ตอนที่ 2 (3)
1149 คำ
ร่างบางเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องหมายเลขแปดหกเก้ามาได้สักพักแล้ว กระนั้นก็ไม่กล้ากดออดเรียกเจ้าของห้องสักที อาการผุดลุกผุดนั่งอยู่ไม่สุขนี่มันอะไร บทบาทของเธอคือน้องสาวข้างบ้านที่เอาขนมมาให้เพราะแม่สั่งไม่ใช่หรือไง จะมาตื่นเต้นราวกับจะเสียตัวครั้งแรกแบบนี้ไม่ได้
ดวงตาคู่สวยเอาแต่จับจ้องไปยังบานประตูที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าไม่วางตา จ้องจนแทบจะทะลุเข้าไปข้างในอยู่ร่อมร่อ แม้พยายามสั่งตัวเองไม่ให้คิดมากแต่ก็ยากเสียเหลือเกิน ความคิดเด็กร่านอยากอ่อยพี่ป่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหายวับไปกับตา เหลือเพียงเด็กหน่อมแน้มยืนเคว้งไปมาอยู่หน้าห้องของเขาเท่านั้น
คำพูดปลุกใจที่ท่องมาตั้งแต่อยู่ที่บ้านลืมไปเสียสนิท มาห้องผู้ครั้งแรกเสียขนาดนี้ ถ้าพี่ป่าปู้ยี้ปู้ยำเธอจริง ๆ เธอต้องกระอักเอาความสุขอันล้นท้นออกมาแน่นอน พลันความคิดและภาพในหัวที่แอบจินตนาการผุดขึ้นเป็นฉาก ๆ แต่เพียงเท่านี้ก็ทำให้ดวงหน้าละมุนแดงก่ำจนลามไปทั้งตัวได้
“...เอาวะ สู้เค้า!”
ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ก็ไม่รู้ว่าต้องสู้กับอะไร สู้กับพี่ป่างั้นเหรอ ? แพ้ตั้งแต่เขายิ้มแล้วมั้ง หน้าซื่อตาใส ท่าทีสุภาพขนาดนั้นเธอจะต้องกลัวอะไร ถ่อมาถึงนี่เพราะอยากให้เขาจำหน้าได้ไม่ใช่หรือไง เพราะฉะนั้นไป...ไปกันต่อ!
เพิร์ลสูดลมหายใจเข้าจนลึกสุดปอดเรียกกำลังใจให้ตนเอง พยายามปัดภาพในหัวที่จินตนาการปฏิกิริยาของพี่ป่าเมื่อเจอหน้าเธอทิ้งไป ท่องเอาไว้ไม่มีอะไรที่กูทำได้ ขออย่างเดียว ขออย่าให้พี่ป่าไล่เธอออกจากห้องก็พอ
ก๊อก ๆ ๆ
เคาะไปแล้ว! เพิร์ลลดายืนตัวเกร็งเผลอกลั้นลมหายใจไม่รู้ตัว อยากคว้าหมอนขึ้นมาอุดปากกรี๊ดสักทีก็ทำไม่ได้ ใบหน้าสวยหวานที่แต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางเคาน์เตอร์แบรนด์เครียดเขม็งขึ้นมาถนัดตา
เพียงแค่ได้ยินเสียงฝีเท้าของเจ้าของห้องใกล้เข้ามาและชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ พลันก้อนเนื้อในอกสั่นระรัวจนแทบกระเด้งกระดอนออกมาให้รู้แล้วรู้รอด ไม่นานบานประตูตรงหน้าก็ถูกเปิดออกด้วยคุณหมอหน้านิ่ง
“ส...สวัสดีค่ะพี่ป่า”
คนอายุน้อยกว่าเอ่ยคำทักทายออกมาพร้อมทั้งพุ่มมือกลางอกแบบหมดมาดสาวมั่น ใจว่าสั่นแล้ว เสียงสั่นยิ่งกว่า จากที่จะกักเก็บพิรุธ ทว่าน่าจะยากเสียแล้วเพราะดันเผลอทำจมูกบานออกมาโดยไม่รู้ตัว
พี่ป่าในมาดคุณหมอหนุ่มว่าดึงดูดแล้ว ลองมาเจอลุคอยู่บ้านก่อนคุณแล้วจะรู้ว่าไม่ธรรมดาเลย เสื้อยืดสีดำเบสิคคู่กับกางเกงผ้าลินินขายาวพอดีตัว ผมเผ้าถูกปล่อยให้ฟูฟ่องตามธรรมชาติ ไหนจะแว่นตาหนาเตอะอันนั้น...โคตรเนิร์ดแต่ก็โคตรหล่อในเวลาเดียวกัน
เพิร์ลลดากำลังลงความเห็นในใจว่ากรณีนี้สามารถหล่อจนวัวตายควายล้มได้เลย ควายที่ว่าก็ยืนอยู่หน้าพี่ป่าหนึ่งตัว ยอม..จะให้คลานเป็นหมาก็ยอม!
