EP.11
"เหงื่อออกเต็มเลย บอกแล้วว่าไม่ต้องตามมามันร้อน" ปากบ่นพร้อมกับใช้หลังมือใหญ่ที่ว่างเช็ดเม็ดเหงื่อออกจากกรอบหน้ามน ถึงจะมีร่มคันใหญ่ที่เขาถือบังแดดให้กับเธออยู่ แต่ก็เหมือนว่ามันจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะแดดตอนบ่ายอ่อนๆมันร้อนแผดเผาจริงๆ
พิมพ์ลดาไม่พูดโต้หรือเถียงกลับ แต่เธอกลับยืนอมยิ้มอย่างมีความสุขกับการกระทำของคนตัวสูงตรงหน้า
วันนี้เป็นวันแรกที่เธอได้เข้ามาในไร่หลังจากที่เธอแต่งงานกับพ่อเลี้ยงเธอก็ไม่ได้เข้ามาทำงานหรือเดินเที่ยวเล่นในไร่อย่างเมื่อที่เคย พอวันนี้มีโอกาสเลยขอตามพ่อเลี้ยงออกมาด้วยเพราะอยู่แต่ที่บ้านมันน่าเบื่อ แต่กว่าจะขอออกมาด้วยได้ก็อ้อนจนปากแฉะ
"ไปรอในร่มก่อนไป เดี๋ยวฉันเดินไปดูทางนู้นอีกแป็บเดียวเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" กวินทร์เอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วงกว่าว่าเด็กสาวจะไม่สบายอีก
"ไม่ค่ะ ดาจะไปด้วย" แดดแค่นี้เธอสู้ไหว ทำอย่างกับเธอเป็นคนอ่อนแอไปได้
"อย่าดื้อได้ไหม?"
