ตอนที่ 3 (2)
839 คำ
“...พี่ป่า”
พรึ่บ!
เพิร์ลเรียกชื่ออีกคนพลางดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ จากสัมผัสเฉียดฉิวเมื่อสักครู่แปรเปลี่ยนมาเป็นสัมผัสจากฝ่ามืออุ่นร้อนที่กอบกุมข้อมือบางของเอาไว้แน่น ก่อนที่อีกคนจะกึ่งลากกึ่งจูงให้ไปนั่งยังเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ ๆ กัน
“สำรวจอะไร...หื้ม ห้องพี่ก็มีอยู่แค่นี้”
เมื่อร่างสูงเอ่ยด้วยท่าทีสุขุมและสุภาพก็ยิ่งทำให้แก้มขาวเนียนขึ้นสีแดงปลั่งราวกับลูกตำลึงสุก ไม่ว่าพี่จะพูดอะไรก็น่าฟังไปหมด ต่อให้พี่จะพูดว่ากูปวดขี้ เพิร์ลก็จะนั่งยิ้มอยู่ตรงนี้ไม่หายไปไหนเลยสักวินาทีเดียว
“...ก็เพิร์ลไม่เคยมาห้องพี่ป่า”
“ถ้างั้นมาบ่อย ๆ ดีไหมครับ ไหน...ยังมีส่วนไหนที่เพิร์ลยังไม่ได้สำรวจอีก” ป่าเหนือถามขึ้นพลางพิงหลังกับพนักเก้าอี้ด้วยท่าทีสบาย ๆ พยายามหลบซ่อนความเจ้าเล่ห์เอาไว้ภายใต้กรอบแว่น
“ก็ห้องนอนพี่ป่าไง”
เพิร์ลลดาเผลอปากไวตอบกลับไปอย่างไม่คิดอะไร ทว่าหากพิจารณาอีกสักนิดก็จะเห็นว่าประโยคที่เอ่ยออกไปเมื่อครู่จะทำให้ตนเองตกที่นั่งลำบากเข้าสักวัน
แต่ว่านะ...ตกที่นั่งน่ะเหรอ น่าจะไม่ เห็นทีน่าจะตกเป็นของคนที่ชื่อป่าเหนือมากกว่าล่ะมั้ง
“ไว้เข้าไปสำรวจกับพี่นะครับ”
...จะระเบียง เตียงนอน โต๊ะ เก้าอี้ หรือว่าห้องน้ำ เขาจะพาน้องไปเจิมทุกที่เลยคอยดู
ร่างบางที่ตามไม่ทันหมาป่าเจ้าเล่ห์ก็ผงกรับคำไปอย่างนั้น ทว่ากลับเรียกรอยยิ้มให้คนพูดได้เป็นอย่างดี เด็กดีแบบนี้ล่ะที่ป่าเหนือชอบ
.
.
.
เพิร์ลนั่งจุมปุ๊กอยู่กับที่ไม่กล้าลุกไปไหนมาไหนอีก ดวงตาคู่สวยตวัดมองไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดเอาไว้ยังใบหน้าหล่อเหลาของคุณหมอใจดีคนนี้ ขอเสียมารยาทแอบมองเป็นอาหารตาหน่อยนะคะพี่ป่า
พักดื่มน้ำไม่มีอยู่จริง ไป ๆ มา ๆ เธอแอบมากวนพี่ป่าจะครบชั่วโมงอยู่แล้ว ก็มันเพลินนี่ บอกแล้วว่าขอจัดแจงที่ดินทำกินก่อนไว้คราวหน้าต้องได้ย้ายมาอยู่แน่นอน หนึ่งห้องนอนพอดีเป๊ะ วัน ๆ ไม่ต้องไปไหน เธอจะนอนกกพี่ป่าเอาไว้ดั่งไข่ในหิน ทะนุถนอมคุณหมอสุดหล่อตัวน้อยให้ได้มากที่สุด
ทางด้านป่าเหนือรับรู้มาโดยตลอดว่าน้องเอาแต่จับจ้องกันก็เริ่มทำตัวไม่ถูก เขาไม่เคยถูกผู้หญิงมองนานขนาดนี้มาก่อน จะมีก็แต่ตอนนอนให้เขากระแทกอยู่ใต้ร่างเท่านั้นแหละที่จ้องตากันเป็นพิเศษ
แต่กับเพิร์ลเขาผลีผลามไม่ได้ คนนี้เขาจริงจังจนต้องวางขอบเขตเอาไว้ให้ค่อยเป็นค่อยไปมากที่สุด แต่ก็อดแกล้งน้องไม่ได้อยู่ดี คิดจะอ่อยพี่นักใช่ไหม...ได้
พรึ่บ!
มือหนาคว้าขวดน้ำที่วางอยู่ข้างกายขึ้นมาดื่ม จากที่ตั้งใจจะเทลงไปในแก้วกลับยกกรอกปากหน้าตาเฉย ดื่มกับแก้วมันจะไปเสียวอะไร...หึ
เพิร์ลเผลอมองตามคนพี่ไปติด ๆ แขนกำยำที่เต็มไปด้วยเส้นเอ็นขึ้นเป็นลำถือยกขวดน้ำขนาดกลางเอาไว้ก่อนจะกรอกดื่มอย่างกระหาย สันกรามนูนเด่นชัดคิดเล่น ๆ ว่าถ้าเอามือไปแตะคงโดนบาดจนได้เลือดแน่ ๆ
แต่ดื่มน้ำอย่างไรให้เซ็กซี่และดึงดูดขนาดนี้ แล้วพี่ป่าคอแห้งมาจากไหนกันถึงต้องรีบยกจนคางรั่วขนาดนี้ หยดน้ำหยาดเล็ก ๆ ไหลซึมออกจากมุมปากหยัก ไล่ลามมายังลำคอ ก่อนร่วงหล่นผ่านลูกกระเดือกไปจนถึงแผงอกที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อยืดบาง ๆ ตัวนั้น
“อึก”
ร่างบางที่แอบมองคนพี่อยู่เผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่โดยไม่รู้ตัว ได้มองแบบนี้แล้วอยากเอาหน้าไปซุกซอกคอพี่ป่าเหมือนกันนะ นี่พี่ไม่ได้แกล้งยั่วให้เพิร์ลหิวหรอกใช่ไหม ถ้าเป็นอย่างนั้นพี่คงสมใจเพราะตอนนี้เพิร์ลหิว...หิวมาก ๆ เลยด้วย
“...ล เพิร์ล”
เจ้าของชื่อหลุดจากภวังค์ทันทีเมื่อถูกคนตรงหน้าเรียก พี่ป่าจะเห็นหน้าหื่นกามของเธอที่หลุดออกไปเมื่อกี้ไหมนะ น้ำลายเธอไม่ได้หกจนน่าอายใช่ไหม ไม่ดี...โคตรไม่ดี
“ค...คะ ว่าไงคะ” หันไปถามคนพี่พลางยกมือแตะมุมปาก...โอเค น้ำลายสอแต่ไม่ถึงกลับไหลย้อยเหมือนยายเคี้ยวหมาก
“มองพี่ขนาดนี้...มีอะไรหรือเปล่าครับ”
- ผู้เขียน