“สวัสดีครับ...น้องเพิร์ล”
นัยน์ตาคมกริบภายใต้กรอกแว่นสีเงินหลุบมองร่างบางตรงหน้าด้วยแววตาราบเรียบเช่นเคย แต่ใครจะรู้ว่านายแพทย์ป่าเหนือพยายามอย่างมากในการกลั้นยิ้มกับท่าทีของน้อง ซนไปหน่อย แต่ก็น่ารักและน่าเอ็นดูไม่น้อยล่ะนะ
พรึ่บ!
“น...นี่ค่ะ แม่ฝากมาให้”คนที่ยังยืนตัวแข็งอยู่ที่เดิมเอ่ยขึ้นพลางยื่นถุงขนมไปตรงหน้าอีกคน
สายตาก็ปัดป่ายไปทั่ว ไม่กล้าสบตากับพี่ป่าโดยตรง ใครจะเอาตัวเองไปเสี่ยงกับอะไรแบบนี้กันล่ะคะ สบตาทีตัวอ่อนระทวยเข่าทรุดลงกับพื้นเพิร์ลไม่รู้ด้วยน้า แค่มองผ่าน ๆ ก็อยากจะอุดปากกรี๊ดแล้ว
“อ้อ...” เสียงทุ้มลากเสียงยานคางพลางยื่นมือไปรับขนมจากน้องก่อนจะเอ่ยพูดต่อ “ขอบคุณครับ”
ความสุภาพของพี่ป่ากำลังจะทำให้เพิร์ลลดาคนนี้อกแตกตาย ขอกลับไปตั้งหลักที่รถก่อนได้ไหมอ่าแล้วค่อยวิ่งขึ้นมาอีกรอบ ทว่าโชคชะตามักจะเล่นตลกกับเราเสมอ...
“มีธุระไปที่อื่นต่อหรือเปล่า เข้ามาก่อนนั่งเล่นก่อนไหมครับ”
เนี่ย! พี่ป่าโคตรซื่อ โคตรจะไม่ทันคน เอ่ยประโยคปลายเปิดแบบนี้ก็เข้าทางผู้หญิงน่ะสิ ดูก็รู้ว่าพี่ป่าตามมารยาร้อยเล่มเกวียนของผู้หญิงไม่ทันแน่ ๆ ไม่รู้หรือไงว่าพูดแบบนี้ใครก็ไม่กล้าปฏิเสธทั้งนั้น...รวมถึงเธอด้วย
“เกรงใจจังเลยค่ะ เพิร์ลมารบกวนพี่ป่าหรือเปล่าคะ”
แสร้งตอบไปอย่างนั้น พยายามเก็บสีหน้าและจมูกบานมีพิรุธให้เป็นปกติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นาทีนี้ต้องอ้อนหน่อยไหมล่ะ อยากเข้าผู้รักษาศีลแบบพี่ป่าก็ต้องหน้าด้านเข้าไว้!
ทางด้านนายแพทย์หนุ่มแทบจะกลั้นยิ้มไว้ไม่ไหวแล้ว ยิ่งดวงตากลมโตคู่นั้นช้อนมองกันอย่างออดอ้อนเป็นการกระทำที่สวนทางกับคำพูดโดยสิ้นเชิง ปากปฏิเสธแต่สีหน้าและแววตาอยากวิ่งเล่นในห้องพี่...ขนาดนั้นเลยเหรอเพิร์ลลดา
“ขับรถมาเหนื่อย ๆ อยากเข้ามานั่งพักดื่มน้ำก่อนไหมครับ”
พี่ป่านะพี่ป่า! บอกแล้วไงว่าอย่าชักชวนผู้หญิงเข้าห้องแบบนี้ แล้วดื่มน้ำ...น้ำอะไรก่อน แค่คิดหน้าก็แดงแล้วทั้งที่คำพูดของพี่ป่าโคตรจะคลีนแต่ในเสียงในหัวเอาแต่ตีความไปทางไหนก็ไม่รู้
อันที่จริงเธอไม่ได้อยากรุกพี่ป่าเยอะขนาดนี้หรอกนะ ที่ทำไปก็เพราะอยากรักษาน้ำใจจากพี่ ๆ น้อง ๆ ทั้งนั้น...รู้เอาไว้ด้วย!
“ถ้าอย่างนั้นเพิร์ล...ขออนุญาตนะคะ”
อือ...ไม่ว่าเปล่า ยังเดินนำร่างสูงเข้าไปในห้องราวกับเป็นห้องของตัวเอง ทำตัวให้ชินเข้าไว้เพิร์ลลดา อีกหน่อยก็ต้องย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วหนิเนอะ คงต้องหาเวลาไปฝากเนื้อฝากตัวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์สักหน่อยแล้ว
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ : ฝากเนื้อฝากตัวกับเจ้าของห้องได้เลยลูก นั่นสามีในอนาคตเลยนะ กราบตักผัวเยอะ ๆ เข้าไว้ เขาจะได้ให้ดูเอ็--แค่ก! หมายถึงเอ็นดูเราเยอะ ๆ น่ะ...สาธุเก้าเก้านะลูกนะ
- ผู้เขียน
