“แล้วทีอาต้นไปกินข้าวกับยายแพรวาล่ะ ชมพูจะไปด้วยอาต้นก็ไม่ให้ไป หลงเสน่ห์แม่นั่นหรือไงล่ะ”
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่องพวงชมพู... ความผิดของเธอมันมากมายเหลือเกินแล้ว” เมธาพัฒน์ขู่ออกมาเสียงเข้ม
“แล้วทำไม ถ้าชมพูจะกอดจะจูบกับผู้ชาย อาต้นมีสิทธิ์อะไรมาห้าม จอดรถเลยชมพูจะลง” โทสะของพวงชมพูเริ่มร้อนขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากถูกความรู้สึกผิดเกาะกุมอยู่นาน
รถคันหรูจอดลงอย่างกะทันหัน พวงชมพูมองหน้าเมธาพัฒน์น้ำตาคลอ มือบางของหล่อนปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยทันที ร่างบางกำลังจะก้าวลงไปจากรถ แต่มือหนาแข็งแรงของเมธาพัฒน์ก็คว้าต้นแขนของหล่อนไว้
“อย่าทำให้อาหมดความอดทน พวงชมพู” เมธาพัฒน์เค้นเสียงที่เต็มไปด้วยด้วยโทสะออกมาดังลั่น นี่หล่อนไม่รู้ตัวเองเลยหรือไงว่าตัวเองน่ะทำผิดมากขนาดไหน หรือว่าหล่อนทำเป็นประจำอยู่แล้ว...
“ชมพูก็ไม่คิดจะทนกับคนไม่มีเหตุผลแบบอาต้นเหมือนกัน ปล่อยชมพูนะ” เด็กสาวสะบัดตัวแรงๆ จนหลุดออกมาจากฝ
