่องบนเตียง ในเมื่อเขาไม่ชัดเจนเรื่องนี้เธอก็จะพูดให้มันชัดเจนไปเลย
“เดี๋ยวก่อน พี่ไปพูดตอนไหนว่าเราเป็นอะไรกัน พี่เคยบอกสักคำไหมว่าเราเป็นแฟนกัน พี่เคยพูดคำว่ารักกับจ๋าสักคำหรือเปล่า… เห็นไหมพี่ไม่เคยพูดอะไรที่สื่อให้รู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกันสักนิด จ๋าคิดไปเองทั้งนั้น”
หญิงสาวนิ่งอึ
